แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1311

บทที่ 1311 ต้องหาเขาให้เจอ

ชายสวมสูทพูดจบก็ยกแขนขวาตบปากตัวเองหนึ่งที

เยี่ยหวันหวั่นหมดคำพูดชั่วขณะ แบดเจอร์นี่ในรัฐอิสระเป็นคนชั่วจริงๆ สินะ…

“อย่าพูดเหลวไหล ยังไม่พาผู้นำพันธมิตรพวกเราเข้าไปอีก” ชิวสุ่ยชักรำคาญแล้ว

“ครับๆ เล่นกันตามสบายครับ แขกผู้มีเกียรติทั้งหลายเชิญเข้ามา…”

ชายชุดสูทพยักหน้าทันที จากนั้นก็พาเยี่ยหวันหวั่นกับเป่ยโต่วสามคนเข้าไปในคาสิโน

เยี่ยหวันหวั่นหยุดหน้าโต๊ะตัวหนึ่งอย่างรวดเร็ว

บนโต๊ะพนันมีชายห้าคน ดีลเลอร์กำลังแจกไพ่

เยี่ยหวันหวั่นไม่รู้เกี่ยวกับการพนันแม้แต่น้อย ถ้าทอยลูกเต๋า งั้นบางทีอาจเล่นได้สองสามตา แต่ถ้าเป็นการพนันจำพวกไพ่ เธอแทบไม่เคยแตะต้องมาก่อนและไม่มีความสนใจแม้แต่น้อย

แต่ว่ากันว่าฝีมือการพนันของแบดเจอร์ไม่เลวเลยทีเดียว แทบทุกสัปดาห์จะต้องไปเล่นสองสามตาที่คาสิโนใหญ่ต่างๆ แพ้น้อยชนะมาก แต่น่าเสียดายที่เยี่ยหวันหวั่นพนันไม่เป็น ได้แต่แสดงบทบาทแจกเงินเด็ก

เวลานี้เยี่ยหวันหวั่นที่จนใจสุดแสนได้แต่นั่งลงไป

“ทุกท่านแพ้อีกแล้ว”

เยี่ยหวันหวั่นเพิ่งนั่งลง ชายสวมชุดออกกำลังกาย ผมสีน้ำหมึกยาวถึงเอว ใบหน้างดงามผู้หนึ่งก็เอ่ยเสียงเรียบ จากนั้นก็เอาชิปทั้งหมดมาข้างตัวเอง

สี่คนถอนหายใจพร้อมกัน วางไพ่ในมือลงบนโต๊ะพนันแล้วหันตัวจากไปทันที

“เชี่ย…”

หลังเห็นชายหนุ่มหน้าตางดงามผู้นั้น เป่ยโต่วก็ชะงักไปทั้งตัว จากนั้นก็หน้าเปลี่ยนสีอยากไปจากที่นี่โดยจิตใต้สำนึก

ส่วนปฏิกิริยาของเยี่ยหวันหวั่นนั่นคือเลิกคิ้วน้อยๆ ในใจคิดว่าค่าความหน้าตาดีของรัฐอิสระสูงขนาดนี้เชียวเหรอ

มาคาสิโนเฉยๆ ก็เจอคนหน้าตาดีขนาดนี้

แต่เยี่ยหวันหวั่นแค่ประเมินจากมุมมองทางสายตาล้วนๆ ก็เหมือนเห็นดอกไม้สวยงามหนึ่งดอกแล้วอดดูหลายรอบไม่ได้

ยังไงเสีย เธอก็เป็นคนที่เคยเห็นโลกกว้าง เคยปฏิสัมพันธ์กับผู้ชายแบบนั้นทั้งสองชาติ มองความงามสวยตระการตาแค่ไหนก็ราวกับมองเมฆควันผ่านตา

คิดถึงตรงนี้เยี่ยหวันหวั่นอดขื่นขมในใจไม่ได้อยู่บ้าง

ชาติก่อนกับชาตินี้ทั้งสองชาติ เธอกลับมองคนคนนั้นไม่ทะลุแม้แต่น้อย

ซือเยี่ยหาน…ไม่ว่ายังไง ฉันก็ต้องหาคุณเจอให้ได้!

ตอนนี้ถูกขังอยู่ในพันธมิตรอู๋เว่ยแม้จะอันตรายใหญ่หลวง แต่ขอแค่ทำให้คนของพันธมิตรอู๋เว่ยเชื่อโดยสมบูรณ์ว่าเธอก็คือแบดเจอร์ได้ เธอก็จะมีโอกาสหยิบยืมอำนาจของพันธมิตรอู๋เว่ยไปตามหาซือเยี่ยหาน!

ไม่งั้นลำพังอาศัยแค่กำลังของตัวเอง อยากหาคนในรัฐอิสระก็ไม่ต่างจากงมเข็มในมหาสมุทร

“เฮ้ เป็นอะไรไป”

เห็นเป่ยโต่วสีหน้าผิดปกติ ชิวสุ่ยก็ขมวดคิ้วน้อยๆ

“ไม่…ไม่มีอะไร…” เป่ยโต่วหันหน้าไม่พูดอีก

ไม่นานสายตาของชายผมยาวคนนั้นก็ตกลงบนตัวเยี่ยหวันหวั่นช้าๆ พร้อมเอ่ยปากถาม “เล่นอะไร”

เยี่ยหวันหวั่นได้ยินดังนั้นก็ได้สติ ไหนเลยเธอจะรู้ว่าควรเล่นอะไรจึงได้แค่พูดว่า “ตามใจคุณ”

“แจกไพ่” ชายผมยาวก็ไม่พูดมากความ กวักนิ้วให้ดีลเลอร์

เวลานี้เยี่ยหวันหวั่นจ้องชิปบนโต๊ะของชายหนุ่มพลางนับๆ ดู แค่ชิปพวกนี้เกรงว่า…อย่างน้อยก็มากว่าสิบล้านแล้วมั้ง…เป็นนักพนันมือเติบของแท้

ยังดีว่าแบดเจอร์ไม่ขาดแคลนเงิน พันธมิตรอู๋เว่ยก็ไม่ขาดเงิน ต่อให้แพ้ก็ไม่ได้เสียเงินของตัวเอง…

ตอนนี้บนโต๊ะพนัน มีแค่เยี่ยหวันหวั่นกับชายผมยาวสองคนอยู่ในสภาพพนัน

“หนึ่งร้อย”

ชายผมยาวที่หยิบไพ่ โยนชิปหนึ่งล้านออกมาก

เยี่ยหวันหวั่นจ้องไพ่ในมือตัวเอง ภายนอกสงบนิ่งแต่ในใจกลับเริ่มแตกตื่น

แม่มเอ๊ย ไม่รู้สักกระติ๊ดว่าไพ่พวกนี้หมายความว่าอะไร…

——————————————————————————————-

บทที่ 1312 ถ้าแพ้…

เวลานี้เยี่ยหวันหวั่นก็กลับทำได้แต่แสร้งหน้าใหญ่ใจโต

ก่อนหน้านี้เป่ยโต่วแลกชิปสามล้านเหรียญ ดูแล้วก็เล่นได้สักสองสามรอบ แต่ถ้าแพ้…

“ตาม” เยี่ยหวันหวั่นโยนชิปสองล้านออกไป ไม่ใช่เงินของตัวเองยังไงเสียก็ไม่ปวดใจ

ชายผมยาวไม่เลือกตามต่อ แต่โยนไพ่ของตัวเองลงบนโต๊ะ “ฟลัช”

เยี่ยหวันหวั่นเหลือบมองแวบหนึ่ง 9 10 J Q K