แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1145

บทที่ 1145 โชคชะตาจะเป็นยังไง

เหมารวมทั้งรางวัลราชาและราชินีจอเงิน?

เยี่ยมู่ฝานหัวเราะ “ขอบใจที่อุตส่าห์ปลอบใจฉันนะ! แต่นั่นคงไม่ใช่แค่โชคดี คงต้องทำลายกฎธรรมชาติกันเลยทีเดียว?”

เฮ้อ อาทิตย์หน้าก็ถึงพิธีประกาศรางวัลจินหลานแล้ว โชคชะตาของจูเสินสือไต้จะเป็นยังไง คงต้องรอดูในวันนั้นแล้ว

……

หลายวันต่อมา

วันนี้ซือเยี่ยหานต้องไปตรวจร่างกายตามนัด เยี่ยหวันหวั่นมอบหมายงานที่เหลือให้เถาเจียเหวิน แล้วพาเขาไปตรวจสุขภาพกับหมอซุน

การตรวจที่ดำเนินยาวนานถึงสองชั่วโมง เสร็จสิ้นในที่สุด

พอเห็นทั้งสองเดินออกมา เยี่ยหวันหวั่นก็รีบเข้าไปถาม “เป็นยังไงบ้างคะ?”

ซือเยี่ยหานเดินออกมาเห็นใบหน้ากังวลของหญิงสาว สายตาอ่อนโยนลง เขากอดเธอเบาๆ “ไม่เป็นไร”

เยี่ยหวันหวั่นมองหมอซุนอย่างไม่วางใจ “หมอซุนคะ ไม่มีอะไรจริงๆ ใช่ไหมคะ? พักนี้เขาเริ่มทำงานหนักอีกแล้ว แล้วยังแอบอดหลับอดนอนลับหลังฉันตั้งหลายครั้ง…”

พอได้ยินเยี่ยหวันหวั่นฟ้อง ซือเยี่ยหานทำหน้าหน่ายใจเล็กน้อย

ซุนไป๋เฉ่ามองหน้าสองสามีภรรยาหนุ่มสาวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เอ่ยว่า “คุณหนูเยี่ยวางใจได้ คุณซือฟื้นตัวได้ดีมาก การฝังเข็มในวันนี้เป็นขั้นตอนสุดท้ายในการการรักษาแล้ว หลังจากนี้หากใส่ใจเรื่องการพักฟื้นให้มากๆ ก็จะไม่มีปัญหาอะไรแล้วล่ะครับ”

ซือเยี่ยหานบอก “ฉันบอกแล้วว่าไม่เป็นไร ฉันรู้ตัวเองดี”

เยี่ยหวันหวั่นจึงถอนหายใจอย่างโล่งอกในที่สุด “หมอซุนคะ ขอบคุณมากค่ะ! ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ! ยังมีอะไรต้องระวังเป็นพิเศษอีกไหมคะ?”

เยี่ยหวันหวั่นกำลังพูด เสียงมือถือของซือเยี่ยหานก็ดังขึ้น

ซือเยี่ยหานมองหน้าจอ พยายามปกปิดสายตาที่ไหวระริกเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยเหมือนปกติว่า “ฉันไปรับโทรศัพท์แป๊บหนึ่งนะ”

“อ้อ ค่ะ…”

เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า จากนั้นก็หันไปคุยกับหมอซุนต่อ

หมอซุนอธิบายเรื่องที่ควรระวังเป็นพิเศษให้เธอฟังอย่างละเอียด เยี่ยหวันหวั่นตั้งใจจดอย่างจริงจัง

คุยกันจบ ซือเยี่ยหานก็ยังไม่กลับมา

ทำไมถึงคุยนานจัง?

ในตอนนั้นเอง เสียงเหมือนมีบางอย่างแตกหักดังมาจากสวนหย่อม

เยี่ยหวันหวั่นตกใจ รีบวิ่งไปตามหาซือเยี่ยหานที่สวนด้านหลัง

ในสวนด้านหลัง เยี่ยหวันหวั่นเห็นซือเยี่ยหานยืนคุยโทรศัพท์อยู่ไกลๆ เธอตั้งใจจะเดินเข้าไปหา แต่เสี้ยววินาทีที่เธอเห็นใบหน้าซือเยี่ยหาน ก็ต้องอึ้งไป

ตอนนี้ ทั้งสีหน้าและรังสีที่แผ่อยู่รอบตัวซือเยี่ยหานน่ากลัวมาก

ถึงแม้ในตอนที่เธอรู้สึกกลัวซือเยี่ยหานมากที่สุด เธอก็ยังไม่เห็นเขาน่ากลัวขนาดนี้มาก่อน

ข้างเท้าของซือเยี่ยหานมีเศษกระถางดอกไม้แตกกองอยู่ ส่วนตัวเขาในตอนนี้เหมือนถูกพยับเมฆน่ากลัวปกคลุมไปทั้งตัว ไร้ซึ่งแสงสว่าง สัมผัสได้แต่รังสีอำมหิตที่น่ากลัวเป็นพิเศษ…

“จำได้สิ…จำได้อยู่แล้ว คุณเคยบอกว่า คุณกับผมไม่เกี่ยวข้องกันอีกแล้ว…”

เยี่ยหวันหวั่นได้ยินบทสนทนารางๆ อดรู้สึกแปลกใจไม่ได้

ซือเยี่ยหานกำลังคุยกับใคร?

ไม่เหมือนกำลังคุยเรื่องงานเลย…

ขณะเยี่ยหวันหวั่นกำลังสงสัย ซือเยี่ยหานก็วางสายไปแล้ว

เยี่ยหวันหวั่นจึงเดินเข้าไปหาซือเยี่ยหานอย่างกล้าๆ กลัวๆ “คุณเก้า เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ? สีหน้าคุณดูไม่ค่อยดีเลย…”

เยี่ยหวันหวั่นยังพูดไม่ทันจบ ชายหนุ่มก็ดึงตัวเธอเข้าไปกอด

ตัวของซือเยี่ยหานเย็นผิดปกติ ไอเย็นปกคลุมร่างกาย เสมือนมีหลุมดำขนาดใหญ่กำลังดูดกลืนพลังชีวิตและแสงสว่างทั้งหมดในตัวเขา ชายหนุ่มกอดเธอแน่นจนเธอรู้สึกเจ็บ

เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วเล็กน้อย อดทนต่อความเจ็บ เธอยกมือขึ้นตบหลังซือเยี่ยหานอย่างปลอบประโลม “เป็นอะไรไปคะ?”

ผ่านไปครู่หนึ่ง ซือเยี่ยหานคล้ายจะสงบสติได้เล็กน้อย เขาผ่อนอ้อมแขนลงเล็กน้อย แล้วเอ่ยปากด้วยเสียงแหบแห้งว่า “ไม่มีอะไร ก็แค่เรื่องยิบย่อยในตระกูล”

——————————————————————-

บทที่ 1146 การรวมตัวกันของเทพบุตรหน้าตางามล้ำ

ถึงแม้ซือเยี่ยหานจะพูดอย่างนั้น แต่เยี่ยหวันหวั่นกลับรู้สึกได้ว่ามันไม่ได้ง่ายดายอย่างนั้น

เรื่องในตระกูลไม่มีทางทำให้ซือเยี่ยหานสูญเสียการควบคุมขนาดนี้แน่นอน

ขนาดเธอยังไม่มีปัญญาทำให้เขาโมโหขนาดนี้เลย…