แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 143
บทที่ 143 โง่เง่าเต่าตุ่นจนต้องเหวอ
สวี่อี้เป็นกังวลพลางมองไปทางซือเยี่ยหาน ผลคือเห็นท่าทางเจ้านายตัวเองทำราวกับนี่เป็นเพียงโทรศัพท์จากที่บ้านธรรมดาๆ เท่านั้น
ช่างเป็นสถานการณ์ ฮ่องเต้ไม่ร้อนใจ แต่ขันทีร้อนใจจะตายอยู่แล้ว!
ภายใต้สายตาจดจ้องของสวี่อี้และหลิวอิ่ง เยี่ยหวันหวั่นตอบอย่างคล่องแคล่วว่า “กำลังกินซาลาเปาอยู่ค่ะ หนูซื้อมาจากร้านซาลาเปาที่อร่อยมากหน้าโรงเรียน อร่อยมากๆ เลยค่ะ”
คุณย่าที่อยู่ปลายสายนิ่งเงียบอยู่นาน เหมือนว่ากำลังวิเคราะห์ ผ่านไปครู่หนึ่ง ถึงได้ผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอกออกมา เอ่ยขึ้นด้วยความเอ็นดู “หวันหวั่นชอบทานซาลาเปาเหรอจ๊ะ ครั้งหน้ามาที่บ้านย่า ย่าจะให้คนทำให้ทานนะ รับรองว่าอร่อยกว่าที่หนูซื้อมาแน่นอน!”
เยี่ยหวันหวั่นอดใจรอไม่ไหว “ขอบคุณค่ะคุณย่า! ถ้าอย่างนั้นหนูไปอาทิตย์หน้าเลยได้ไหมคะ?”
คุณหญิงย่าได้ยินดังนั้น ตอบอย่างดีใจ “ดีสิ ดีเลย มาได้แน่นอนอยู่แล้ว หนูมาได้ตลอดเวลาเลยจ้ะ ย่ารอหนูมาจนอดใจไม่ไหวแล้ว!”
คุณหญิงย่าพูดจบ ก็ตะโกนเรียกผ่านโทรศัพท์ “เสี่ยวจิ่วลูก!”
เยี่ยหวันหวั่นรีบส่งโทรศัพท์คืนให้ซือเยี่ยหาน
ทว่าซือเยี่ยหานกลับไม่รับไป เพียงแต่แนบกับลำโพงตามมือของเยี่ยหวันหวั่น “ครับ”
“เสี่ยวจิ่ว หลานต้องทำตัวดีๆ กับหวันหวั่นนะ อย่าทำให้น้องต้องเสียใจ หลานจะทำหน้าบึ้งกับใครทั้งวันก็ช่าง แต่กับแฟนจะทำแบบนั้นไม่ได้นะ แล้วก็นะ หวันหวั่นยังเด็ก อยู่ในวัยกำลังเจริญเติบโต เรียนมัธยมปลายปีสุดท้ายก็เหนื่อยอีกตั้งหาก หลานต้องคอยดูแลเสริมโภชนาการให้น้องนะลูก…”
“ทราบแล้วครับ”
“อย่าทราบอย่างเดียว นิสัยความเคยชินแย่ๆ กับอารมณ์ร้ายของหลานต้องแก้ให้หมด!”
เยี่ยหวันหวั่นฟังอยู่ข้างๆ ก็พยักหน้าตามไปด้วย คุณย่าช่างเป็นเหมือนย่าแท้ๆ ของเธอ
คุณหญิงย่าลากซือเยี่ยหานบ่นอยู่นาน ท้ายที่สุดถึงได้ยอมวางสายไป
ห้องรับแขกกลับสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง สวี่อี้กับหลิวอิ่งพากันโล่งอก
เหตุการณ์หน้าสิ่วหน้าขวาน ได้ถูกแก้ไขด้วยการกระทำไร้ความคิดของเยี่ยหวันหวั่นไปแบบนี้โดยง่ายดาย
ถ้าหากไม่ใช่เยี่ยหวันหวั่น ต่อให้นายท่านปฏิเสธ ในใจของคุณหญิงย่าก็ยังต้องหลงเหลือความเคลือบแคลงสงสัยอยู่
คิดไม่ถึงว่าน้ำเสียงของเยี่ยหวันหวั่นในสถานการณ์แบบนี้จะไม่ผิดไปจากปกติเลยแม้แต่น้อย
ในสถานการณ์แบบนี้ถ้าไม่ใช่เพราะสามารถควบคุมสติได้อย่างเก่งกาจจนน่ากลัว ก็เป็นเพราะโง่… โง่เง่าเต่าตุ่นจนต้องเหวอ…
ไม่ต้องเดาก็รู้ จะต้องเป็นอย่างหลังอย่างแน่นอน
ต่อจากนี้ หลิวอิ่งและสวี่อี้เก็บกวาดทำความสะอาดฉากคาวเลือดให้เรียบร้อยอย่างรวดเร็ว
ทุกอย่างกลับคืนสู่ปกติอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าฉากเลือดสาดเมื่อครู่เป็นเพียงภาพลวงตา
อันที่จริงเยี่ยหวันหวั่นเองก็โล่งใจ นับว่าเธอผ่านด่านทดสอบในคืนนี้ไปได้แล้วใช่ไหม?
ทั้งยังฉวยโอกาสออกหน้าช่วยเหลือซือเยี่ยหาน สร้างคุณความดีอีกต่างหาก!
หลังจากสวี่อี้และหลิวอิ่งจากไปแล้ว ภายในห้องรับแขกก็เหลือเพียงเยี่ยหวันหวั่นและซือเยี่นหานสองคน
“กลับมาได้อย่างไร?” ซือเยี่ยหานมองหญิงสาวและเอ่ยถามขึ้น
เยี่ยหวันหวั่นตอบ “เพราะรูมเมทของฉันไปนัดเดท เลยทำให้ฉันอยากเจอคุณขึ้นมาบ้างน่ะสิ! ใช่แล้ว ตอนนี้ฉันมีรูมเมทคนใหม่แล้ว ชื่อเจียงเยียนหราน”
เยี่ยหวันหวั่นฉวยโอกาสเตือนซือเยี่ยหานเรื่องที่ตอนนี้ตัวเองไม่ได้อยู่คนเดียว “ก่อนหน้านี้ฉันกับเจียงเยียนหรานอยู่หอพักห้องเดียวกัน แต่เรื่องนิสัยใจคอเข้ากันไม่ค่อยได้ หลายวันมานี้เกิดหลายๆ เรื่องขึ้น พวกเราก็เลยคืนดีกันแล้ว!”
ซือเยี่ยหานคงไม่ได้ใส่ใจเรื่องราวความสัมพันธ์อันดีและไม่ดีระหว่างพวกผู้หญิงของพวกเธอ ได้ยินดังนั้นก็ไม่ได้พูดอะไร
เยี่ยหวันหวั่นจึงถือโอกาสเล่าถึงการกระทำไร้ศีลธรรมของเฉินเมิ่งฉีไปด้วย “แม้ว่าเมิ่งฉีจะเป็นเพื่อนสนิทของฉัน แต่เรื่องนี้ ฉันคิดว่าเขาทำเกินไปจริงๆ เขาแย่งผู้ชายของเพื่อนสนิทตัวเองได้ยังไง? คุณก็อย่าถูกเขาอ่อยไปด้วยล่ะ!”
………………………………………………….
บทที่ 144 ไม่ได้ให้ฉันหรอกเหรอ?
ซือเยี่ยหานมองหญิงสาวด้วยสายตาล้ำลึก เหมือนว่ากำลังประหลาดใจที่เธอสังเกตเห็นเรื่องแบบนี้ได้ด้วยสติปัญญาของเธอเอง
เยี่ยหวันหวั่นชักแม่น้ำทั้งห้ามาพูดอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนาได้สำเร็จ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี