แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1427

บทที่ 1427 พ่อตาแม่ยาย

“ครั้งนี้ที่ผมพาเสี่ยวเฟิ่งกลับมา ก็เพราะอยากให้พ่อกับแม่เอารายชื่อกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ให้เสี่ยวเฟิ่ง” จี้ซิวหร่านเอ่ยเสียงเรียบ

“นายว่ายังไงนะ…รายชื่อกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์? ให้หัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ย?” จี้หลิงเฟยหัวเราะด้วยความโมโห “จี้ซิวหร่าน นี่นายยังปกติดีอยู่รึเปล่า? รายชื่อที่มีค่าขนาดนี้ตระกูลจี้ของเราได้รับแค่ไม่กี่รายชื่อเท่านั้น แล้วนายจะให้ตระกูลจี้ของเราแบ่งให้หัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ยเนี่ยนะ?”

เยี่ยหวันหวั่นที่นั่งอยู่ห่างๆ ขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าครุ่นคิด

ดูเหมือนคนในตระกูลจี้จะไม่รู้เรื่องของจี้ซิวหร่านกับไป๋เฟิ่งจริงๆ

อีกเรื่องที่ทำให้เธอนึกไม่ถึงก็คือ จี้ซิวหร่านพาเธอกลับมาเพราะงานประลองยุทธ์ที่จะจัดขึ้นในอีกไม่นาน…

งานประลองวิทยายุทธ์ที่ว่าเยี่ยหวันหวั่นเองก็เคยได้ยินมา รัฐอิสระจะจัดงานประลองวิทยายุทธ์ขึ้นในทุกสามปี

งานประลองวิทยายุทธ์จัดขึ้นโดยความร่วมมือของตระกูลเก่าแก่หลายตระกูลกับกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ กฎเกณฑ์ในแต่ละปีไม่เหมือนกัน ถ้าหากแสดงฝีมืออันโดดเด่นในงานประลองยุทธ์ ก็อาจได้รับคำเชิญจากตระกูลเก่าแก่หลายตระกูลให้ไปเป็นแขกถึงบ้าน

สำหรับรายละเอียดของงานประลองยุทธ์ เยี่ยหวันหวั่นเองก็ไม่ได้รู้มากนัก

เพียงแต่ งานสำคัญอย่างงานประลองยุทธ์ กลุ่มอำนาจที่ไร้กฎเกณฑ์อย่างพันธมิตรอู๋เว่ยคงยากที่จะได้โควตา

ได้ยินมาว่า ตอนที่พันธมิตรอู๋เว่ยเพิ่งก่อตั้งขึ้น เคยได้รับโควตาหนึ่งที่ เพียงแต่หลังจากนั้น พันธมิตรอู๋เว่ยก็ไม่เคยได้รับโควตาอีกเลย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าโควตาผู้เข้าแข่งขันที่ว่านี้สำคัญแค่ไหน

เยี่ยหวันหวั่นไม่เคยสนใจที่จะเข้าร่วมงานประลองยุทธ์ เพียงแต่…พอลองคิดดูดีๆ แล้ว ถ้าได้โควตางานประลองยุทธ์มา บางทีเธออาจแฝงตัวเข้าไปในตระกูลเก่าแก่…แล้วตามหาซือเยี่ยหานจากตระกูลซือเจอก็ได้…

แต่ ดูจากสถานการณ์ตอนนี้ เหมือนตระกูลจี้จะไม่ค่อยต้อนรับเธอนัก พวกเขาคงไม่ยอมให้โควตาเธอแน่ๆ…

เยี่ยหวันหวั่นคิดมาตลอดว่าคนในตระกูลจี้น่าจะรู้ว่าหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ยเป็นคู่หมั้นของจี้ซิวหร่าน แต่พอมาที่นี่วันนี้ถึงได้รู้ว่าเธอคิดมากไปเอง…

อย่าว่าแต่ให้ตระกูลจี้ยอมรับหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ยเลย พวกเขาไม่เคยเจอไป๋เฟิ่งหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ยด้วยซ้ำ จะไปรู้เรื่องที่เธอเป็นคู่หมั้นเขาได้ยังไง…

“ซิวหร่าน นายอยู่รับแขกหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ยไปเถอะ ฉันจะไปดูว่าพ่อกับแม่กลับมารึยัง” จี้หลิงเฟยหันไปพูดกับจี้ซิวหร่าน จากนั้นก็เดินออกจากห้องโถงไป

จี้ซิวหร่านหันมามองเยี่ยหวันหวั่น เขายิ้มเล็กน้อย แล้วเอ่ยว่า “ไม่ต้องห่วง วันนี้ฉันแค่พาเธอกลับมากินข้าวมื้อหนึ่ง”

เยี่ยหวันหวั่นเหลือบมองจี้ซิวหร่าน พูดเหมือนง่าย ดูจากท่าทางของจี้หลิงเฟยที่มีต่อเธอ เยี่ยหวันหวั่นก็พอจะเดาได้แล้วว่าอีกเดี๋ยวผู้อาวุโสสองคนของตระกูลจี้จะมีท่าทียังไงกับเธอ…

อีกอย่าง จี้ซิวหร่านไม่เคยบอกเธอว่าที่พาเธอกลับมาเพราะเรื่องโควตางานประลองยุทธ์…เธอไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจเลยซักนิด

ผ่านไปครู่หนึ่ง ชายสูงวัยหน้าตาเคร่งขรึมและหญิงวัยกลางคนท่าทางสง่างามก้าวเดินเข้าในห้องโถงช้าๆ จี้หลิงเฟยเดินตามหลังทั้งสองเงียบๆ ไม่พูดอะไร

หลังจากชายสูงวัยกับหญิงวัยกลางคนเดินเข้ามา ก็หันมามองเยี่ยหวันหวั่นทันที

หญิงวัยกลางคนไม่คิดปิดบังท่าทีเฉยชาแม้แต่น้อย

“พ่อครับ แม่ครับ” จี้ซิวหร่านลุกขึ้นแล้วหันไปทักทายหญิงวัยกลางคนกับชายสูงวัย

เยี่ยหวันหวั่นเองก็รีบลุกขึ้นยืน สองคนนี้ก็คือผู้นำตระกูลและนายหญิงแห่งตระกูลจี้ หนึ่งในสี่ตระกูลใหย่ของรัฐอิสระ แล้วก็เป็นพ่อแม่ของจี้ซิวหร่าน…หรือก็คือพ่อตาแม่ยายของเธอนั่นเอง…

นายหญิงตระกูลจี้พยักหน้า จากนั้นก็นั่งลงพร้อมกับชายสูงวัย แล้วมองพิจารณาเยี่ยหวันหวั่นขึ้นลง

————————————————————————————-

บทที่ 1428 สู้อู๋โยวไม่ได้

“หึๆ ซิวหร่านไม่ค่อยพาผู้หญิงกลับมาบ้าน” นายหญิงตระกูลจี้มองเยี่ยหวันหวั่น แล้วยิ้มพูด