แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1413

บทที่ 1413 โกหกหน้าด้านๆ

“เจียงเหยียน” ซือเยี่ยหานมองชายผมแดง

ได้ยินดังนั้นชายผมแดงเดินไปข้างกายซือเยี่ยหาน

“ปีที่ฉันไม่อยู่นี้ได้ยินว่ากองกำลังอาชูร่าบางส่วนถูกตระกูลเยียนใช้งาน มีเรื่องนี้ไหม” ซือเยี่ยหานน้ำเสียงเย็นเยียบประหนึ่งน้ำแข็งหมื่นปีชวนให้คนใจสะท้าน

“ใช่ครับ เยียนอวิ๋นตระกูลเยียนคิดว่าตัวเองเป็นคุณนายของท่านผู้นำมาตลอด อีกทั้งตระกูลเยียนใช้เรื่องที่ปีนั้นท่านผู้นำกับผู้นำตระกูลเยียนคนก่อนเคยเจราจาเรื่องแต่งงานกันเป็นข้ออ้าง สมาชิกของกองกำลังอาชูร่าบางส่วนก็เชื่อว่าเยียนอวิ๋นสามารถระดมและควบคุมกองกำลังได้จริงๆ” ชายผมแดงพูดตามความจริง

“อืม” ซือเยี่ยหานตอบรับเรียบๆ หนึ่งเสียงจากนั้นเอ่ยอีก “เอาคนพวกนั้นไปลงโทษสถานหนัก”

“รับทราบครับ” ชายผมแดงพยักหน้า

เวลานี้ ผู้นำตระกูลเยียนและพวกเยียนอวิ๋นต่างอึ้งตะลึงอยู่กับที่ นี่…ไม่เหมือนกับที่พวกเขาคิดไว้ก่อนหน้านี้แม้แต่น้อย…

ซือเยี่ยหานไม่ชายตามองเยียนอวิ๋นสักวินาทีเดียว กลับกันเขามองเยี่ยหวันหวั่นและกำลังจะเอ่ยปาก แต่แล้วหัวหน้ากองกำลังคนหนึ่งกลับลุกขึ้นมาแล้วคำนับเอ่ย “นายแห่งอาชูร่า ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยนี้พูดจาสามหาว ไม่เคารพผู้นำสมควรโดนประหาร!”

ทว่าซือเยี่ยหานกลับไม่ใส่ใจและเอ่ยเสียงเย็น “แพ้ชนะเป็นเรื่องปกติของการรบ ปีนั้นฉันนับว่าแพ้อย่างน่าเสียดาย ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยพูดความจริงก็เท่านั้น”

“อ่า…”

หัวหน้ากองกำลังบางส่วนไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย นี่มัน…โกหกหน้าด้านๆ เกินไปไหม

อาชูร่าเคยแพ้ที่ไหน…ต่อให้แพ้ก็แพ้ภายใต้การรุมโจมตีของกองกำลังมากมาย ไม่ได้แพ้ให้พันธมิตรอู๋เว่ยแห่งเดียวสักหน่อย!

เยี่ยหวันหวั่นพิศมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนบัลลังก์อย่างครุ่นคิด ทั้งโกรธทั้งโมโหแล้ว ถ้าเขาไม่ใช่ซือเยี่ยหานจะใจกว้างแบบนี้ได้ยังไง ถ้าเป็นซือเยี่ยหาน ทำไมถึงไม่รู้จักเธอ!

ถ้าไม่สะดวกรู้จักในที่นี้ ด้วยสติปัญญาของซือเยี่ยหานก็ต้องสามารถส่งสัญญาณให้เธอสักหน่อยได้แน่นอน กระทั่งแววตาก็ยังดี ไม่น่าทำเหมือนคนแปลกหน้าไม่มีการตอบสนองสักอย่าง

นอกเสียจาก…เขาจงใจแสร้งทำเป็นไม่รู้จักเธอตั้งแต่แรก…

“ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ย” จู่ๆ ซือเยี่ยหานก็มองเยี่ยหวันหวั่นพลางเอ่ย

“มีอะไรก็พูดมา” เยี่ยหวันหวั่นน้ำเสียงเย็นชาเล็กน้อย

“ในเมื่อคุณมางานครั้งนี้แล้วก็ต้องส่งส่วยทุกเดือนห้ามขาดแม้แต่ส่วนเดียว” ซือเยี่ยหานเอ่ยปาก

“อยากให้พันธมิตรอู๋เว่ยฉันส่งส่วยให้อาชูร่าคุณ ให้ตายฉันก็ไม่ส่ง” เยี่ยหวันหวั่นพูดอย่างไม่พอใจ

สีหน้าของชีซิงกับเป่ยโต่วที่อยู่ด้านข้างแสดงความตกใจเล็กน้อย เกินไปหน่อยแล้วมั้ง…ก่อเรื่องจนพอจะหนีได้แล้ว เป็นแบบนี้ต่อไป…ไม่สนุกแน่

แต่ทว่าเยี่ยหวันหวั่นกลับไม่สนใจเรื่องพวกนี้ เธอจ้องมองซือเยี่ยหานพลางเอ่ยปากเสียงเย็น “ทำไม พันธมิตรอู๋เว่ยฉันแต่ไหนแต่ไรก็เป็นแบบนี้ ไม่กลัวล่วงเกินใคร อย่าว่าแต่คุณ ต่อให้เป็นพระเจ้ามาเองก็เหมือนกัน”

ได้ยินแบบนั้น ซือเยี่ยหานนิ่งเงียบไปสักครู่ จากนั้นจึงเอ่ยปาก “บอกเหตุผลที่พันธมิตรอู๋เว่ยไม่ส่งส่วยมา”

เยี่ยหวันหวั่นโพล่งขึ้นมา “เมื่อกี้ก็บอกไปแล้วไง พันธมิตรอู๋เว่ยจนมาก ไม่มีเงิน”

ได้ยินคำพูดของเยี่ยหวันหวั่น หัวหน้ากองกำลังไม่น้อยหัวเราะเยาะต่อเนื่อง หนึ่งในนั้นชี้เยี่ยหวันหวั่นพร้อมเอ่ยพูด “เหลวไหลทั้งเพ พันธมิตรอู๋เว่ยเธอเป็นกองกำลังที่ไร้กฎเกณฑ์ที่สุดในรัฐอิสระ ขโมยจี้ชิง ฆ่าเผาปล้น ไม่มีเรื่องที่ไม่กล้าทำ ถ้าพันธมิตรอู๋เว่ยเธอจน เกรงว่ารัฐอิสระคงไม่มีใครรวยแล้ว!”