แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1117

บทที่ 1117 มีหมาลับหลังพวกเรา

กงซวี่เบิกบานใจทันที เขามองเยี่ยหวันหวั่นตาเป็นประกายขอคำชม “งั้นพี่เยี่ยพี่พูดมากอีกหน่อย ตรงไหนหล่อขึ้น หล่อตรงไหน”

เยี่ยหวันหวั่นตั้งใจคิดคำอยู่นานแล้วจึงเอ่ยปาก “อืม…ถ้าเมื่อก่อนเป็นหมา งั้นตอนนี้…ก็เป็นหมาป่า”

กงซวี่หน้าพังทลายทันใด “แงๆๆ ทำไมพี่เยี่ยว่าผม…”

เยี่ยหวันหวั่นจนปัญญา “ฉันชมนายต่างหาก! นายรู้จักจับจุดสำคัญได้ไหม”

กงซวี่ถามอย่างกลัวโลกจะไม่แตกอีก “งั้นลั่วเฉินๆๆ ล่ะ”

เยี่ยหวันหวั่นคิดเล็กน้อย “ลั่วเฉินเหรอ…เขาเปลี่ยนไปไม่เยอะเท่านาย!”

“วะฮะฮ่า…ผมว่าแล้ว!” กงซวี่พลันเท้าสะเอวหัวเราะร่า

เยี่ยหวันหวั่นสีหน้าเอือมระอา เปลี่ยนไปเยอะมันน่าดีใจขนาดนั้นเลยเหรอ

เปลี่ยนไปเยอะไม่ได้หมายความว่าเมื่อก่อนเขาแย่มากหรอกเหรอ

กงซวี่ที่หลอกง่ายแต่ไหนแต่ไรมาถูกเยี่ยหวันหวั่นพูดไม่กี่ประโยคก็กล่อมสำเร็จแล้ว

เยี่ยหวันหวั่นพูดจบก็เหลือบมองเวลาบนมือถือ “ตอนบ่ายมีธุระ ฉันไปก่อนนะ! อีกนิดภารกิจก็ใกล้สำเร็จแล้ว เหลืออีกไม่กี่วัน พยายามเข้าละ! ช่วงสองสามวันนี้ฉันค่อนข้างยุ่ง พวกนายมีเรื่องอะไรก็ติดต่อเจียเหวินได้เลย!”

กงซวี่งับตะเกียบ กลอกตาไปมา “โอ้…”

หลังเยี่ยหวันหวั่นจากไปไม่นาน กงซวี่ก็โน้มไปหาลั่วเฉินที่อยู่ด้านข้าง “เฮ้ ไอ้เซ่อ นายสังเกตเห็นอะไรไหม!”

“อะไร” ลั่วเฉินเหลือบมองกงซวี่จอมเพี้ยนอย่างรำคาญแวบหนึ่ง

“พี่เยี่ยผิดปกตินะ หลายครั้งมานี้ที่มาหาพวกเรา ทุกครั้งจะเดินยุ่งมากตลอด เหมือนรีบไปทำอะไรงั้นแหละ แถมช่วงนี้ เวลาส่วนใหญ่ยังให้ยุงน้อยรับผิดชอบดูแลพวกเรา พี่เยี่ยมีแค่พวกเราสองคน เขายุ่งอะไรกันแน่”

ลั่วเฉินขมวดคิ้ว “นายอยากพูดอะไรกันแน่”

กงซวี่หรี่ตา “ฉันสงสัยว่า…พี่เยี่ยมีหมาลับหลังพวกเรา”

ลั่วเฉินพูดไม่ออก

พูดในอีกความหมายคือ สัญชาตญาณของกงซวี่แม่นยำจริงๆ

อาศัยช่วงที่กงซวี่กับลั่วเฉินฝึกฝน เยี่ยหวันหวั่นก็ทุ่มแรงใจส่วนใหญ่กับฝั่งเจียงเยียนหราน…

……

ผ่านไปอีกหนึ่งสัปดาห์

การฝึกของกงซวี่กับลั่วเฉินก็สิ้นสุดลง กองถ่าย ‘เป็นหรือตาย’ เริ่มเข้ากองทัพเพื่อถ่ายทำฉาก

หลังกงซวี่กับลั่วเฉินกลับมาจากฝึกพิเศษครั้งนี้ ความเปลี่ยนแปลงบนตัวลั่วเฉินแทบจะเห็นชัดได้ด้วยตาเปล่า แต่ของกงซวี่เหรอ… เปลี่ยนไปไม่ค่อยชัดเจนจริงๆ …

มองจากภายนอกอย่างเดียว ดีหรือเลวลั่วเฉินก็คล้ำแดดลงเล็กน้อย ส่วนกงซวี่ช่วงเวลานานขนาดนี้กลับยังขาวเนียน แค่คนดูเปี่ยมจิตวิญญาณขึ้นนิดหน่อย

ไม่รู้ก็อาจยังนึกว่าเขาไปเที่ยวพักร้อนมา

ฝั่งหลิวชิงกำลังเล่าบท กงซวี่ก็นั่งอยู่ตรงนั้นอวดเบ่ง เดี๋ยวยุ่งถ่ายเซลฟี่ เดี๋ยวยุ่งเรียกตงไจ๋ให้รีบสั่งข้าวเที่ยวข้าวเย็นมา จากนั้นก็ยังแอบอาศัยตอนที่เจียเหวินอารมณ์ดี พูดจาน่าฟัง โน้มน้าวสารพัดให้เจียเหวินไปช่วยเขาซื้อขนม…

เห็นสภาพกงซวี่เป็นแบบนี้ ทุกคนในกองถ่ายรวมถึงหลิวชิงก็กังวลจับใจ

“ผู้อำนวยการเยี่ย ตอนนี้พวกเขาเพิ่งฝึกเสร็จ กำลังอยู่ในตอนที่สภาพดีที่สุด ผมเลยจัดวางว่า อาศัยตอนนี้ถ่ายฉากที่ยากที่สุดก่อน ผู้อำนวยการเยี่ยมองว่ายังไงบ้าง” ผู้กำกับหลิวชิงถามไถ่

“ผมคิดว่าได้นะ” จุดนี้เยี่ยหวันหวั่นก็คิดเหมือนกับหลิวชิง

หลิวชิงพลิกบท จากนั้นก็เอ่ยวิเคราะห์ “ฉากต่อสู้แรกของวันนี้ค่อนข้างดุเดือด เป็นฉากที่กงซวี่สู้กับตัวร้าย ตอนที่เซวียเส้าหยางเพิ่งเข้ากองทัพยังเป็นสไตล์ลูกคุณชายไม่เอาไหน ไม่เรียนไม่ฝึกซ้อม จนกระทั่งถึงจุดพลิกผันหนึ่งทำให้นิสัยเขาเปลี่ยนไปใหญ่หลวง เริ่มตั้งใจทำอาชีพใหม่ของตัวเอง”

………………………………………