แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1479

บทที่ 1479 กลัวเกินไปแล้ว

“เป๋ยโต่ว แกไอ้เวร!”

เบื้องบนพันธมิตรอู๋เว่ยคนหนึ่งชี้หน้าเป๋ยโต่ว “แกแม่งให้พวกฉันเข้าไป แต่ตัวเองหลบอยู่ด้านหลังพูดจาแดกดันเนี่ยนะ!”

เบื้องบนผู้นี้ยังอยากด่าอีกสองสามประโยค แต่กลับถูกหลิงฮั่วต่อยอัดหน้าผากจนล้มลงกับพื้นสลบตายคาที่

เป๋ยโต่วพูดไม่ออก

“ไปกันเถอะ” ชีซิงบิดลำคอ เดินเข้าไปในฝูงชนอย่างสง่าผ่าเผย

“ใครว่าบิดาไม่ไปหา! ลืมตาหมาๆ ของพวกแกดูให้ดีว่าบิดากล้าหาญเก่งกาจขนาดไหน!”

เห็นชีซิงลงมือ เป๋ยโต่ก็ตะโกนเอ่ยก่อนพุ่งเข้าไปในฝูงชนด้วย

เพิ่งเข้าไปในฝูงชนชิซิงก็กลับเห็นว่าหลิงฮั่วนั่นสองมือล้วงกระเป๋ากางเกงอย่างตามสบาย ส่วนขาตวัดราวกับมังกรสะบัดหางเตะผู้อาวุโสสามหลี่ซือกับผู้อาวุโสสี่หงายกับพื้นในพริบตา

“หึ หลิงฮั่ว อย่าให้มันมากไปนะ!” ทันใดนั้น ดวงตาผู้อาวุโสใหญ่วาบแววเย็นเยียบ งอฝ่ามือเป็นกรงเล็บก่อนพุ่งเข้าไปคว้าลำคอของหลิงฮั่ว

เห็นผู้อาวุโสใหญ่ลงมือ พวกผู้อาวุโสสามกับผู้แข็งแกร่งพันธมิตรอู๋เว่ยทุกคนต่างมีแววตาเข้มข้น

ว่ากันตามปัจจุบันนี้ ในบรรดาสมาชิกพันธมิตรอู๋เว่ย พลังต่อสู้ของผู้อาวุโสใหญ่จัดว่าทรงพลังที่สุด…

แต่ทว่า ผู้อาวุโสใหญ่ประมือกับหลิงฮั่วได้ไม่กี่กระบวนท่าก็กลับถูกหลิงฮั่วโจมตีจนหงายพื้น จากนั้นหลิงฮั่วก็เหยียบลงบนตัวของผู้อาวุโสใหญ่

‘สวบ!’

ฉับพลันนั้นชีซิงปรากฏตัวตรงหน้าหลิงฮั่วใช้ฝ่ามือต่างมีดแทงใส่หลิงฮั่ว

หลิงฮั่วเบี่ยงหัวน้อยๆ หลบท่าฝ่ามือมีดของชีซิงในทันที

“โอ้…เมื่อกี้พวกนั้นเรียกแกว่าชีซิงสินะ…ฉันคิดแป๊บ…แกก็คือ เด็กน้อยที่ติดตามข้างกายไป๋เฟิงเมื่อตอนนั้นนี่” หลิงฮั่วจ้องมองชีซิงพลางเอ่ยด้วยรอยยิ้มเรียบ

ชีซิงไม่ได้สนใจความต้องการของหลิงฮั่ว เมื่อโจมตีไม่สำเร็จเขาก็โน้มตัวไปข้างหน้าคว้าคอเสื้อของหลิวฮั่ว คิดจะโยนหลิงฮั่วออกไป

ข้อมือออกแรง ทว่าเท้าหลิงฮั่วบนตัวผู้อาวุโสใหญ่กลับไม่ขยับสักมิลฯ เดียว ราวกับภูผาใหญ่ที่ไม่อาจโยกคลอน

“เด็กน้อย ไป๋เฟิงล่ะ” หลิงฮั่วยิ้มน้อยๆ จากนั้นก็กระแทกศอกซ้ายใส่ชีซิงเต็มแรง

เสียง ‘ตึง’ ดังขึ้น ชีซิงหน้าเปลี่ยนสี ร่างกายราวกับถูกรถไฟชน ทั้งตัวคนถอยไปด้านหลังอย่างไม่ควบคุม

“บิดาจะฆ่าแก!” เป๋ยโต่วกอดชีซิงจากด้านหลังก่อน รอจนชีซิงประคองร่างได้แล้วจึงค่อยตะโกนเสียงดังและพุ่งไปหาหลิงฮั่ว

เวลานี้ในดวงตาของพันธมิตรอู๋เว่ยทุกคนผุดแววสิ้นหวัง หลิงฮั่วนี่น่ากลัวเกินไป…

ในพันธมิตรอู๋เว่ย ใครจะเป็นคู่มือเขาได้!

…

ณ เวลานี้ ภายในห้องทำงาน เยี่ยหวันหวั่นนั่งอยู่บนเก้าอี้เหล้าแรงที่อยู่ในมือเห็นก้นขวดนานแล้ว ทั้งตัวเธอเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า

ดวงตาเยี่ยหวันหวั่นปิดสนิทเสมือนกำลังหลับอยู่

ด้วยปริมาณเหล้าที่เธอดื่มได้ ดื่มเหล้าแรงไปหนึ่งขวดเต็มแค่จินตนาการก็สามารถรู้ผลลัพธ์

เกรงว่าคงเป็นเพราะพลาดดื่มเหล้าแรงครึ่งขวดไปตอนแรกก่อน ต่อมาฤิทธ์เหล้าเข้าสมองเสียความสามารถในการควบคุมตนเอง เลยกรอกเหล้าที่เหลืออีกครึ่งขวดลงคอไป…

ผ่านไปชั่วครู่ก็เหมือนถูกเสียงต่อสู้นอกห้องปลุกขึ้นมา เยี่ยหวันหวั่นลืมตาอย่างมึนงง แกว่งขวดเหล้าเปล่าในมือ จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินโซซัดโซเซออกนอกห้องทำงาน

ยังเดินไม่ไกลเท่าไร ดวงตาเยี่ยหวันหวั่นกลับพลันหรี่ลงน้อยๆ มองหลิงฮั่วชายหัวเกรียนที่กดข่มทั่วทั้งสถานที่ด้วยสีหน้าเปี่ยมความสงสัย

ไม่นาน ดวงตาคู่นั้นของเยี่ยหวันหวั่นก็วาบแววเย็นเยียบ

ชั่วขณะนี้ เป๋ยโต่วกำลังถูกหลิงฮั่วบีบลำคอ สองขาห่างจากพื้น ถูกยกขึ้นกลางอากาศ

เป๋ยโต่วหน้าแดง สีหน้าเต็มไปด้วยความทรมาน ลำคอเจ็บปวดแสบร้อน เจ้าหลิงฮั่วนี่…พลังต่อสู้จะแข็งแกร่งไปหน่อยแล้ว…

เมื่อหลิงฮั่วพูดจบ เยี่ยหวันหวั่นที่นั่งอยู่บนหลังของสมาชิกพันธมิตรอู๋เว่ยกลับยังไม่ตอบสนองใดๆ กระทั่งเปลือกตายังไม่ขยับเขยื้อน

“ผู้นำไป๋ยังเหมือนเมื่อตอนนั้นจริงๆ ไม่มองใครในสายตา คิดว่าตัวเองสูงส่ง…วันนี้ฉันมาพันธมิตรอู๋เว่ยก็ไม่มีความหมายอื่น แค่จะมาควักลูกตาผู้นำไป๋ ฉันจะรักษามันอย่างดีเก็บไว้เป็นที่ระลึก ไม่ทราบว่าผู้นำไป๋คิดเห็นว่ายังไง” หลิงฮั่วหัวเอ่ยต่อด้วยรอยยิ้ม

เยี่ยหวันหวั่นยังคงไม่ตอบสนองแม้แต่น้อย

ขณะเดียวกัน เป๋ยโต่วกับชีซิง รวมถึงเบื้องบนพันธมิตรอู๋เว่ยทุกคนต่างมองหน้าสบตากัน

เพิ่งมาถึงตรงนี้ทุกคนก็เห็นว่าในมือชายหัวเกรียนหลิงฮั่วนั่นมีกริชเพิ่มมาหนึ่งเล่ม ทำท่าจะเข้าไปแทงลูกตาของเยี่ยหวันหวั่น

“เอ่อ พี่เฟิงเป็นไรไป…หลับอยู่เหรอ!” เป๋ยโต่วมีสีหน้าโง่งม นี่ต่อให้อยากหลับ ก็ไม่ควรเลือกหลับเวลาปกติหรือยังไง…

“พี่เฟิงดื่มเมาแล้ว” จู่ๆ ชีซิงก็เอ่ยปาก

“ดื่มเมาแล้ว?” ได้ยินคำพูดของชีซิง เป๋ยโต่มีสีหน้าไม่อาจบรรยาย หางตาก็เหลือบเห็นขวดเหล้าที่เยี่ยหวันหวั่นยังกำไว้แน่นหนาพอดี…

เหล้าทั้งขวด มองเห็นก้นแล้ว…

แม่งเอ๊ยไม่เมาไม่ได้เรอะ!

อีกทั้งเป๋ยโต่วไม่เคยเห็นพี่เฟิงเมาเหล้ามาก่อน ในความเข้าใจของเป๋ยโต่ว พี่เฟิงคนที่ไม่เคยดื่มเหล้าอย่างนี้ ดื่มเหล้าไปหนึ่งขวดไม่มีทางไม่เมา จากกลิ่นเหล้าหึ่งบนตัวเธอเมื่อกี้ ก็พิสูจน์ความจริงว่าพี่เฟิงดื่มเหล้าเมาแล้ว…

นั่นไม่ได้กำลังหลับอยู่ แต่เป็น…เมาจนไม่ได้สติแล้วต่างหาก!

“แกกล้านักนะ!”

หลังรู้ว่าเยี่ยหวันหวั่นเมาจนไม่ได้สติ เป๋ยโต่วก็ตะโกนเสียงโกรธ ทำท่าจะพุ่งใส่หลิงฮั่วอีกครั้ง

ไม่ว่าจะเป็นตัวจริงหรือตัวปลอม เขาก็ทนมองคนตรงหน้านี้ตายไปไม่ได้…

แต่พริบตานั้นเอง ดวงตาที่เดิมทีปิดสนิทของเยี่ยหวันหวั่นกลับลืมขึ้นมาทันใด