แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1409

บทที่ 1409 น่าจะมีแผนการใหญ่

ตอนนี้เยี่ยหวันหวั่นความคิดสับสนวุ่นวาย

จากที่นักพรตใจบริสุทธิ์กับเนี่ยอู๋หมิงบอก หลังจากที่พวกเขากลับมารัฐอิสระก็เคยสืบข่าวของซือเยี่ยหานเหมือนกัน

ซือเยี่ยหานน่าจะเป็นคนของตระกูลซือ…

แต่ว่า…ผู้ชายที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ราชาคนนี้ นอกจากเส้นผมสีเทาขาวนั่น เขาเหมือนซือเยี่ยหานทุกระเบียดนิ้ว…

นาทีนี้แม้เยี่ยหวันหวั่นอยากจะเดินเข้าไปถามให้รู้เรื่อง แต่เธอกลับไม่ได้โง่ ในสถานการณ์อย่างนี้เธอย่อมเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงไม่ได้อยู่แล้ว

ยังมีอีกเรื่องที่เยี่ยหวันหวั่นไม่เข้าใจ เมื่อกี้ผู้ชายที่นั่งบนบัลลังก์ราชาสบตากับเธอแวบหนึ่ง ถ้าเขาคือซือเยี่ยหาน แล้วทำไม…ทำไมถึงไม่ทักเธอ กระทั่งไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยด้วยซ้ำ…

“นึกไม่ถึง นายแห่งอาชูร่าผู้ลึกลับกลับทำลายปริศนาในพริบตาด้วยการเผยตัวตนสู่สายตาชาวโลกอย่างงี้…ดูเหมือนว่าอาชูร่าคงเริ่มจะเดินออกจากหลังม่านมายืนแถวหน้าแล้ว ต้องคิดการใหญ่อะไรอยู่แน่ๆ” ชายผมหยิกเอ่ย

นาทีนี้ ชายบนบัลลังก์ราชาหันไปมองทางเยี่ยหวันหวั่นเงียบๆ แต่จากนั้นก็รีบสายตาออกไปอย่างรวดเร็ว เหมือนไม่อยากให้เยี่ยหวันหวั่นรู้ตัว

“ฝูปั๋ว”

ซือเยี่ยหานหันไปเอ่ยกับพ่อบ้านที่ยืนอยู่ข้างหนึ่ง

“นายท่าน มีอะไรให้รับใช้ครับ” พ่อบ้านสูงอายุรีบก้าวเข้ามารับคำ

“บอกหลินเชวียว่าอย่ามาปรากฏตัวที่นี่” ซือเยี่ยหานกล่าว

ได้ยินอย่างนั้น ฝูปั๋วทำหน้าประหลาดใจเล็กน้อย ไม่เข้าใจว่าทำไมนายแห่งอาชูร่าถึงได้ออกคำสั่งอย่างนี้ แต่เขาก็พยักหน้าแล้วหมุนตัวเดินออกไป

ตอนนี้ หลินเชวียกำลังสาวเท้ายาวๆ เดินไปหาซือเยี่ยหาน

แต่ยังไม่ทันเข้าไปใกล้ กลับโดนฝูปั๋วขวางไว้ก่อน

“ฝูปั๋ว ทำอะไรน่ะ?” หลินเชวียทำหน้างง

“เป็นคำสั่งของนายแห่งอาชูร่า ไม่ให้คุณไปปรากฏตัวครับ” พ่อบ้านสูงอายูถ่ายทอดคำสั่งด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“หมายความว่าไง?” หลินเชวียงงงัน ไม่ให้เขาไปปรากฏตัวในงาน ทำไมล่ะ?

ฝูปั๋วเอ่ย “นี่เป็นความต้องการของนายท่านครับ”

“อะไรล่ะเนี่ย…”

ทำไมถึงไม่ให้เขาโผล่ไปล่ะ?

ตอนนี้ หลินเชวียที่สับสนงุนงงเหลือบไปเห็นบางอย่างด้วยความบังเอิญ

พอหันไป เขากลับเห็นใบหน้าด้านข้างของเยี่ยหวันหวั่นยืนอยู่ท่ามกลางกลุ่ม หลินเชวียอึ้งค้างไปทันที

“เชี่ย…” ราวกับเห็นผีก็ไม่ปาน หลินเชวียยกมือขยี้ตาอย่างไม่อยากเชื่อ

ถ้าเขาตาไม่บอก ผู้หญิงคนนั้น…คือเยี่ยหวันหวั่นไม่ใช่เหรอ!?

หลินเชวียตกตะลึง เยี่ยหวันหวั่นอยู่ประเทศจีนไม่ใช่เหรอ…ทำไมถึงมาอยู่รัฐอิสระได้…อีกอย่าง ยังมาโผล่ในงานประชุมที่พี่เก้าเป็นเจ้าภาพด้วย?!

หลินเชวียเข้าใจในที่สุด ไม่น่าล่ะพี่เก้าถึงได้สั่งให้พ่อบ้านมาห้ามเขาไว้ไม่ให้เขาโผล่ไปในงาน…

พี่เก้าคงไม่คิดจะยอมรับกับเยี่ยหวันหวั่นว่าเขาคือซือเยี่ยหาน…ถ้าหากเขาโผล่ไปในงาน ความลับก็ต้องแตก…

คิดมาถึงตรงนี้ หลินเชวียยกมือปาดเหงื่อบนหน้าผากแล้วหลบไปด้านหนึ่ง ไม่กล้าเดินไปต่อ กลัวว่าเยี่ยหวันหวั่นจะเห็นเขา ทำได้เพียงหลบอยู่ในมุมแล้วค่อยๆ สังเกตสถานการณ์