แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1429

บทที่ 1429 ความแตก

เยี่ยหวันหวั่นมองหน้านายหญิงและผู้นำตระกูลของตระกูลจี้ ไม่นานแววสงสัยก็ปรากฏบนใบหน้า

ไม่รู้เพราะอะไร เธอรู้สึกว่านายหญิงกับผู้นำตระกูลของตระกูลจี้หน้าคุ้นมาก…

เหมือนเมื่อนานมาแล้ว เธอเคยเจอทั้งสองที่ไหนมาก่อน แต่กลับนึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน

หลังจากที่มารัฐอิสระ เยี่ยหวันหวั่นกลับยิ่งรู้สึกสงสัย เหมือนมีคนและสถานที่มากมายที่ดูคุ้นตามาก แต่พอลองนึกดูดีๆ กลับจำไม่ได้เลยซักนิด

เยี่ยหวันหวั่นถึงขั้นเริ่มสงสัยว่าเธอเคยมารัฐอิสระก่อนที่เธอจะถูกเขียนทับความทรงจำใหม่…หรือไม่เธอก็อาจเป็นคนรัฐอิสระอยู่แล้ว…

แต่ในเศษเสี้ยวความทรงจำที่ไม่สมบูรณ์ของเธอ กลับไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับรัฐอิสระเลย

ความจำบางส่วนที่เธอพอจะนึกได้ ก็มีแค่ตอนที่เธออยู่กับคุณตาที่จีน อีกอย่าง คุณตาก็บอกเธอว่าพ่อแม่ของเธอจากโลกนี้ไปนานแล้วด้วย…

“แม่ครับ ครั้งนี้ที่ผมพาเสี่ยวเฟิ่งมาที่ตระกูลจี้ ก็เพราะอยากให้ตระกูลจี้มอบโควตาในงานประลองยุทธ์ให้เสี่ยวเฟิ่งหนึ่งโควตา” จี้ซิวหร่านเอ่ย

“โควตางานประลองยุทธ์?” นายหญิงตระกูลจี้ได้ยินอย่างนั้นก็อึ้งงันไปทันที

ตระกูลจี้ในฐานะหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของรัฐอิสระ ได้รับโควตาในงานประลองยุทธ์ไม่น้อยจริงๆ แถมยังได้เกินมาหนึ่งโควตาด้วย

แต่โควตาของงานนี้มีค่ามาก จะให้คนอื่นง่ายๆ ได้ยังไง

นายหญิงตระกูลจี้ไม่ได้พูดอะไร แค่เหลือบมองเยี่ยหวันหวั่นอย่างไม่แยแส

“ซิวหร่าน โควตางานประลองยุทธ์ฉันจะหาทางเอง” เยี่ยหวันหวั่นหันไปพูดกับจี้ซิวหร่าน

ดูก็รู้ว่านายหญิงกับผู้นำตระกูลของตระกูลจี้ไม่ชอบเธอ คงเป็นไปไม่ได้หากจะเอาโควตาในงานประลองยุทธ์มาจากพวกเขา

“หึๆ…งานประลองยุทธ์ไม่ใช่งานที่ใครก็เข้าร่วมได้” นายหญิงแห่งตระกูลจี้กล่าวอย่างไม่ยี่หระ

เยี่ยหวันหวั่นยังไม่ทันพูดอะไร ชายวัยกลางคนคนหนึ่งก็สาวเท้าก้าวใหญ่เข้ามาในห้องโถง เขาก้มหัวให้ผู้นำตระกูลจี้ จากนั้นก็กล่าวว่า “ท่านผู้นำ นายหญิง…คุณหนูสามของตระกูลเนี่ยมาเยี่ยมครับ…”

เยี่ยหวันหวั่นประหลาดใจ คุณหนูสามของตระกูลเนี่ย…ก็คือน้องสามของเนี่ยอู๋หมิงไม่ใช่เหรอ เหมือนจะชื่อเนี่ยหลิงหลงสินะ…

เยี่ยหวันหวั่นใบหน้าเรียบนิ่ง แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยคลื่นอารมณ์อันพลุ่งพล่าน

ตอนนั้นที่อยู่จีนเธอเคยวิดิโอคอลกับถังถังที่อยู่ในรัฐอิสระ เนี่ยหลิงหลงน้องสามของเนี่ยอู๋หมิงเคยเห็นหน้าเธอแล้ว…

ถ้าถูกจำได้…เธอก็ความแตกน่ะสิ?!

แต่คิดจะหนีตอนนี้ก็เหมือนจะไม่ทันซะแล้ว…

สุดท้าย เยี่ยหวันหวั่นก็นั่งหลังตรง ทางที่ดีที่สุดตอนนี้ก็คือต้องรับมือให้ได้ทุกสถานการณ์ ถึงจะถูกจำได้ ขอแค่ไม่ยอมรับใครก็ทำอะไรเธอไม่ได้…

ชายวัยกลางคนพูดจบ หญิงสาวเรือนร่างสูงเพรียว มีเส้นผมดำดุจหมึกเหยียดตรงถึงเอว หน้าตาสะสวยน่ามองคนหนึ่งก็เดินเข้ามาในห้องโถงพร้อมกับหญิงสาวสองคนที่แต่งตัวเหมือนสาวใช้

“คุณลุง คุณป้าคะ”

เนี่ยหลิงหลงหันไปมองผู้นำกับนายหญิงตระกูลจี้ แล้วขานเรียกเสียงหวาน ท่าทางว่านอนสอนง่าย

พอเห็นเนี่ยหลิงหลง ผู้นำตระกูลจี้ก็พยักหน้าเล็กน้อย ส่วนนายหญิงตระกูลจี้ลุกขึ้นยืนทันที

“หลิงหลง ทำไมมาไม่บอกไม่กล่าวกันเลย ไม่บอกน้าก่อนล่ะ” นายหญิงตระกูลจี้ดึงมือเล็กๆ ของเนี่ยหลิงหลงมากุม นัยน์ตาเต็มไปด้วยแววชื่นชม

ไม่ว่าจะเป็นเนี่ยอู๋โยวหรือเนี่ยหลิงหลง นายหญิงตระกูลจี้ก็ชื่นชมมาก โดยเฉพาะเนี่ยหลิงหลง เธอเห็นเด็กคนนี้มาแต่อ้อนแต่ออด

ได้ยินเนี่ยหลิงหลงพูดอย่างนั้น ผู้นำตระกูลกับนายหญิงของตระกูลจี้ก็สีหน้าสะดุดเล็กน้อย

ปีนั้นเนี่ยอู๋โยวท้องก่อนแต่ง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อของเด็กเป็นใคร…

เรื่องนี้ ไม่เพียงทำให้ตระกูลเนี่ยอับอาย แต่เป็นความอัปยศครั้งใหญ่ ที่แม้แต่ตระกูลจี้ก็เสียหน้าไปด้วย

ตอนนั้น เนี่ยอู๋โยวเป็นคนพูดเองว่าจะไม่แต่งงานกับใครนอกจากจี้ซิวหร่าน เธอประกาศไปทั่วรัฐอิสระ ว่าตัวเองเป็นคู่หมั้นของจี้ซิวหร่าน แต่พอเอาเข้าจริง เด็กกลับไม่ใช่ลูกของจี้ซิวหร่าน…

แต่จะโทษอู๋โยวก็ไม่ได้

ตอนนั้นแม่หนูอู๋โยวจริงใจกับซิวหร่านมาก แต่ลูกชายเธอกลับไม่เห็นคุณค่า ทำให้แม่หนูนั่นปวดใจจนต้องหนีออกจากบ้านไปนานหลายปี เธอรู้สึกผิดกับแม่หนูอู๋โยวมาตลอด จึงไม่มีทางที่จะตำหนิเธอ

พอเห็นสีหน้าประดักประเดิดของผู้นำตระกูลกับนายหญิงตระกูลจี้ เนี่ยหลิงหลงก็แอบแสยะยิ้ม

ตระกูลเนี่ยไม่ยอมพูดถึงเรื่องที่เนี่ยอู๋โยวก่อไว้ในอดีต ตระกูลจี้ก็เหมือนกัน เธอพูดอย่างนี้ก็เพื่อจะเตือนสติผู้นำตระกูลกับนายหญิงตระกูลจี้ให้รู้ว่าเนี่ยอู๋โยวเป็นผู้หญิงแบบไหน

ไม่นาน เนี่ยหลิงหลงก็หันไปทางจี้ซิวหร่าน เธอรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปหาจี้ซิวหร่าน “พี่ซิวหร่าน…ไม่ได้เจอกันตั้งนาน…ช่วงนี้สบายดีไหมคะ”

“ไม่ทราบว่าเธอหมายถึงเรื่องอะไร” จี้ซิวหร่านเอ่ยเสียงเรียบ

เนี่ยหลิงหลงชะงัก ประโยคนี้ของจี้ซิวหร่านทำให้เธอไม่รู้จะพูดอะไรต่อ

นายหญิงตระกูลจี้มองเนี่ยหลิงหลงแล้วส่ายหน้าอย่างจนใจ

นายหญิงตระกูลจี้ย่อมรู้ดีว่าเนี่ยหลิงหลงคิดอะไรอยู่ เนี่ยหลิงหลงไม่เคยปิดบังความรู้สึกที่มีต่อจี้ซิวหร่าน โดยเฉพาะหลังจากที่เนี่ยอู๋โยวหายตัวไป เธอยิ่งแสดงออกชัดเจน

“พี่ซิวหร่าน…พี่ยังคิดถึงพี่อู๋โยวอยู่อีกเหรอคะ…แต่ว่าพี่ซิวหร่าน พี่ก็รู้ว่าพี่อู๋โยวมีถังถังแล้ว…หัวใจของพี่เขาไม่ได้อยู่กับพี่นานแล้ว…” เนี่ยหลิงหลงมองจี้ซิวหร่านด้วยใบหน้าน่าสงสาร