แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1085

บทที่ 1085 ยังเป็นเบบี๋อยู่

อ๊ากก!

นี่มันอะไรกันเนี่ย!

ทำไมจู่ๆ หัวใจถึงได้เต้นเร็วอย่างงนี้?

ทำไมถึงรู้สึกว่าตัวเอง…ละสายตาจากเยี่ยไป๋ไม่ได้เลย…

ทำไมโดนด่าจนหมดสภาพอย่างนี้แล้วยังอยากโดนด่าอีกล่ะ…

นี่ความรู้สึกของเขาเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ เหรอ…

ไม่ ไม่มีทาง! เขาเป็นคนหนักแน่น หนักแน่นยิ่งกว่าเหล็กกล้าอีก!

ต้องเป็นเพราะเยี่ยไป๋หน้าเหมือนเสี่ยวมี่เจี้ยนมากแน่ๆ

เยี่ยหวันหวั่นเห็นกงซวี่นั่งเหม่ออยู่ตรงนั้น ก็เตะเขาด้วยความโมโห “นายได้ยินที่ฉันพูดไหมเนี่ย?”

ชิบ! ขนาดโดนเตะยังมีความสุขเลย…

นี่เขาโรคจิตหรือเปล่าเนี่ย?

กงซวี่บ่นอุบ “ผมไม่ไป!”

เยี่ยหวันหวั่นเดือดจนเส้นเอ้นตรงขมับเต้นตุบๆ “โอเค! นายไม่ไปใช่ไหม? ถ้างั้นฉันไปหาคนอื่นมาแสดงแทนแล้วกัน!”

“อ๊ากก ไม่เอา!” กงซวี่รีบคว้าขาของเยี่ยหวันหวั่นที่กำลังก้าวออกไปมากอดไว้แน่น แล้วเริ่มต่อว่า “พี่เยี่ย พี่ทำอย่างงี้ได้ไง! พี่ช่วยโอ๋คนอื่นเขาอีกหน่อยไม่ได้หรือไง?”

เยี่ยหวันหวั่นปากกระตุก “นายอายุเท่าไหร่แล้วยังจะให้คนอื่นโอ๋อีก?”

กงซวี่บอกว่า “ผมยังเป็นเบบี๋อยู่เลย…”

เยี่ยหวันหวั่นหมดคำพูด

กงซวี่ทำคอตก สีหน้าเหมือนหมาหลงทาง นั่งยองๆ อยู่ตรงนั้นแล้วมองหน้าเขา “พี่เยี่ย ถ้างั้นพี่ว่าผมควรทำไงดีล่ะ?”

เยี่ยหวันหวั่นรีบบอกว่า “ก็ต้องเข้าไปรับการฝึก แล้วก็แสดงหนังเรื่องนี้ให้ดีน่ะสิ!”

กงซวี่ทำหน้าเหมือนโดนหลอก “พี่ก็แค่อยากหลอกผมให้เข้าไปเกลือกกลิ้งในโคลนล่ะสิ!”

เยี่ยหวันหวั่นกลอกตาขาวใส่เขา “นายคิดว่ารางวัลราชาจอเงินได้มาง่ายๆ เหรอ? ช่วยดึงสติหน่อยได้ไหม?”

“พี่ก็เอาแต่ดุผม…ทีกับลั่วเฉินล่ะอ่อนโยนด้วยตลอด…” กงซวี่รู้นิสัยของเยี่ยหวันหวั่น จึงไม่กล้าต่อต้านมาก เขาพูดอย่างยอมอ่อนข้อว่า “ผมไปฝึกก็ได้ แต่ว่า ผมขออะไรอย่างหนึ่งได้ไหม?”

เยี่ยหวันหวั่นรู้ทันทีว่าเขาจะพูดอะไร “ไม่ต้องพูดเลน ยังเจอเสี่ยวมี่เจี้ยนไม่ได้”

อารมณ์ของหมอนี่ขึ้นๆ ลงๆ อย่างกับรถไฟเหาะ ใครจะไปรู้ว่าถ้าเขารู้ความจริงตอนนี้แล้วจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

กงซวี่นั่งยองๆ อยู่บนพื้นด้วยสีหน้าสิ้นหวัง “ถ้างั้นชาตินี้ผมจะได้เจอเสี่ยวมี่เจี้ยนไหมเนี่ย?”

กงซวี่เอาหน้ามุดเข่า แล้วพึมพำเสียงเบาว่า “ความจริงผมรู้ว่าพี่เยี่ยพยายามเพื่อผมขนาดไหน ที่ผมแสดงครึ่งแรกของเรื่องนี้ได้ดี เป็นเพราะสคริปต์ใกล้เคียงกับความเป็นตัวผมมาก แต่ครึ่งหลัง…ผมรู้ว่าผมไม่มีทางคว้ารางวัลจอเงินได้…

เฮ้อ ทำไมตอนนั้นผมต้องบอกว่าถ้าคว้ารางวัลราชาจอเงินไม่ได้จะไปกินอึด้วยนะ น่าจะบอกว่าถ้าคว้ารางวัลราชาจอเงินไม่ได้จะใส่เสื้อผ้าผู้หญิงมากกว่า…”

“แล้วทำไมตอนที่นายพูดไม่คิดถึงผลที่จะตามมาบ้างล่ะ?” เยี่ยหวันหวั่นเอือมระอา

กงซวี่ “เฮ้อ ปากไวใจเร็ว…”

เยี่ยหวันหวั่นมองกงซวี่ รู้ว่าตัวเองต้องเพิ่มเชื้อไฟให้เขาอีกครั้ง

เจ้าหมอนี่ชอบเล่นสนุกที่สุด ในเมื่อเป็นอย่างนี้…

เยี่ยหวันหวั่นกลอกตาเล็กน้อย จากนั้นก็บอกว่า “ถ้างั้นเอางี้ เราสองคนมาพนันกัน”

กงซวี่หันไปมองหน้าเขา “พนันอะไร?”

“ถ้าหากนายแพ้ คว้ารางวัลราชาจอเงินไม่ได้ นายแต่งหญิง” เยี่ยหวันหวั่นบอก

“แล้วถ้าผมชนะล่ะ?” กงซวี่ถามทันที

เยี่ยหวันหวั่นพูดอย่างลังเล “ถ้านายชนะ ฉันจะแต่งหญิง”

สิ้นเสียงเยี่ยหวันหวั่น กงซวี่ก็เบิกตากว้าง “ให้ตาย! เล่นใหญ่อย่างงี้เลยเหรอ?”

“พนันไหมล่ะ?” พอเห็นสีหน้ากงซวี่ เยี่ยหวันหวั่นก็กระดกคิ้ว

กงซวี่จ้องหน้าเยี่ยหวันหวั่น นึกภาพตอนเขาแต่งหญิง แล้วก็เหม่อลอย จากนั้นไม่รู้ทำไม เขาเริ่มรู้สึกร้อนที่ใบหูมากขึ้นเรื่อยๆ

กงซวี่ถูหน้าตัวเอง รีบดึงสติกลับมา แล้วบอกว่า “เอาๆๆ! ถ้าผมชนะพี่ต้องแต่งหญิง พี่พูดเองนะ!”