แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1187

บทที่ 1187 อย่าวู่วาม

“กงซวี่ อย่าวู่วาม!” ลั่วเฉินรีบดึงกงซวี่ไว้

แต่กงซวี่ไม่ใช่คนที่ใครห้ามแล้วจะฟัง ตรงเข้าไปคว้าข้อมือของเหลียงซือหานเรียบร้อย “ขอโทษเธอเดี๋ยวนี้!”

เหลียงซือหานตะโกนเสียงดังเกินจริง “โอ๊ย! เจ็บ! ปล่อยนะ! คิดว่าเป็นราชาจอเงินแล้วจะรังแกใครก็ได้เหรอ ถ้าไม่ได้เกี่ยวข้องกันแบบนั้นจริงๆ แล้วคุณจะร้อนตัวไปทำไม?”

เสียงเอะอะโวยวายทางนี้ เรียกความสนใจของแขกคนอื่นในงานด้วยทันที ทุกคนพากันหันมามอง จ้องเยี่ยมู่ฝานกับหญิงสาวข้างๆ เขา แล้วกระซิบกระซาบกันด้วยสายตาแปลกๆ

เห็นว่ากงซวี่ใกล้จะระเบิดโทสะแล้ว เยี่ยหวันหวั่นจึงเอ่ยปากเรียบๆ “กงซวี่”

เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้พูดอะไร แต่แค่สายตาของเธอ ก็ทำให้กงซวี่ยอมปล่อยมือเหลียงซือหานอย่างว่าง่ายทันที จากนั้นก็สาวเท้ากลับไปยืนอยู่ข้างเยี่ยหวันหวั่นเงียบๆ

ลั่วเฉินเห็นแบบนั้นก็หันไปมองเยี่ยหวันหวั่น สีหน้าอึ้งงันเล็กน้อยอย่างที่สังเกตไม่เห็น

เหลียงซือหานจ้องเยี่ยหวันหวั่น เหมือนมองของน่าขยะแขยงอะไรบางอย่าง “เยี่ยหวันหวั่น เธอนี่ร้ายกาจจริงๆ นะ อาศัยใบหน้านี้ เธอคงขึ้นเตียงกับคนทั้งบริษัทแล้วละมั้ง? เยี่ยไป๋นั่นก็คงหลงเสน่ห์หน้าของเธอเหมือนกัน! ไม่อย่างงั้นเขาจะยอมอยู่กับบริษัทเล็กๆ ของพี่ชายเธอเหรอ!”

คำพูดของเหลียงซือหานทำให้เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์ทันใด หลายคนเริ่มจับกลุ่มกระซิบกระซาบกัน

“ที่แท้ผู้หญิงสวยๆ คนนั้นก็เป็นน้องสาวเยี่ยมู่ฝานนี่เอง! แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าหล่อนหน้าคุ้นๆ นะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน”

“ฉันว่าเหลียงซือหานก็พูดถูกนะ พวกเธอลองคิดดูสิ คนเก่งๆ อย่างเยี่ยไป๋ทำงานกับใครไม่ทำ ทำไมต้องเลือกคนขี้แพ้ที่โดนไล่ออกจากตระกูลอย่างเยี่ยมู่ฝานด้วย?”

“จิ๊ๆ ไม่แน่ว่าอาจใช้แผนเอาหญิงงามเข้าล่อจริงๆ ก็ได้!”

……

คำพูดเสียดหูจากรอบด้านพวกนั้น ย่อมเข้าหูเยี่ยหงเหวยด้วยอยู่แล้ว

เยี่ยหงเหวยเดินไปทางเยี่ยหวันหวั่น ขมวดคิ้วถามว่า “นี่มันเรื่องอะไรกัน หวันหวั่นมาที่นี่ได้ยังไง?”

เยี่ยเส่าอันที่ยืนอยู่ด้านข้างทำท่าทางเหมือนกำลังดูละครฉากเด็ด “เจ้ามู่ฝานคงพาเข้ามานั่นแหละครับ โธ่เอ๊ย เจ้ามู่ฝานนี่ล่ะก็ ไม่รู้จักแยกแยะหนักเบาเลย ถ้าใช้วิธีน่าอับอายอย่างนั้นก็น่าจะทำเงียบๆ ไปสิ! พาหวันหวั่นมาที่นี่ทำไมอีก เด็กนั่นมีอะไรให้น่าอวดกัน! พามาให้เป็นขี้ปากคนอื่นเปล่าๆ”

สีหน้าเยี่ยหงเหวยโกรธจัด “แล้วมัวยืนเซ่อทำอะไรอยู่ ยังไม่รีบพาเด็กคนนั้นกลับไปอีก!”

ถ้าหลานสาวของเขาเยี่ยหงเหวยถูกแพร่ข่าวลือเสียๆ หายๆ ตระกูลเยี่ยทั้งตระกูลจะต้องขายหน้าไปด้วย

เสียงวิพากษ์วิจารณ์รอบข้างเปลี่ยนไปในทิศทางที่แย่ขึ้นเรื่อยๆ แต่เยี่ยหวันหวั่นยังคงมีสีหน้าดังเดิม เธอหันไปมองเหลียงซือหาน พูดอย่างคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้มว่า “ก่อนนี้เพิ่งจะทำตัวเป็นหน้าม้า แพร่ข่าวลือในอินเทอร์เน็ตว่าเยี่ยไป๋เป็นเกย์ ชอบผู้ชายอยู่หยกๆ ตอนนี้กลับมาบอกว่าเยี่ยหวันหวั่นขึ้นเตียงเยี่ยไป๋แล้ว? คราวหน้าถ้าจะใส่ร้ายใคร รบกวนบริษัทคุณอย่าลืมพูดให้เข้าใจตรงกันก่อน อย่าทำเรื่องฉลาดน้อยอย่างนี้เลย”

เหลียงซือหานได้ยินแล้วพลันโกรธจนเต้นเร่า “เธอ…ว่าใครเป็นหน้าม้าใส่ร้ายคนอื่นไม่ทราบ อย่ามาปรักปรำกันนะ! แมลงวันไม่เจาะไข่ที่ไม่มีรอยร้าวหรอก เยี่ยไป๋มีปัญหาเองแท้ๆ! ถ้าเขาไม่ได้ชอบผู้ชายหรือว่าชอบแต่งหญิงจริงๆ จะมีข่าวซุบซิบพวกนี้ออกมาได้ยังไง”

กงซวี่โมโหจนแทบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว ตรรกะบ้าบอคอแตกอะไรวะเนี่ย?

ตอนนั้นเอง จู่ๆ เยี่ยหวันหวั่นก็หลุบตาลงแล้วหัวเราะเบาๆ เอ่ยด้วยน้ำเสียงขบขันว่า “เธอพุดถูกแล้ว เยี่ยไป๋ชอบผู้ชายจริงๆ”

สิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น เสียงฮือฮาก็ดังขึ้นมา

————————————————————————-

บทที่ 1188 หน้าใหญ่ใจโต

ต่อจากนั้น เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยต่อว่า “แล้วเขาก็ชอบแต่งหญิงด้วย”

พอพูดประโยคนี้ออกมา ทุกคนตะลึงงันกันหมดแล้ว