แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1199

บทที่ 1199 นี่คือยอมรับแล้ว

คฤหาสน์หลังหนึ่งในเมืองหลวง

หานเซี่ยนอวี่ถอดเสื้อนอกโอตกูตูร์ที่หรูหราบนตัวออก จากนั้นเดินไปเปิดไวน์แดงหนึ่งขวดที่บาร์เครื่องดื่ม รินใส่แก้วแล้วเดินไปยังระเบียง

ทางด้านหลัง เฟ่ยหยางเห็นหานเซี่ยนอวี่ยังดื่มเหล้าในเวลานี้ ก็อดตกใจไม่ได้

การใช้ชีวิตของหานเซี่ยนอวี่เข้มงวดกับการดูแลร่างกายมาก นอกจากตอนต้องเข้างานสังคมและไปสังสรรค์กับเพื่อน ปกติเขาดื่มเหล้าคนเดียวน้อยมาก

แต่นี่ก็ไม่แปลก อาจเพราะวันนี้บริษัทได้รับชัยชนะครั้งใหญ่ อารมณ์ดีไม่เลวก็เลยดื่มสักสองแก้วละมั้ง

เฟ่ยหยางไม่ได้สังเกตรายละเอียดเล็กน้อยนี้ เดินไปซุบซิบกับหานเซี่ยนอวี่อย่างตื่นเต้น “สวรรค์! ข่าววันนี้ก็น่าตกใจเกินไปแล้ว! เยี่ยไป๋กลับเป็นเยี่ยกวนกวนน้องสาวของเยี่ยมู่ฝานซะได้ นี่มัน…”

หานเซี่ยนอวี่ยืนอยู่หน้าระเบียง มองฟ้ายามราตรีที่ราวกับน้ำหมึกตรงหน้า เอ่ยแก้คำพูดของเฟ่ยหยางว่า “หวันหวั่น หวั่นจากคำว่าผูกผมรวมใจ[1]”

“อ้อๆ จริงด้วย หวันหวั่น เยี่ยหวันหวั่น! เซี่ยนอวี่ นายไม่รู้สินะ ตอนนี้ทั้งวงการฮือฮากันใหญ่แล้ว ในกลุ่มที่ฉันอยู่ต่างก็กำลังคุยเรื่องนี้ แถมโทรศัพท์ฉันใกล้ถูกคนพวกนั้นโทรหาจนระเบิดแล้ว! แม่เจ้า ฉันก็มึนตึ้บเหมือนกัน เพิ่งรู้เมื่อคืนนี้เองโอเคไหม แต่นายหานเซี่ยนอวี่ ดันรู้ตั้งนานแล้ว!”

เฟ่ยหยางพูด ไม่รู้ว่าคิดอะไร พลันตบหัวเอ่ยขึ้นว่า “เชี่ย! หรือว่า…หรือว่าผู้หญิงที่เป็นข่าวกับนายเมื่อครั้งก่อนคนนั้น ก็คือเยี่ยไป๋?”

หานเซี่ยนอวี่จิบไวน์ ไม่พูดอะไร นับว่ายอมรับโดยนัยแล้ว

เฟ่ยหยางเผยสีหน้ากระจ่างแจ้งทันที “เชี่ยเอ๊ย! ไม่น่าล่ะ! ฉันก็ว่าจู่ๆ นายจะเอาใจใส่ผู้หญิงคนหนึ่งขนาดนั้นได้ยังไง ทั้งจับชู้เพื่อเธอ ทั้งเป็นเดือดเป็นร้อนแทนเธอ! แล้วยังมีอีกนะ ฉันยังสังเกตเห็นว่าท่าทีของนายที่มีต่อเยี่ยไป๋แปลกขึ้นทุกที อ่อนโยนจนน่าตกใจ ตอนนั้นฉันยังคิดนะว่า นายดูแลผู้ชายตัวโตขนาดนี้ อ่อนโยนขนาดนี้ทำไม ทำเอาฉันเกือบนึกว่า แค่กๆ …”

นึกว่านายเป็นเกย์ไปแล้ว…

เฟ่ยหยางหยุดคำพูดถัดมาไว้ได้ทัน จากนั้นเขามองหานเซี่ยนอวี่ด้วยสีหน้าเหมือนโลกกำลังจะถล่ม “หมายความว่า…เยี่ย…เยี่ยไป๋เป็นผู้หญิงจริงๆ เหรอ?”

“ไม่อย่างนั้นแล้วยังไงล่ะ” ในที่สุดหานเซี่ยนอวี่ก็เอ่ยปาก เขาเหลือบมองเฟ่ยหยาง ก่อนกลืนไวน์แดงลงคอ เอ่ยช้าๆ ว่า “หรือพี่นึกว่าผมชอบผู้ชาย?”

เสียงทุ้มต่ำของหานเซี่ยนอวี่ลอยหายไปในความมืด…

พริบตาที่เฟ่ยหยางได้ยินประโยคนี้ เดิมทีเขายังไม่เข้าใจความหมาย แต่หลังผ่านไปสามวินาที เขาก็เงยหน้าขวับมองทางหานเซี่ยนอวี่ สีหน้าเปลี่ยนไปยกใหญ่

เวรๆๆ!

นี่หานเซี่ยนอวี่หมายความว่ายังไง?

นี่…นี่คือยอมรับแล้วว่า…เขาชอบเยี่ยไป๋!!

เฟ่ยหยางยืนอยู่กับที่ อึ้งตะลึงไปแล้ว

เขาจ้องหานเซี่ยนอวี่อย่างตาโตอ้าปากค้าง พบว่าตัวเองได้รู้เรื่องที่สุดยอดเข้าแล้ว “เอ่อ เซี่ยนอวี่…นาย…นายชอบเยี่ยไป๋”

หานเซี่ยนอวี่ได้ยินดังนั้นก็ไม่พูดอะไร

ถึงแม้หานเซี่ยนอวี่ไม่พูด แต่เฟ่ยหยางอยู่ข้างหานเซี่ยนอวี่มาตั้งหลายปีขนาดนี้ เข้าใจอีกฝ่ายเป็นอย่างดี มองแววตาเขาก็เดาออกแล้ว

อีกอย่างก่อนหน้านี้ตอนที่ยังไม่รู้ว่าเยี่ยไป๋เป็นผู้หญิง เขาก็สังเกตเห็นความผิดปกติของหานเซี่ยนอวี่แล้ว

หลังจากใจเย็นลง เฟ่ยหยางครุ่นคิดอีก ดีเลวยังไงเยี่ยไป๋ก็เป็นผู้หญิง หานเซี่ยนอวี่ไม่ได้เบี่ยงเบนสินะ!

ตอนนั้นเยี่ยไป๋ฉุดหานเซี่ยนอวี่ที่อยู่ในช่วงลำบากที่สุดขึ้นมา ต่อมาทั้งสองคนก็เข้ากันในทุกด้าน พอคิดแบบนี้ ในเงื่อนไขที่ว่าเยี่ยไป๋เป็นผู้หญิง หานเซี่ยนอวี่จะชอบเยี่ยไป๋ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

เฟ่ยหยางกระแอมหนึ่งที ลองถามหยั่งเชิงว่า “งั้น…งั้นนายตั้งใจจะทำยังไง จะ…สารภาพรักอะไรหรือเปล่า”

หานเซี่ยนอวี่ดื่มไวน์แดงในแก้วหมดรวดเดียว “ไม่ใช่ทุกความชอบจะต้องพูดออกไป”