แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1283

บทที่ 1283 ไม่ใช่กฎของฉัน

“โอเค…โอเคๆ ใจเย็นๆ นะ ฉันจะวางเด็กลง” ท่าทางชายชราจะกลัวว่าปืนในมือเธอจะลั่นใส่สมองเขากระจุย

ไม่นาน ชายชราก็วางฉิวฉิวลงกับพื้นอย่างเบามือ

พอเท้าเล็กๆ ถึงพื้น คุณนายโจวก็รีบวิ่งเข้าไปดึงฉิวฉิวมาอุ้ม

“หึๆ คุณหนูคนนี้ เธอคิดอะไรไม่ตก ถึงได้รนหาที่ตายด้วยการพกปืนอย่างงี้…เธอดูสิ ฉันก็ทำตามที่เธอบอกแล้ว ตอนนี้เราใจเย็นๆ แล้วมาคุยกันก่อนดีไหม…” ชายชรายกมือทั้งสองข้างขึ้นแล้วยิ้มบอก

คนจากพันธมิตรอู๋เว่ยคนอื่นๆ ก็หยุดเคลื่อนไหวแล้วเหมือนกัน ในรัฐอิสระแห่งนี้ มีคนกล้าเอาปืนพกออกมาใช้ในที่แจ้งอย่างงี้ ถือเป็นเรื่องที่บ้าบิ่นมาก…

“ทำไม แกไม่กลัวไม่ใช่เหรอ…พวกแกไม่เคยกลัวอะไรไม่ใช่เหรอ ตอนนี้กลัวแล้วสิ?” เยี่ยหวันหวั่นใช้ปืนจ่อหัวชายชราด้วยสีหน้าเย็นชา

ประกายเย็นชาและไอสังหารในดวงตาของหญิงสาวทำให้ชายชราอึ้งงัน “คุณหนูคนนี้ กฎของพวกเราชาวรัฐอิสระ…”

“หยุดพล่ามเรื่องกฎของรัฐอิสระกับฉันซักที นั่นมันกฎของพวกแก ไม่ใช่กฎของฉัน!” เยี่ยหวันหวั่นแค่นเสียงเย็น

ท่ามกลางฝูงชน เสี้ยววินาทีที่สิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น เด็กหนุ่มชีซิงที่ยืนเงียบขรึมมาตลอดแววตาดูสงสัยขึ้นมาอีกครั้ง…

ผู้หญิงคนนี้…

“ฮ่าๆๆๆ…ดี…ดีมาก! ไม่ได้เจอเด็กที่น่าสนใจอย่างนี้มานานมากแล้ว…” ชายชราอึ้งงัน จากนั้นจู่ๆ ก็หัวเราะเสียงดังขึ้นมา

เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้ว แล้วจ้องหน้าชายชราอย่างระแวดระวัง “ตอนนี้ พาคนของแกไปจากตระกูลโจวเดี๋ยวนี้!”

ใบหน้าของชายชราพลันเย็นชา เขาเอ่ยทีละคำๆ “คุณหนูคนนี้…ความอดทนของฉันก็มีจำกัดเหมือนกันนะ…อย่างมากหนึ่งชีวิตของฉันก็แลกกับหนึ่งชีวิตของเธอ ฉันเป็นคนของพันธมิตรอู๋เว่ย ฉันไม่กลัวตาย เธอน่าจะรู้จักสไตล์การทำงานของพันธมิตรอู๋เว่ยนะ!”

ทุกคนในพันธมิตรอู๋เว่ยล้วนขึ้นชื่อเรื่องไม่กลัวความตาย ก่อนหน้านี้เยี่ยหวันหวั่นได้ยินเรื่องนี้มาจากคนในตระกูลโจวตอนคุยเล่นกัน

เพียงแต่เยี่ยหวันหวั่นกลับไม่เชื่อ จะมีคนที่ไม่กลัวตายอยู่จริงเหรอ? ปืนจ่อหัวอย่างงี้แล้วก็ยังไม่กลัว?

“ถ้าแกจะเล่นไม้แข็งก็ดี…ฉันจะนับสาม ถ้าหากแกไม่ทำตามที่ฉันบอก ฉันก็จะลั่นไก” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยด้วยใบหน้าที่อ่านอารมณ์ไม่ออก

หากเป็นไม่กี่วันก่อน แม้ตายเยี่ยหวันหวั่นก็ไม่อาจจินตนาการว่าตัวเองจะกล้าเอาปืนจ่อหัวคนของพันธมิตรอู๋เว่ย แล้วยังกล้าขู่เขาอย่างงี้อีก

เธอต้องกินหัวใจหมีดีเสือขาวเข้าไปแน่ๆ…

แต่ตอนนี้เรื่องก็กลายมาเป็นอย่างงี้แล้ว ถึงเธอจะกลัวแทบตาย แต่ก็ต้องเข้มแข็งเข้าไว้

เธอรู้ว่าต่อหน้าคนพวกนี้ หากแสดงความอ่อนแอแค่นิดเดียว ก็จะต้องโดนจับกินจนไม่เหลือแม้แต่กระดูกแน่นอน!

นับตั้งแต่วินาทีที่เธอเลือกก้าวเข้ามาในรัฐอิสระ เธอก็รู้ดีว่าการมาถึงที่นี่หมายถึงเธอต้องเผชิญหน้าทุกอย่างด้วยตัวเอง ไม่มีใครช่วยเธอได้

เยี่ยหวันหวั่นสูดหายใจ แล้วนับถอยหลังเสียงเย็น

“สาม”

“สอง”

“หนึ่ง!”

เมื่อสิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น เธอขึ้นนกทันทีโดยไม่มีท่าทีลังเลแม้แต่น้อย

แต่ทว่า สิ่งที่ทำให้เยี่ยหวันหวั่นนึกไม่ถึงก็คือ ชายชราคนนั้น…ไม่กลัวตายจริงๆ ด้วย เขายังคงยืนหลังตรง และทำหน้าเหมือนเห็นความตายเป็นเรื่องธรรมดา!

“ปัง!”

“ปังๆ!”

เยี่ยหวันหวั่นลั่นไกติดกันหลายนัด แต่ทว่า มีเพียงเสียงลั่นไกเท่านั้นที่ดัง กลับไม่มีประกายไฟออกมาจากปากกระบอกปืนเลยแม้แต่น้อย

วินาทีนี้ ทุกอย่างรอบข้างเงียบกริบ เงียบจนเหมือนได้ยินเสียงหัวใจเต้น

————————————————————————————-

บทที่ 1284 ผู้หญิงคนนั้นเป็นสัตว์ประหลาดเหรอ?

“ผู้เฒ่า คุณนี่ปลิ้นปล้อนนะ…” เยี่ยหวันหวั่นกวาดตามองรอบๆ มองหาโอกาสดีที่จะเผ่นหนี

“ตายซะเถอะ!” จู่ๆ ชายชราก็คำรามลั่น แล้วเหวี่ยงแขนใส่เยี่ยหวันหวั่นด้วยเรี่ยวแรงแทบทั้งหมด

“เร็วโคตร!”

เยี่ยหวันหวั่นหน้าเปลี่ยนสีเมื่อสัมผัสได้ถึงความเร็วของฝ่ามือนี้จากชายชราพันธมิตรอู๋เว่ย

เยี่ยหวันหวั่นรับรู้ถึงอันตรายโดยสัญชาตญาณ เธอแทบตั้งตัวตอบโต้ฝ่ามือของเขาไม่ทัน

เพียงชั่วพริบตา เยี่ยหวันหวั่นสมองขาวโพลนไปหมด ร่างกายเบี่ยงไปด้านข้างเล็กน้อย เคลื่อนไหวคล่องแคล่วว่องไวดุจผีเสื้อที่กำลังเริงระบำ แทบจะจับไม่ได้ไล่ไม่ทัน

วินาทีต่อมา เยี่ยหวันหวั่นยื่นนิ้วออกมาโดยสัญชาตญาณ แล้วเคาะหน้าผากของชายชราแรงๆ

เสียง “ปั๊ก” ดังสนั่น ร่างของชายชรากระเด็นลอยออกไปไกล เหมือนโดนรถไฟพุ่งชนก็ไม่ปาน

ท่ามกลางสายตาเหลือเชื่อของพันธมิตรอู๋เว่ย ร่างของชายชรากระแทกเข้ากับประตูเหล็กของตระกูลโจวอย่างแรง กระทั่งทำให้ประตูเหล็กยุบลงไปทั้งแถบ

เหตุการณ์นี้ทำให้ทุกคนในที่นั้นตกตะลึง ผู้หญิงคนนั้น…เป็นสัตว์ประหลาดรึเปล่า?!

แม้แต่เยี่ยหวันหวั่นเองก็ยังสับสน เมื่อกี้เธอ…ทำอะไรลงไป?

สมาชิกเก่าแก่คนหนึ่งของพันธมิตรอู๋เว่ยจ้องหน้าเยี่ยหวันหวั่นอย่างไม่อยากเชื่อ “นี่มัน…เป็นไปได้ยังไงกัน…นั่น…นั่นมันวิชาดรรชนีที่มีแค่หัวหน้าแก๊งใช้เป็นนี่…”

วินาทีนี้ แม้แต่ชีซิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็มีสีหน้าตะลึงพรึงเพริด

โครงสร้างร่างกายหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ยของพวกเขาค่อนข้างพิเศษ เพราะฝึกฝนอย่างเข้มงวดมาตั้งแต่เด็ก ฉะนั้นกระบวนท่าและทักษะสังหารคนของแบดเจอร์จึงแทบจะมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวทุกท่า บนโลกใบนี้ ไม่มีใครลอกเลียนแบบได้แน่นอน

ถึงแม้จะเรียนมา แต่ก็ไม่มีทางทรงพลังเหมือนกับหัวหน้าแก๊งทุกประการอย่างนี้…

เมื่อกี้เขามักรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ให้ความรู้สึกคุ้นเคยแปลกๆ…

หรือว่า…