แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1315

บทที่ 1315 ฉันให้พวกแกไปเหรอ

เจ้าสวะหมา ไม่มีใครรู้ประวัติความเป็นมา ยิ่งไม่รู้ชื่อแซ่ของเจ้าตัว แต่กลับรู้ว่าพลังต่อสู้ของคนผู้นี้นั้นระรานคนอย่างไม่ต้องกลัวเกรงในรัฐอิสระได้โดยสมบูรณ์ เรียกได้ว่าไร้คู่ประมือ

มีคนรู้จักหน้าตาของเจ้าสวะหมาน้อยมาก แต่เพราะผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยช่วงหนึ่งอยากล้างแค้นเจ้าสวะหมา จึงทำให้พันธมิตรอู๋เว่ยคุ้นเคยกับเจ้าสวะหมา

เมื่อชายชราถูกเจ้าสวะหมาฆ่าในนิ้วเดียว คนอื่นๆ ที่ชายชราพามาก็เงียบสนิทด้วยความกลัว เหมือนแม้แต่หายใจก็ยังค่อยๆ หายใจช้าๆ

ใครจะคิดถึงว่า ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยจะอยู่ด้วยกันกับเจ้าสวะหมาได้

สองคนนี้ ทั้งที่ต่างก็ไม่ถูกกันแท้ๆ …

“ไป…รีบไป…”

ชายหนุ่มหนึ่งในนั้นมองเจ้าสวะหมาที่ยืนอยู่ข้างเยี่ยหวันหวั่น ทั้งร่างถูกเหงื่อเย็นชุ่มโชก ต้องรีบกลับไปรายงานผู้อาวุโสเรื่องที่ผู้นำพันธมิตรอยู่ด้วยกันกับเจ้าสวะหมา

“ฉันให้พวกแกไปเหรอ”

ชายผมยาวกวาดสายตาเย็นเยียบถึงกระดูกมองทุกคน

ได้ยินแบบนั้น ทุกคนในที่นั้นไม่มีใครสักคนกล้าขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย

“ทะ…ท่านหมา…นี่เป็นการเข้าใจผิดกัน!” ชายหัวหน้ามองเจ้าสวะหมา หน้าผากผุดเหงื่อเย็นไม่หยุด

“แกเรียกฉันว่าอะไร” เจ้าสวะหมาเอ่ยปากเสียงเย็นชา

“ไม่ๆๆ …นายท่าน นายท่านคือนายท่านของผม…” ชายหัวหน้าอยากร้องไห้แต่ไร้น้ำตา ไหนเลยเขาจะรู้ว่าเจ้าสวะหมามีชื่อว่าอะไร คนของรัฐอิสระ ทุกคนไม่ได้เรียกเขาว่าเจ้าสวะหมาหมดหรอกเหรอ…

“พวกแกเป็นคนของพันธมิตรอู๋เว่ย” ชายผมยาวเอ่ย

“เรื่องนี้…” ชายหัวหน้ามองเยี่ยหวันหวั่นโดยไม่รู้ตัว พวกเขาเป็นคนของพันธมิตรอู๋เว่ยก็จริง แต่…วันนี้พวกเขามาฆ่าผู้นำพันธมิตร ไม่อาจเผยตัวตนออกไป…

แต่เผชิญหน้ากับเจ้าสวะหมา พวกเขากลับไม่กล้าโกหกสักเสี้ยว ไม่งั้นคืนนี้เป็นไปได้มากที่อาจไม่ได้รอดออกไปจากคาสิโน

“ชะ…ใช่ครับ…” ภายใต้กลิ่นอายน่ายำเกรงของเจ้าสวะหมา ชายหัวหน้าได้แต่กัดฟันยอมรับ

ทันทีที่สิ้นเสียง ชายผมยาวก็มองเยี่ยหวันหวั่นที่อยู่ด้านข้างตัวเองอย่างกึ่งตั้งใจไม่ตั้งใจ

“ไสหัวไปซะ” ชายผมยาวเอ่ยเสียงเรียบ

ได้ยินดังนั้น คนของพันธมิตรอู๋เว่ยทุกคนเสมือนได้รับพระราชทานอภัยโทษ พุ่งออกไปจากคาสิโนชั่วพริบตา

ผ่านไปสักพัก สายตาของชายผมยาวก็ตกลงบนตัวเยี่ยหวันหวั่น

ถูกสายตาของเจ้าสวะหน้าจับจ้อง เยี่ยหวันหวั่นใจสั่นสะท้าน แบดเจอร์…ชาติก่อนฉันมีความแค้นกับเธอเหรอ เธอล่วงเกินอะไรเข้ากันแน่..

“พวกนั้นเป็นคนของพันธมิตรอู๋เว่ย” ชายผมยาวมองเยี่ยหวันหวั่นพลางเอ่ยปาก

“โอ้…เหมือนจะเป็นงั้น…” เยี่ยหวันหวั่นยิ้มกระอักกระอ่วน

“ถ้าฉันจำไม่ผิด เมื่อกี้พวกนั้นเรียกเธอว่าผู้นำพันธมิตร” ชายผมยาวราวกับครุ่นคิด

“อา…หมายถึงผู้นำประตู[1]…” เยี่ยหวันหวั่นรีบอธิบาย “คุณอย่าเข้าใจผิดเด็ดขาดเชียว…ฉันขายประตู ธุรกิจยังไม่เลวด้วย…เลยมีชื่อเล่นว่าผู้นำประตูน่ะ…”

“ขายประตู?” ชายผมยาวชะงักเล็กน้อย

“ใช่ๆๆ ขายประตูนี่แหละ ประตูเหล็ก ประตูไม้…ประตูกระจก ขายประตูทุกรูปแบบ…” เยี่ยหวันหวั่นรีบพยักหน้า

“ท่านหมา ฉันไปได้หรือยัง…” เยี่ยหวันหวั่นยิ้มด้วยสีหน้าเอาใจเต็มเปี่ยม

แม่มเอ๊ย ผู้ชายตรงหน้านี้คือบอสที่น่ากลัวที่สุดของรัฐอิสระจริงๆ กระบวนท่าเดียวทำแบดเจอร์ช่วงยุคทองหมอบราบ แค่คนเดียวเกือบทำลายล้างตระกูลเก่าแก่ในโลกลับหนึ่งทั้งตระกูล

ตอนนั้นแบดเจอร์จองหองถึงขั้นไหนกันแน่ แม้แต่บอสที่น่ากลัวแบบนี้ยังกล้ายั่วยุตามอำเภอใจ…

ว่ากันว่า ตอนนั้นแบดเจอร์นัดดวลอย่างยุติธรรมกับเจ้าสวะหมา แต่กลับแอบซุ่มยอดฝีมือของพันธมิตรอู๋เว่ยไว้ไม่น้อย…หลังถูกเจ้าสวะหมาทำแพ้ราบคาบก็สั่งให้ยอดฝีมือของพันธมิตรอู๋เว่ยปรากฏตัวแล้วรุมโจมตีเจ้าสวะหมา…

เพียงแต่ยอดฝีมือของพันธมิตรอู๋เว่ยพวกนั้น สุดท้ายต่างถูกเจ้าสวะหมาอัดโหดในหมัดเดียว ตายและบาดเจ็บกันยับเยิน

———————————————————————————————-

บทที่ 1316 ช่วงนี้สุขสบายดีไหม