แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1309

บทที่ 1309 ก่อความแค้นใหญ่หลวงแล้ว

“แกยังไม่ตอบฉัน” เยี่ยหวันหวั่นจ้องหลี่โม่เฉิน สายตาวาบประกายเย็นเยียบ มุมปากยกขึ้นน้อยๆ วาดเป็นรอยยิ้มชั่วร้าย

“ตอบอะไร!” หลี่โม่เฉินตะคอก

“ตอบฉัน แกนับเป็นตัวอะไร” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยเสียงเลือนราง

หลี่โม่เฉินเพิ่งคิดจะพูดอะไรบางอย่าง เยี่ยหวันหวั่นก็พลันออกแรงที่ฝ่ามือ

วินาทีถัดมา ตะเกียบก็ทิ่มทะลุผิวหนังของหลี่โม่เฉิน เหลือไหลเป็นสาย ตามด้วยตะเกียบที่ค่อยๆ ตกลง

เยี่ยหวันหวั่นนิ่งเงียบ

แม่มเอ๊ย ตะเกียบนี่จะคุณภาพดีไปหน่อยไหม ทั้งที่เธอแค่อยากจะขู่หลี่โม่เฉิงนี่สักหน่อย ทำไมกลายเป็นแทงทะลุเฉยเลย…

เวลานี้ชีซิงมองเยี่ยหวันหวั่น ดวงตาฉายแววประหลาดใจ ถ้าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่พี่เฟิง เธอจะกล้าล่วงเกินผู้อาวุโสสามแบบนี้ไหม

“อ้าก กะ…แกกล้าฆ่าฉันเหรอ…” ในที่สุดดวงตาของหลี่โม่เฉินก็วาบแววหวาดกลัว

ถึงแม้ผู้หญิงตรงหน้าตนจะเป็นผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยจริงๆ แต่สติปัญญาของแบดเจอร์ จะเข้าใจสถานการณ์ของพันธมิตรอู๋เว่ยยามนี้ได้ยังไง

ไม่พูดถึงตัวปลอม แม้แต่ผู้นำพันธมิตรตัวจริงก็ไม่น่ากล้าทำกับเขาแบบนี้หรือเปล่า…

เขาไม่เชื่อว่าผู้หญิงนี่จะกล้าฆ่าเขาจริงๆ แต่เห็นแววสังหารไร้ซึ่งการปกปิดในดวงตาเยี่ยหวันหวั่น ชั่วขณะนั้นหลี่โม่เฉินอดใจฝ่อไม่ได้อยู่บ้าง

“ฆ่าแก…เปื้อนมือฉันจะตายไป ไว้ชีวิตแก ฉันคิดว่าพรุ่งนี้พ่อแกน่าจะมายื่นข้อตกลงให้ฉัน” เยี่ยหวันหวั่นแค่นหัวเราะ จากนั้นก็เขวี้ยงตะเกียบที่เปื้อนเลือดในมือไปอีกด้าน

“เป่ยโต่ว” เยี่ยหวันหวั่นมองทางเป่ยโต่วที่อยู่ด้านหลังหลี่โม่เฉิน

“พี่เฟิง พี่พูดมา” เป่ยโต่วยิ้มแย้ม ขึ้นหน้ามาอย่างประจบเอาใจ

“เกะกะลูกตา โยนมันออกไป” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย

“ได้เลย!” เป่ยโต่วพยักหน้า พูดจบก็คว้าลำคอของหลี่โม่เฉินแล้วเอ่ยกับชิวสุ่ย “ชิวสุ่ย เปิดหน้าต่างให้หน่อย”

“หา?” ชิวสุ่ยอึ้ง “เป่ยโต่ว นี่มันชั้นสี่…”

“ชั้นสี่แล้วยังไง พี่เฟิงให้ฉันโยนเขาลงไป ชั้นสี่สิบฉันก็จะโยนอยู่ดี” เป๋ยโต่ยิ้มเอ่ย

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก

มารดาให้นายโยนเขาออกนอกประตู ไม่ใช่ให้โยนเขาออกนอกหน้าต่าง

ระยะห่างของชั้นอาหารนี้กว้างมาก สี่ชั้นของตำหนักเทียนเกอพอๆ กับหกเจ็ดชั้นของตึกระฟ้าธรรมดา…

“ยะ…อย่า…เข้าใจผิดสิ มีอะไรก็คุยกันดีๆ …” เห็นชิวสุ่ยเปิดหน้าต่างจริงๆ หลี่โม่เฉินหน้าเปลี่ยนสีทันควัน

พวกชายฉกรรจ์ที่หลี่โม่เฉินพามาก็กำหมัดแน่น ดูเหมือนอยากเข้ามาห้าม แต่ก็ไม่มีใครกล้าทำบุ่มบ่ามภายใต้สายตาของเยี่ยหวันหวั่น

‘ฟึ่บ!’

เวลาอย่างมากแค่สองลมหายใจ ทั้งตัวหลี่โม่เฉินก็ถูกเป่ยโต่วโยนออกไปแล้ว

เยี่ยหวันหวั่นกุมหน้าผากเงียบๆ ในใจ มุมปากกระตุกเล็กน้อย เธอไม่ได้ตั้งใจจะโยนหลี่โม่เฉินลงไปจากชั้นสี่จริงๆ …

ความสามารถในการทำความเข้าใจของเจ้าเป่ยโต่วนี่…ทำไม ถึงแข็งแกร่งขนาดนี้…

เขาโยนคนออกไป แถมยังโยนแพะรับบาปให้เธอ…

เป่ยโต่วตบๆ มือ มองเยี่ยหวันหวั่นแล้วยิ้มเอ่ย “พี่เฟิง เก้าในสิบน่าจะตกตาย ไม่งั้นก็เลี้ยงไม่โต”

“ทำได้ดี…” ในใจเยี่ยหวันหวั่นจนปัญญา แต่ภายนอกยังคงต้องยิ้มให้สอดคล้องกัน

มารดามันเถอะ พวกตาแก่นั่นของผู้อาวุโสสามมีอำนาจในพันธมิตรอู๋เว่ยล้นฟ้า แทบจะชักใยอำนาจของพันธมิตรอู๋เว่ยกว่าครึ่ง ตอนนี้ต่อให้ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยตัวจริงกลับมา ก็เกรงว่ายังต้องหวาดกลัวพอสมควร

ตอนนี้เป็นไงล่ะ ตัวเองทำลูกนอกสมรสของผู้อาวุโสสามครึ่งเป็นครึ่งตาย…ก่อความแค้นใหญ่หลวงแล้ว!

——————————————————————————————

บทที่ 1310 มีหน้ามีตาขนาดนั้นเลยเหรอ