แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1137

บทที่ 1137 ศัตรูบนถนนแคบ

กลุ่มคนมาถึงกองถ่ายรายการอย่างรวดเร็ว

ด้านหลังเวทีคับคั่งไปด้วยผู้คน เจ้าหน้าที่วิ่งไปวิ่งมากันให้วุ่น ทุกคนกำลังยุ่งมือเป็นระวิง

เวลานี้เอง ที่ทางเข้ามีแถวคนเดินเข้ามาอย่างยิ่งใหญ่

ผู้มาคือหลิงเส่าเจ๋อ ด้านข้างตามมาด้วยบอดี้การ์ดสองคน ผู้ช่วยสามคน และยังมีช่างแต่งหน้าและสไตลิสต์

ผู้ได้รับเชิญขณะเดียวกันก็ยังมีหลิงเส่าเจ๋อจากหวงเทียนเอ็นเตอร์เทนเมนต์ ช่วงนี้หลิงเส่าเจ๋อก็มีละครกำลังจะฉาย เป็นการทุ่มทุนทุ่มกำลังสร้างของหวงเทียนเอนเตอร์เทนเมนต์

ว่ากันว่าคำชมและรายได้จำหน่ายตั๋วของรอบปฐมนิทัศน์ต่างไม่เลว การแสดงของหลิงเส่าเจ๋อในละครก็ดีสมคำชมเชย ความสามารถเจ้าตัวยังนับว่าโด่งดังมากความนิยม บวกกับอาศัยต้นไม้ใหญ่อย่างหวงเทียนเอ็นเตอร์เทนเมนต์นี้ จุดด่างพร้อยจากการใส่ร้ายกงซวี่เมื่อครั้งก่อนของเขาจึงถูกชำระล้างไปพอสมควรในเวลาอันรวดเร็ว

ถึงขั้นว่าแฟนคลับไม่น้อยคิดสมน้ำหน้ากงซวี่เนื้อร้ายวงการบันเทิงผู้ไร้ความสามารถนี้…

ศัตรูบนถนนแคบ แค่คิกก็รู้ท่าทางของทั้งสองฝ่ายได้

หลิงเส่าเจ๋อนับว่าอาศัยหนังเรื่องนี้พลิกตัว ช่วงนี้กำลังลำพองใจ จึงเป็นฝ่ายทักทายกงซวี่ก่อน “คุณชายกง ไม่เจอกันนาน!”

วันนี้เยี่ยหวันหวั่นมาเป็นเพื่อนพวกเขาด้วยตัวเอง อารมณ์ในวันนี้ของกงซวี่จึงยังนับว่าไม่เลว เขาไม่เต็มใจตอบหลิงเส่าเจี๋ย

หลิงเส่าเจ๋อย่อมไม่ปล่อยโอกาสฉีกหน้ากงซวี่ครั้งนี้ เอ่ยปากต่อว่า “ได้ยินว่าละครใหม่นายใกล้ออกฉายแล้ว แถมยังเข้าคัดรางวัลจินหรานด้วย? คาดหวังผลจินหรานซะจริง!”

หลิงเส่าเจ๋อพูดจบ ด้านข้างก็พลันมีเสียงพ่นหัวเราะของศิลปินคนอื่น “น่าคาดหวังจริงๆ นั่นแหละ ได้ยินว่ากงซวี่ปล่อยคำปฏิญาณ ว่าถ้าไม่ได้รางวัลจินหรานสาขานักแสดงชายยอดเยี่ยมจะไลฟ์สดกินขี้แน่ะ!”

“พรืด เขาคิดว่ารางวัลจินหรานบ้านเขาเป็นคนจัดเหรอ คิดอยากเป็นราชาจอเงินก็เป็นได้? รางวัลจินหรานเป็นรางวัลภาพยนตร์ที่ทรงอิทธิพลที่สุดในประเทศเชียวนะ!”

…

กงซวี่ถูกเสียงซุบซิบที่ด้านข้างทำหนวกหูจนหมดความอดทนแล้ว เขาแค่นหัวเราะเบาๆ หนึ่งเสียงพลางหันไปหาหลิงเส่าเจ๋อ “จิ๊ รอบปฐมทัศน์ทำรายได้แค่สามสิบล้าน ยังกล้ามาอวดเบ่งต่อหน้าคุณชาย ตอนที่คุณชายทะลุร้อยล้าน แกยังไม่ได้ปีนขึ้นเตียงเสี่ยแกเลย!”

ฝีปากนี้ของกงซวี่ ไม่อาจเรียกได้ว่าไร้พิษสงแล้ว

หลิงเส่าเจ๋อหน้าเปลี่ยนสี “กงซวี่! ใส่ร้ายคนอื่นให้มันน้อยๆ หน่อย!”

กงซวี่เลิกคิ้ว “จะทำไม ฉันพูดผิดตรงไหนเหรอ”

“ภูมิใจอะไร ทักษะการแสดงเหมือนหมาเหมือนขี้แบบนั้น หลอกเอาเงินกันชัดๆ แสดงจบคนเขาก็เกือบพังโรงหนังแล้ว ยังมีหน้ามาอวดเบ่งอีก!” หนึ่งในผู้ช่วยของหลิงเส่าเจ๋อพึมพำเสียงเบา

กงซวี่ได้ยินก็จวนจะระเบิดขึ้นมา หางตาเยี่ยหวันหวั่นเหลือบเห็นผู้กำกับมาแล้ว ก็กดๆ ไหล่กงซวี่ สื่อว่าเขาควรพอได้แล้ว กงซวี่จึงเบ้ปากอดทนไว้

“สวัสดีครับ ผู้กำกับโฮ่ว!”

เยี่ยหวันหวั่นพาลั่วเฉินกับกงซวี่เข้าไปทักทายหัวหน้าผู้กำกับรายการ

ชายวัยกลางคนรูปร่างท้วมต้อนรับอย่างยิ้มแย้ม “ไอ้หยา ผู้อำนวยการเยี่ยมาแล้ว! งั้นมาเริ่มกันเลย รีบไปแต่งหน้าเถอะ!”

“ตกลงครับ ห้องแต่งหน้าอยู่ตรงไหนเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นถาม

ดวงตาเรียงยาวของโฮว่ฉงเหลียงวาบประกายแสง จากนั้นเขาเอ่ยด้วยสีหน้าขอโทษ “ไอ้หยา ผู้อำนวยการเยี่ย ขอโทษจริงๆ วันนี้คนเยอะเกินไป ห้องแต่งหน้าเดี่ยวเต็มแน่นหมดแล้ว มีแต่ต้องให้พวกคุณไปแต่งหน้าข้างนอกสักหน่อย ต้องขอโทษด้วยจริงๆ…”

เยี่ยหวันหวั่นได้ยินประโยคนี้ก็พลันสีหน้าเย็นชาลงหลายส่วน “ไปห้องแต่งหน้าที่ด้านนอก?”

ด้วยตำแหน่งสถานะของโฮ่วฉงเลี่ยง ไม่อาจพูดคำที่ไม่เป็นมืออาชีพขนาดนี้ออกมาได้

ลั่วเฉินกับกงซวี่ดีเลวอย่างไรก็เป็นแถวหน้า ตามมาตรฐานของแถวหน้ารายการต้องมีห้องแต่งหน้าส่วนตัวให้แน่นอน จะให้พวกเขาไปแต่งหน้ารวมกับพวกตัวประกอบได้อย่างไร

นอกเสียจาก…