แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1369

บทที่ 1369 ใจเย็นอย่าวู่วาม

“ท่านผู้นำ คุณก็รู้ว่าหลายปีมานี้ อำนาจของพันธมิตรอู๋เว่ยเราเทียบกับช่วงที่รุ่งเรืองไม่ได้แล้ว ส่วนตระกูลเยียนกลับก้าวหน้าได้ไม่เลวเลย…

ต่อให้ผู้นำอยากลงมือกับตระกูลเยียน ก็ควรศึกษากลยุทธ์อย่างรอบคอบ ไม่อย่างนั้นจะเป็นการผลักพวกเราพันธมิตรอู๋เว่ยเข้ากองเพลิงไม่ใช่เหรอ” ชายชราชุดขาวข้างผู้อาวุโสสามจ้องเยี่ยหวันหวั่นพลางแค่นหัวเราะเอ่ย

เยี่ยหวันหวั่นเคยเห็นหน้าชายชราชุดขาวคนนี้แล้ว เขาเป็นคนระดับกลางถึงระดับสูงของฝ่ายผู้อาวุโสสาม

“อีกอย่าง หลังจากนายของอาชูร่ากลับมา ทุกเดือนตระกูลเยียนจะลอบส่งส่วยให้นายของอาชูร่า…ตอนนี้ ผู้นำพันธมิตรลงมือกับตระกูลเยียน เท่ากับว่าท้าทายอำนาจของนายแห่งอาชูร่า…ผู้นำพันธมิตรเคยคิดถึงผลที่จะตามมาหรือเปล่า?” ชายชราชุดขาวเห็นเยี่ยหวันหวั่นไม่เอ่ยปาก ก็เริ่มยกตนข่มท่าน

เวลานี้ เยี่ยหวันหวั่นยิ้มเยาะในใจไม่หยุด คำกล่าวหาที่ไร้มูลเหตุพวกนี้ พวกเขาพูดราวกับว่าเธอกระทำจริงแล้ว

เยี่ยหวันหวั่นไหนเลยจะไม่รู้ ตาแก่พวกนี้ไม่สนใจว่าเธอจะลงมือกับตระกูลเยียนหรือเปล่า และไม่สนใจด้วยว่าเยียนสยงถูกเธอฆ่าไหม อยากใส่ความกันจะอย่างไรก็หาข้ออ้างได้

“ผู้นำพันธมิตร เรื่องนี้ผมว่า…ทางที่ดีคุณหาคำอธิบายให้ตระกูลเยียนดีกว่า…แล้วก็ให้คำอธิบายพี่น้องทั้งพันธมิตรอู๋เว่ยของเราด้วย” ชายชราชุดขาวพล่ามไม่หยุด

สายตาของเยี่ยหวันหวั่นมองไปที่ของชายชราชุดขาวช้าๆ นิ้วเคาะผิวโต๊ะประชุมเบาๆ

“นี่คุณกำลังสอนฉันให้ทำยังไงงั้นเหรอ?” ดวงตาเย็นยะเยือกของเยี่ยหวันหวั่นมองไปยังชายชราชุดขาว

“หึๆ มิกล้า ผมไม่ได้กำลังสอนคุณว่าต้องทำยังไง แต่ยังไงผู้นำก็ยังอายุน้อย บางเรื่องคิดได้ไม่ค่อยถี่ถ้วน” ชายชราชุดขาวเอ่ย

“ถูกต้อง ผู้นำยังมีประสบการณ์ไม่มากพอ รัฐอิสระตอนนี้ไม่ใช่รัฐอิสระเหมือนตอนนั้นแล้ว ไม่ใช่ว่าใครก็สามารถเรียกลมเรียกฝนต่อไปได้ ผู้นำคิดเพื่อพวกเราพันธมิตรอู๋เว่ยให้มากหน่อย ไม่ใช่ทำตามใจอยาก”

“ตอนแรกพวกเราคิดว่าผู้นำกลับมาได้เร็วหน่อย ก็จะนำพาพันธมิตรอู๋เว่ยกลับไปถึงจุดสูงสุดได้ แต่ตอนนี้ดูแล้ว…เฮ้อ…”

คนเบื้องบนของฝ่ายผู้อาวุโสสามจำนวนหนึ่งวิพากษ์วิจารณ์

เยี่ยหวันหวั่นกวาดตาผ่านทุกคน หลังเงียบไปครู่หนึ่งก็พยักหน้า ส่งเสียงถอนหายใจแล้วเอ่ยว่า “ถูกต้อง…อย่างที่ทุกท่านว่า มีเหตุผลจริงๆ ตั้งแต่กลับมารัฐอิสระ กลับมาพันธมิตรอู๋เว่ย ฉันคิดเรื่องภายในพันธมิตรน้อยมาก วันนี้ทุกท่านช่วยเตือนฉันแล้ว”

ได้ยินคำพูดนี้ของเยี่ยหวันหวั่น ผู้อาวุโสหลายคนกับเบื้องบนของฝ่ายผู้อาวุโสจำนวนหนึ่งต่างชะงักงัน ไม่นึกว่าเธอจะยอมรับข้อบกพร่องของตัวเอง…

“พันธมิตรอู๋เว่ยก่อตั้งโดยฉัน จนถึงวันนี้ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว…และภายในพันธมิตรก็แทบไม่มีสายเลือดใหม่เลย…ฉันคิดว่าทุกท่านก็น่าจะเข้าใจ ถ้าอยากพัฒนา คนรุ่นใหม่เป็นสิ่งจำเป็น” เยี่ยหวันหวั่นพูดถึงตรงนี้ก็ยกมุมปากขึ้นน้อยๆ “หลิวอิ่ง พวกนายเข้ามาสิ”

สิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น ประตูโถงประชุมก็ถูกเปิดออก หลิวอิ่งกับกลุ่มทหารรับจ้างห้าคนก้าวยาวๆ เข้ามา

“พี่เฟิง!”

หลิวอิ่งมองเยี่ยหวันหวั่น เรียกด้วยน้ำเสียงเคารพนับถือ

เมื่อเห็นพวกหลิวอิ่งกับเหล่าเจียงทั้งหกคน สีหน้าของทุกคนในที่นั้นเปลี่ยนไปเล็กน้อย เต็มไปด้วยความมึนงง ไม่รู้ว่าเยี่ยหวันหวั่นคิดจะทำอะไรกันแน่

“ผู้นำพันธมิตร พวกเขาเป็นใคร การประชุมสำคัญขนาดนี้ หมาแมวที่ไหนก็เข้ามาฟังได้เหรอ?!” ชายชราชุดขาวแค่นเสียงเย็น สีหน้าไม่พอใจถึงขีดสุด

เยี่ยหวันหวั่นหัวเราะเบาๆ ก่อนเอ่ยว่า “ใจเย็นอย่าวู่วาม”

———————————————————————————-

บทที่ 1370 ทั้งหมดเป็นของฉัน