แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1249

บทที่ 1249 โดนฆ่า

ตอนแรก เยี่ยหวันหวั่นนึกว่าบางทีชาตินี้ตัวเองอาจจะไม่มีวันจำได้ว่าตัวเองเป็นใคร มีครอบครัวหรือไม่

แต่เศษเสี้ยวความทรงจำที่จู่ๆ ก็พรั่งพรูขึ้นมาเมื่อครู่ กลับทำให้เธอตั้งตัวไม่ค่อยทัน

ดูเหมือนว่าขอแค่เธอเริ่มสงสัยในตัวตนและความทรงจำของตัวเอง และปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะนึกถึงเรื่องในอดีต นึกถึงความทรงจำที่เป็นของเธอคนเก่า ก็ยังมีหวังว่าเธอจะเอามันกลับคืนมาได้…

เยี่ยหวันหวั่นดีใจมากที่รู้ว่าตัวเองอาจได้ความจำกลับคืนมา เพียงแต่จู่ๆ ได้รู้เรื่องที่พ่อแม่ตัวเองตายแล้ว จึงทำให้เธอยากจะทำใจรับได้…

พ่อแม่แท้ๆ ของเธอไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว ไม่รู้ว่าตาของเธอจะยังมีชีวิตอยู่ไหม แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน…

เยี่ยหวันหวั่นพยายามทำใจให้สงบลง พออาการปวดหัวดีขึ้นก็ขับรถไปที่บ้านตระกูลเยี่ยต่อ

เมื่อลงจากรถ เยี่ยหวันหวั่นบังเอิญเจอเยี่ยมู่ฝานที่เพิ่งกลับมาถึงบ้านเหมือนกัน

เยี่ยมู่ฝานเก็บกุญแจรถใส่กระเป๋า สาวเท้าเร็วๆ มาหาเยี่ยหวันหวั่น “หวันหวั่น แกเป็นอะไรไป?”

เยี่ยมู่ฝานมองเยี่ยหวันหวั่นที่ดูเหม่อลอยเล็กน้อย ก่อนถามเสียงเบา

เยี่ยหวันหวั่นได้สติเมื่อได้ยิน รีบเก็บงำความคิดแล้วส่ายหน้า “เปล่า…พี่ก็รู้ข่าวแล้วเหรอ?”

“ใช่ เมื่อกี้แม่เพิ่งบอกฉัน แปลกนะ เยี่ยเส่าอันแข็งแรงดีมาตลอดไม่ใช่เหรอ ทำไมจู่ๆ ก็ตายได้ล่ะ…แม่บอกว่าเยี่ยเส่าอันตายอยู่บนเตียงตัวเอง…” เยี่ยมู่ฝานว่าอย่างไม่เข้าใจ

เรื่องนี้เยี่ยหวันหวั่นเองก็คิดไม่ตกเหมือนกัน เธอเอ่ยว่า “ลองเข้าไปถามดูก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น?”

เยี่ยหวันหวั่นกับเยี่ยมู่ฝานเดินเคียงบ่าเคียงไหล่ เข้าบ้านไปพร้อมกัน

เพิ่งจะก้าวเท้าเข้าบ้านตระกูลเยี่ย เยี่ยหวันหวั่นก็ได้ยินเสียงสะอื้นไห้

หลังเดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่ ก็เห็นอาสะใภ้รองเหลียงเหม่ยเซวียนนั่งร้องไห้ปานใจจะขาดอยู่บนพื้น เยี่ยอีอีเองก็กำลังสะอื้นเบาๆ คอยปลอบเหลียงเหม่ยเซวียนเป็นระยะ

เยี่ยหงเวยกับถานอี้หลานสองคนใบหน้าดูซูบเซียว นัยน์ตาเต็มไปด้วยความโศกเศร้า

“หวันหวั่น มู่ฝาน กลับมาแล้วเหรอ…”

ถานอี้หลานเห็นเยี่ยหวันหวั่นกับเยี่ยมู่ฝานมา ก็ถอนหายใจเบาๆ

“คุณปู่ คุณย่า…เกิดอะไรขึ้นกันแน่ อารองยังแข็งแรงดีอยู่ ทำไมจู่ๆ ถึงได้…” เยี่ยมู่ฝานแสร้งทำเป็นถามอย่างเศร้าๆ

เยี่ยเส่าอันมาตายไปอย่างงนี้ ความจริงแล้วเยี่ยมู่ฝานแทบอยากจะแสดงความยินดีกับเยี่ยอีอีและเหลียงเหม่ยเซวียนด้วยซ้ำ…

ระหว่างพวกเขาไม่มีความสัมพันธ์ฉันครอบครัวให้พูดถึงอีกแล้ว ถึงขั้นถ้าบอกว่าเป็นศัตรูกันก็ไม่เกินไปสักนิด

เพียงแต่อย่างไรก็ต้องทำตามขั้นตอน ภายนอกอะไรที่ควรเสแสร้ง ก็ต้องเสแสร้งสักหน่อย

“เฮ้อ…” ถานอี้หลานถอนหายใจไม่หยุด น้ำตาไหลลงมาไม่ขาดสาย ถึงลูกคนรองเยี่ยเส่าอันจะไม่ค่อยได้เรื่อง แต่อย่างไรก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง…

“มู่ฝาน อารองของแกโดนฆ่า…” เยี่ยเส่าถิงเดินมาจากข้างหลัง มองเยี่ยมู่ฝานพลางเปิดปาก

“อะไรนะครับ…โดนฆ่า?” เมื่อได้ยินอย่างนั้น เยี่ยมู่ฝานเปลี่ยนสีหน้าไปทันที ทำหน้าเหมือนไม่อยากเชื่อ

เยี่ยเส่าอันโดนคนฆ่าตายบนเตียงในบ้านตระกูลเยี่ย…

เรื่องอย่างนี้จะเป็นไปได้ยังไง…