แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1367

บทที่ 1367 เป็นสัตว์ประหลาดเหรอ

วินาทีนี้ ดวงตาที่แดงเล็กน้อยของอี้สุ่ยหานมีประกายเหี้ยมเกรียมพาดผ่าน คล้ายคนขี้เซาที่โดนปลุกกลางดึก

“มีคนลอบฆ่าฉัน…”

อี้สุ่ยหานเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบเล็กน้อย แววตาดูสับสนและประหลาดใจ

เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้าถี่ๆ

เยี่ยหวันหวั่นเองก็รู้ดี เธอกับหมาจรจัดอี้สุ่ยหานไม่ได้เป็นอะไรกัน ถ้าหากเธอไม่หาข้ออ้าง อี้สุ่ยหานก็ไม่มีเหตุผลที่จะช่วยเธอ

ถึงยังไงครั้งก่อนอี้สุ่ยหานก็เคยโดนลอบฆ่าแล้ว โดนอีกสักครั้งก็ไม่เห็นเป็นไร…

“ทำไมเธอมาอยู่นี่ได้” อี้สุ่ยหานจ้องมองเยี่ยหวันหวั่น

เยี่ยหวันหวั่นรีบตอบว่า “จอมยุทธ์อี้ คุณลืมแล้วเหรอ…พวกเราเป็นเพื่อนบ้านกันนะ…”

“อ้อ…” อี้สุ่ยหานเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วค่อยรับคำเสียงเบา

เยี่ยหวันหวั่นยังไม่ทันพูดอะไร คนชุดดำพวกนั้นก็วิ่งพรวดเข้ามาแล้ว บ้านของอี้สุ่ยหานไม่มีประตู จึงเข้าออกได้สะดวกสบายมาก

พอเห็นคนชุดดำพวกนั้นตามเข้ามา เยี่ยหวันหวั่นก็รีบวิ่งไปหยุดตรงหน้าเจ้าหมาจรจัด “จอมยุทธ์อี้ พวกนั้นแหละ…”

นัยน์ตาที่เย็นเยียบจนบาดลึกถึงกระดูกของเจ้าหมาจรจัดตวัดมองพวกคนชุดดำ

พอเห็นว่ามีชายหนุ่มใส่ชุดนอนลายการ์ตูนเพิ่มขึ้นมาอีกคน พวกคนชุดดำก็ชะงักไปเล็กน้อย

ผู้ชายคนนี้รวบผมแล้วมัดเป็นหางม้าไว้ด้านหลัง ใส่ชุดนอนลายการ์ตูนสีเหลือง เหมือนคนที่เดินออกมาจากโลกการ์ตูนยังไงยังงั้น

“มีตัวช่วยด้วยเหรอ?”

หัวหน้ากลุ่มคนชุดดำชะงักไปเล็กน้อย หลังจากเห็นเจ้าหมาจรจัด

ชายชุดดำกลุ่มนี้ไม่เคยเจอเจ้าหมาจรจัดมาก่อน แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาเป็นใครมาจากไหน

“ทำไม…”

เจ้าหมาจรจัดจ้องกลุ่มคนชุดดำ แล้วเอ่ยเสียงต่ำ

“ทำไมอะไร?” หัวหน้ากลุ่มคนชุดดำชะงัก แล้วถามกลับโดยสัญชาตญาณ

“ทำไมต้องมากวนตอนฉันนอน” เจ้าหมาจรจัดบิดคอไปมา จากนั้นก็สาวเท้าก้าวใหญ่ๆ ไปทางกลุ่มคนชุดดำ

กลุ่มคนชุดดำยังไม่ทันตั้งตัว เจ้าหมาจรจัดก็มาอยู่ตรงหน้าแล้ว ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และไม่มีใครเห็นว่าเจ้าหมาจรจัดลงมือยังไง ชายชุดดำคนหนึ่งในกลุ่มกลับถูกเจ้าหมาจรจัดบีบคอจนเท้าลอยเหนือพื้นด้วยมือข้างเดียวแล้ว

ชายชุดดำที่ถูกเจ้าหมาจรจัดบีบคอใบหน้าเต็มไปด้วยความกลัว คนคนนี้เป็นสัตว์ประหลาดรึไง?!

“รนหาที่ตาย!”

หัวหน้ากลุ่มคนชุดดำตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด

แต่ทว่า เพิ่งจะสิ้นเสียงเขา เสียงกระดูกหัก “กร๊อบ” กลับดังขึ้น

ลำคอของชายชุดดำที่ถูกเจ้าหมาจรจัดบีบคออยู่แหลกละเอียดในพริบตา

หลังจากบีบคอของชายชุดดำคนนั้นจนแหลก เจ้าหมาจรจัดก็คลายฝ่ามือซ้าย ร่างของชายคนนั้นร่วงกระทบพื้นดัง “โครม” ตายคาที่อย่างน่าอนาถ

“แก เมื่อกี้ว่ายังไงนะ…” ไม่นาน สายตาของเจ้าหมาจรจัดก็หันไปมองหัวหน้ากลุ่มคนชุดดำ

“แก…”

หัวหน้าคนชุดดำเหงื่อซึมเต็มหน้าผาก คนคนนี้เป็นใครกัน ทำไมถึงได้น่ากลัวอย่างงี้…

“ลุยพร้อมกันเลย!”

ผ่านไปครู่หนึ่ง หัวหน้ากลุ่มคนชุดดำก็ตัดสินใจเด็ดเดี่ยว ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหน พวกเขาก็มีคนมากกว่า หากสู้กันยังไม่แน่ว่าใครจะแพ้ใครจะชนะ ถ้าหากสู้ไม่ได้จริงๆ ก็ค่อยหนีไปจากที่นี่ก็ได้

เมื่อสิ้นเสียงของหัวหน้ากลุ่มคนชุดดำ ชายชุดดำที่เหลือก็พุ่งตัวเข้าไปโจมตีเจ้าหมาจรจัด

แต่ทว่าเพียงหนึ่งเค่อต่อมา บนพื้นก็ปรากฏศพเพิ่มขึ้นมาอีกเจ็ดศพ ชายชุดดำพวกนั้นกลับไม่มีโอกาสหนีเลยแม้แต่น้อย

ห่างออกไปไม่ไกล เยี่ยหวันหวั่นยืนปากอ้าตาค้าง

อี้สุ่ยหานคนนี้เก่งจนน่ากลัวจริงๆ ไม่อยากจะคิกเลย ว่าในตัวเขามีพลังที่บ้าคลั่งอย่างงี้อยู่ได้ยังไง…