แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1419

บทที่ 1419 คนเล่นกับความรู้สึกคนอื่นต้องถูกสับเป็นหมื่นชิ้น

เยี่ยหวันหวั่นอดกลั้นความโกรธเอ่ยเสียงเย็นชา “สหายคนนั้นของฉันบ้านเขาวุ่นวายจนเละตุ้มเป๊ะแล้ว ตัวเองกลับมาลอยชายที่รัฐอิสระ ภรรยาก็ทิ้งไว้ไม่สนใจ เป็นคนเล่นกับความรู้สึกคนอื่นต้องถูกสับเป็นหมื่นชิ้นดีๆ นี่เอง นายแห่งอาชูร่า คุณว่ายังไง”

ได้ยินเยี่ยหวันหวั่นพูดแบบนี้ ซือเยี่ยหานกลับไม่ได้ตอบกลับทันที

“สหายของผู้นำไป๋ชื่อซือเยี่ยหาน…” หลังผ่านไปชั่วครู่ ซือเยี่ยหานจึงเอ่ย

“ใช่ ชื่อซือเยี่ยหาน” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย

“ถ้าฉันจำไม่ผิดที่รัฐอิสระมีกองกำลังหนึ่งชื่อตระกูลซือโบราณ” ดวงตาลึกล้ำของซือเยี่ยหานตกลงบนตัวของเยี่ยหวันหวั่น “ในตระกูลซือนั้น มีคนหนึ่งชื่อซือเยี่ยหาน”

ได้ยินดังนั้นเยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วแน่น ไม่เข้าใจว่าคำพูดนี้หมายความว่ายังไง

“ได้ยินมาว่าหน้าตาของซือเยี่ยหานตระกูลซือเหมือนกับฉันมากจริงๆ คนที่ผู้นำไป๋อยากหา น่าจะเป็นคนของตระกูลซือ ไม่ใช่ฉัน” ซือเยี่ยหานเอ่ยเสียงเรียบ

เมื่อสิ้นเสียงของซือเยี่ยหาน เยี่ยหวันหวั่นเผยสีหน้าตกใจเล็กน้อย ที่ชายคนนี้พูดตรงกับที่เนี่ยอู๋หมิงกับนักพรตใจบริสุทธิ์พูดเลย…

ตามที่นักพรตใจบริสุทธิ์เล่า ตระกูลซือโบราณมีคนชื่อซือเยี่ยหานอยู่จริงๆ…

ก่อนหน้านี้เยี่ยหวันหวั่นก็สงสัยว่าซือเยี่ยหานของตระกูลซือคือคุณเก้า…แต่ว่า วันนี้หลังจากเห็นนายของอาชูร่าเธอก็ยังไม่ได้คิดมากต่อ

แต่เวลานี้ นายแห่งอาชูร่าท่านนี้กลับพูดว่าซือเยี่ยหานตระกูลซือหน้าตาเหมือนกับเขามาก

หรือว่าซือเยี่ยหานของตระกูลซือโบราณต่างหากที่เป็นคุณเก้า…นายแห่งอาชูร่าคนนี้แค่บังเอิญหน้าตาเหมือนกับคุณเก้ามากจริงๆ?

แต่เยี่ยหวันหวั่นดูยังไง นอกจากสีผม อย่างอื่นก็เหมือนกันหมด…

ชายหนุ่มพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ผู้นำไป๋จำฉันผิดก็เข้าใจได้ ก่อนหน้านี้ตระกูลซือโบราณก็เคยมีคนจำฉันผิดมาแล้ว”

“ที่คุณพูด จริงเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นเห็นอีกฝ่ายพูดมีเหตุมีผลก็ยังคงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

ความจริงก็ง่ายนิดเดียว ถ้านายแห่งอาชูร่าพูดจริง เธอก็แค่ต้องไปหาตระกูลซือ หาซือเยี่ยหานคนนั้นก็พอแล้ว

“ฉันไม่จำเป็นต้องโกหกคุณ” ซือเยี่ยหานเอ่ยเสียงเรียบ “แต่ว่ากันว่าไม่กี่วันก่อน ซือเยี่ยหานไปประเทศจีนแล้ว ถ้าผู้นำไป๋อยากหาเขาคงต้องไปที่ประเทศจีน”

ได้ยินดังนั้นเยี่ยหวันหวั่นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดซะง่าย แต่เธอจะกลับประเทศจีนยังไง

หนึ่งไม่มีบัตรผ่าน สองไม่มีบัตรประจำตัว นี่ยังไม่ถึงประเทศจีนก็เกรงว่าจะถูกศุลกากรของประเทศอื่นจับตัวไว้ก่อนแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ถึงตัวเธออยากกลับประเทศจีน แต่มีตาแก่หนังเหนียวพวกนั้นของพันธมิตรอู๋เว่ยจับตามองอยู่ เธอก็อย่าคิดจะจากไปไหน

“คุณรู้ได้ยังไงว่าซือเยียหานตระกูลซือไปประเทศจีนแล้ว” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปากถาม

“แค่ได้ยินมา” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเบา

“งั้นก็หมายความว่าคุณไม่ได้เห็นกับตา ก็ยืนยันไม่ได้” เยี่ยหวันหวั่นจ้องชายหนุ่มตรงหน้า

“จะพูดอย่างนั้นก็ได้” ซือเยี่ยหานเอ่ย

“ดี งั้นฉันจะไปหาที่ตระกูลซือโบราณ ถ้าซือเยี่ยหานตระกูลซือก็คือคนที่ฉันตามหา ถึงตอนนั้น…ฉันจะพาเขามาขอบคุณคุณด้วยตัวเองแน่นอน” คำพูดของนายแห่งอาชูร่ามาถึงขั้นนี้แล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็ได้แต่ต้องเอ่ยปากก่อนยืดตัวขึ้น

ไม่ว่าเยี่ยหวันหวั่นจะหยั่งเชิงยังไง ชายหนุ่มก็มีสีหน้าสงบนิ่งตั้งแต่ต้นจนจบ

ถึงเยี่ยหวันหวั่นไปหาที่ตระกูลซือโบราณจริงๆ ก็ไม่มีทางหาซือเยี่ยหานเจอ เพราะช่วงนี้เขาไม่มีแผนจะกลับตระกูลซือ

ตราบใดที่เยี่ยหวันหวั่นหาซือเยี่ยหานตระกูลซือไม่เจอจะต้องฟังคำพูดของเขา คิดว่าซือเยี่ยหานกลับไปประเทศจีนแล้ว พอเป็นแบบนี้เยี่ยหวันหวั่นก็น่าจะกลับประเทศจีนด้วย แบบนี้เป้าหมายเขาก็บรรลุผลแล้ว

“แต่ฉันต้องเตือนผู้นำไป๋หนึ่งประโยค” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ “ประตูของตระกูลโบราณรัฐอิสระพวกนั้นใช่ว่าใครก็เข้าไปได้”

“จุดนี้ฉันไม่รบกวนผู้นำมาเป็นห่วง” เยี่ยหวันหวั่นพูดพลางสายตาก็จับจ้องชายหนุ่มตรงหน้าไม่วางตา

ถ้าบอกว่าซือเยี่ยหานกำลังแสดงละครอยู่ละก็ งั้นเขาก็ใกล้ชาดติดสีแดงใกล้หมึกติดสีดำ ครามเข้มยิ่งกว่าต้นคราม[1]ของแท้…

———————————————————————————————

บทที่ 1420 หรือว่าเสียใจทีหลังแล้ว

เยี่ยหวันหวั่นลูบคาง ครุ่นคิดในใจว่าถ้านายแห่งอาชูร่าผู้นี้พูดโกหกจริงๆ ถึงตอนนั้นตัวเองค่อยมาหาเขาอีกทีก็ได้