แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1415

บทที่ 1415 ลำเอียงจนเกินขอบเขต

คนตระกูลเยียนโกรธจนเข็ดฟันแต่กลับไม่มีสักคนกล้ากังขาการตัดสินใจของนายแห่งอาชูร่า สุดท้ายก็มองพวกเยี่ยหวันหวั่นกับเป่ยโต่วและชีซิงอย่างโกรธแค้น ได้แต่เอาบัญชีแค้นครั้งนี้ไปไว้บนตัวพันธมิตรอู๋เว่ย

เวลานี้ ณ มุมหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากคฤหาสน์ หลินเชวียยื่นหัวออกมาอย่างลับๆ ล่อๆ กำลังประเมินทุกความเคลื่อนไหวในงานประชุม

เห็นซือเยี่ยหานลำเอียงจนจะเกินขอบเขตแล้วหลินเชวียก็หน้าขึ้นเส้นสีดำ ในใจอดยืนสงบไว้อาลัยตระกูลเยียนไม่ได้ ตระกูลเยียนล่วงเกินใครไม่ล่วงเกิน ดันไปล่วงเกินเยี่ยหวันหวั่นเสียได้…

เป็นอีหรอบนี้พี่เก้าบ้านเขาจะไม่ลงดาบพวกเขาได้เหรอ

ที่รนหาที่ตายที่สุดก็คือเยียนอวิ๋นคนนั้นยังกล้าเรียกตัวเองว่าคุณนายของนายแห่งอาชูร่า…

ในคฤหาสน์ เป่ยโต่วมองเยี่ยหวันหวั่นอย่างตกใจแล้วเอ่ยกระซิบ “พี่เฟิง…พี่กับนายแห่งอาชูร่า…คงไม่ได้เป็นชู้กันหรอกนะ…ไม่งั้นเขาจะช่วยพวกเราแบบนี้ทำไม”

ได้ยินแบบนั้นเยี่ยหวันหวั่นมุมปากกระตุกเล็กน้อย แทบอยากจะฟาดเป่ยโต่วให้ตาย

เพียงแต่ในตอนนี้เยี่ยหวันหวั่นก็ไม่มีอารมณ์ไปไร้สาระกับเป่ยโต่ว ความคิดทั้งหมดจดจ่ออยู่ที่ตัวนายแห่งอาชูร่า

ผ่านไปครู่หนึ่ง ซือเยี่ยหานหันมองเยี่ยหวันหวั่นแล้วเอ่ยปาก “ผู้นำพันธมิตร จัดการแบบนี้คุณคงไม่คัดค้าน”

เยี่ยหวันหวั่นเผยอปากเหมือนอยากพูดอะไรบาอย่างแต่สุดท้ายก็ได้แต่พูดว่า “ไม่”

นายแห่งอาชูร่าจัดการเรื่องถึงขั้นนี้แล้ว ถึงบอกว่าให้พันธมิตรอู๋เว่ยส่งส่วยทุกเดือน แต่ในความเป็นจริงกลับไม่เกี่ยวข้องกับเงินของพันธมิตรอู๋เว่ยสักแดงเดียว เงินที่ส่งส่วยทุกเดือน ตระกูลเยียนเป็นคนออกไม่เกี่ยวกับพันธมิตรอู๋เว่ย…

“ดี” ซือเยี่ยหานมองทุกคนในห้องอีกครั้งพร้อมเอ่ยเสียงเรียบ “ทุกคนคงไม่คัดค้าน”

ได้ยินซือเยี่ยหานพูดแบบนี้ ทุกคนต่างมองหน้าสบตากัน คุณมองฉัน ฉันมองคุณ ไหนเลยจะกล้าคัดค้าน

เดิมทีทุกคนคิดอยากดูว่าจุดจบของผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยจะน่าอนาถขนาดไหน จะมีใครนึกถึงว่าพันธมิตรอู่เว่ยไม่เสียประโยชน์สักนิดเดียว กลับกันเป็นตระกูลเยียนที่ดวงซวยมหาศาล

ไม่มีใครเอ่ยปาก ซือเยี่ยหานจึงเก็บสายตาแล้วเอ่ยเสียงเรียบ “ในเมื่อจัดการเรื่องส่วยจบแล้ว งั้นก็มาพูดถึงเรื่องตระกูลเยียน”

“เรื่องตระกูลเยียน…”

ได้ยินดังนั้นทุกคนมีสีหน้าตกใจ ตระกูลเยียนมีเรื่องอะไรกัน…

“หลังจากฉันไป เยียนอวิ๋นจากตระกูลเยียนสวมรอยเป็นคุณนายของฉัน ใช้กำลังของสมาชิกอาชูร่ากวาดล้างสิ่งกีดขวางให้ตระกูลเยียน” ซือเยี่ยหานเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง ในน้ำเสียงแม้ไม่ได้แฝงความโกรธใดๆ แต่กลับทำให้คนหวาดผวา

“เจียงเหยียน”

ซือเยี่ยหานมองชายผมแดงที่อยู่ข้างๆ

ชายผมแดงก้าวมาหนึ่งก้าวเมื่อได้ยิน

“สมควรจัดการเรื่องนี้ยังไง” ซือเยี่ยหานเอ่ยถาม

“เยียนอวิ๋นตระกูลเยียนสวมรอยเป็นคุณนายนายแห่งอาชูร่า อาจหาญเทียมฟ้าใช้พลังของอาชูร่า ตามหลักการของอาชูร่าพวกเรา สมควรกำจัดตระกูลเยียน แต่เรื่องนี้เยียนอวิ๋นกระทำเพียงผู้เดียวไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลเยียนคนอื่นๆ จึงสมควรสังหารเยียนอวิ๋นครับ” ชายผมแดงกล่าว

เมื่อสิ้นเสียงของชายผมแดง เยียนอวิ๋นก็หน้าซีดเผือด ไม่อยากเชื่อ

“อืม” ซือเยี่ยหานตอบรับเสียงเรียบ “นายจัดการ”

พูดจบซือเยี่ยหานก็ลุกขึ้นยืนแล้วออกจากที่แห่งนี้ภายใต้การคุ้มกันของสมาชิกอาชูร่ามากมายที่อยู่ด้านข้าง

“นี่…นายแห่งอาชูร่า…นี่เป็นการเข้าใจผิด…” ผู้นำตระกูลเยียนทรุดลงกับพื้นราวกับดินโคลนไม่ปาน

ทันใดนั้นต่อหน้าต่อตาของทุกคน ยังไม่ทันที่ทุกคนจะได้สติกลับมา ชายผมแดงแค่ฝ่ามือเดียวก็สังหารเยียนอวิ๋นที่อยู่ข้างกายผู้นำตระกูลเยียนเรียบร้อยแล้ว

อาชูร่าไม่มองตระกูลเยียนอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย ถึงตระกูลเยียนจะอาฆาตแค้น ก็ไม่เจ็บไม่คันสำหรับอาชูร่า