แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1411

บทที่ 1411 เรียกร้องความยุติธรรม

“พี่เฟิง เวลาพอสมควรแล้ว…พวกเราหนีกันเถอะ…” เป่ยโต่วเอ่ยกับเยี่ยหวันหวั่น

ได้ยินแบบนั้นดวงตาของเยี่ยหวันหวั่นก็มองประเมินรอบด้าน ตั้งแต่ที่นายแห่งอาชูร่าปรากฏตัว คฤหาสน์ก็ถูกกองกำลังของอาชูร่าปิดล้อม อยากจะหนีออกไปหาใช่ง่ายๆ

“ไม่ต้องห่วง มีพวกเราอยู่นะครับ” ชายผมหยักศพเผยรอยยิ้มน่าหลงใหล

เป่ยโต่วได้ยินก็ชูนิ้วโป้งให้ชายผมหยักศก “พึ่งพาได้จริงๆ!”

“นั่นแหงอยู่แล้ว พวกเราเป็นมืออาชีพ” ชายผมหยักศกยิ้มเอ่ย

ทางฝั่งเบื้องบนตระกูลเยียนหลังพูดจบก็พาผู้หญิงตระกูลเยียนที่ก่อนหน้านี้ถูกทำตาซ้ายบอดออกมา

เวลานี้ดวงตาของผู้หญิงคนนั้นผ่านการพันและจัดการอย่างเฉพาะทางแล้ว แลดูดุร้ายและจนตรอก

“นายแห่งอาชูร่า…นี่เป็นผลงานของผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยนังชั้นต่ำนั่น!” เบื้องบนตระกูลเยียนผู้หนึ่งเอ่ยเสียงเย็น

“ผู้นำพันธมิตรอู่เว่ย…”

ได้ยินแบบนั้นซือเยี่ยหานก็หันมองไปยังเยี่ยหวันหวั่น ในดวงตาวาบประกายแสงยากบรรยาย

ซือเยี่ยหานไม่รู้แม้แต่น้อยว่า ทำไมเยี่ยหวันหวั่นจากประเทศจีนมายังรัฐอิสระได้

ตอนที่ซือเยี่ยหานออกจากประเทศจีนก็ทิ้งผู้แข็งแกร่งจำนวนหนึ่งไว้ที่นั่นให้พวกเขาปกป้องเยี่ยหวันหวั่นในที่ลับ

อย่างเรื่องของตระกูลซือแล้วก็เรื่องของตระกูลเยี่ย ซือเยี่ยนหานย่อมล้วนรับรู้ เพียงแต่ซือเยี่ยหานหาเป็นห่วงแม้แต่น้อย ด้วยความสามารถของเยี่ยหวันหวั่น การจัดการเรื่องพวกนี้ไม่ได้ลำบากมากมายอะไร

อีกทั้งให้เยี่ยหวันหวั่นอยู่ประเทศจีนนอกจากจะรับประกันความปลอดภัยของเธอแล้ว ซือเยี่ยหานยังอยากให้เยี่ยหวันหวั่นเติบโตด้วยตัวเองเร็วๆ แม้เป็นเทพก็ยังมีจุดที่ผิดและคำนวณพลาดนับประสาอะไรกับคน

เยี่ยหวันหวั่นไม่สามารถเติบโตภายใต้ปีกของเขาได้ตลอด ไม่งั้นเมื่อไรที่ตัวเขาเกิดเรื่องผิดพลาดอะไรขึ้น เยี่ยหวันหวั่นก็จะเหมือนกับแก้วที่เปราะบาง…จุดจบไม่ต้องพูดถึง

กระจกแตกได้แต่เหล็กไม่เหมือนกัน มีแต่ความแข็งแกร่งของตัวเองจึงจะสามารถเพิ่มความปลอดภัยได้

ซือเยี่ยหานเก็บสายตากลับไป เขาไม่ได้ข่าวว่าเยี่ยหวันหวั่นมาถึงรัฐอิสระแม้แต่น้อย…

แถมมองดูสภาพของเยี่ยหวันหวั่นแล้ว ดูไม่เหมือนว่าฟื้นคืนความทรงจำเก่าแล้วเลยสักนิด…

“ท่านผู้นำต้องเรียกร้องความยุติธรรมให้พวกเราตระกูลเยียนนะครับ…” เบื้องบนตระกูลเยียรมองซือเยี่ยหาน จากนั้นก็เหยียดยิ้มเยาะมองประเมินเยี่ยหวันหวั่น

“คุณกำลังสอนทำให้อะไรงั้นเหรอ” ซือเยี่ยหานมองเบื้องบนตระกูลเยียนคนนั้นด้วยสายตาเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง

ได้ยินแบบนั้นเบื้องบนตระกูลเยียนก็ชะงักเล็กน้อยก่อนจะรีบร้อนเอ่ย “เปล่าๆๆ…ไม่ใช่แบบนั้นครับ…”

ซือเยี่ยหานเอ่ยกับลุงฝูในทันที “เหตุการณ์”

พ่อบ้านชราได้ยินดังนั้นก็พยักหน้า กระซิบข้างหูซือเยี่ยหานเอ่ยปากอธิบายต้นสายปลายเหตุของเรื่องราว

จากนั้นซือเยี่ยหานก็เอ่ยเสียงเย็น “ผู้นำไป๋เป็นแขกที่ฉันเชิญมา ศิษย์ตระกูลเยียนก่อปัญหาที่นี่ ฆ่าซะ”

สิ้นเสียงของซือเยี่ยหาน ชายผมแดงที่อยู่ด้านข้างไม่ลังเลก้าวไปประชิดตัวผู้หญิงคนนั้น ยังไม่รอให้คนตระกูลเยียนได้สติกลับมา คอของผู้หญิงคนนั้นก็กลับถูกชายผมแดงบีบแหลกในทันที

ฉากนี้ทำให้ทุกคนในที่นั้นไม่อยากเชื่อสายตา โดยเฉพาะผู้นำตระกูลเยียนกับพวกเยียนอี้

“ร้ายกาจ…สมกับเป็นสูงสุดของอาชูร่า” เป่ยโต่วจิ๊ปาก “นายแห่งอาชูร่าคนนั้นแสดงอำนาจต่อหน้าทุกคน บอกทุกคนว่าก่อเรื่องในอาณาเขตของเขา ไม่ว่าใครก็ต้องตาย…เดาว่าเดี๋ยวคงถึงตาพวกเราแล้ว”

เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกว่ามีตรงไหนไม่ถูกต้อง…

ผู้ชายคนนั้น ต้องเป็นซือเยี่ยหานไม่ผิดแน่!

การกระทำของทั้งสองชาติ เธอไม่แย่ถึงขนาดจำคนเคียงหมอนของตัวเองไม่ออก

“ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ย” ทันใดนั้นซือเยี่ยหานก็มองเยี่ยหวันหวั่นแล้วเอ่ยเสียงเย็น