แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1529

บทที่ 1529 สุขสันต์วันเลิกกัน

“ไม่มีรหัส!” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นกล่าว

“เปล่า ฉันหมายถึง…”

“รูดได้ตามสบาย!” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นกล่าวอีก

เยี่ยหวันหวั่นเงียบ

“นี่เป็นของขวัญที่มาร่วมงานเลี้ยง?” เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วถาม

“แน่นอนสิ! ใครๆ ก็ได้ แต่บางคนก็ได้เป็นทองหรืออัญมณี บางคนได้เครื่องประดับราคาแพง บางคนก็ได้บ้านได้รถ แต่เธอ…ได้บัตรเอทีเอ็ม!” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นทำหน้าภูมิใจ

เยี่ยหวันหวั่นอึ้งจนพูดไม่ออก เธอล่ะอยากจะคุกเข่าให้คุณชายผู้ร่ำรวยคนนี้จริงๆ!

“มา คนสวย ฉันจะพาเธอไปดูเทพผู้คุ้มครองที่อยู่หน้าบ้านฉัน”

คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นเหมือนนกยูงรำแพนขน เดินตามเยี่ยหวันหวั่นอย่างตื่นเต้น แล้วชี้ไปที่มังกรตัวยาวราวกับมีชีวิตสองตัวนั้นพร้อมพูดแนะนำ

ขณะเดียวกัน คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นกลับไม่รู้ตัวเลย ว่าห่างออกไปข้างหน้าไม่ไกล มีสายตาสองคู่เหลือบมองมาทางเขากับเยี่ยหวันหวั่นเป็นระยะ เขาแค่รู้สึกเย็นสันหลังแปลกๆ เท่านั้น…

“รูปปั้นนี้พ่อฉันให้ช่างชื่อดังทำให้ วัสดุไม่ใช่ธรรมดาๆ เธอรู้ไหมมังกรตัวหนึ่งกี่หยวน?” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นจ้องเยี่ยหวันหวั่น

“กี่หยวน?” เยี่ยหวันหวั่นฉงน มังกรตัวหนึ่งอย่างต่ำสุดก็น่าจะประมาณสองล้านหยวนล่ะมั้ง…รวยจริงๆ พ่อคุณ

คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นหันไปชูห้านิ้วให้เยี่ยหวันหวั่น

“ห้าล้าน?” เยี่ยหวันหวั่นอึ้ง ฟุ่มเฟือยเกินไปแล้วมั้ง!

“บวกไปอีกสิบ!” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นหัวเราะ

“ห้าล้านหนึ่งแสน?” เยี่ยหวันหวั่นถาม

“ห้าสิบล้าน!” คุณชายตระกูลเสิ่นส่ายหน้า

เยี่ยหวันหวั่นอ้าปากค้าง นั่นเขาไม่ได้เรียกว่าบวกสิบ เขาเรียกว่าคูณสิบต่างหาก!

ก็หมายความว่า มังกรสองตัวที่อยู่หน้าคฤหาสน์ตระกูลเสิ่นนี่ รวมกันแล้วมีมูลค่าร้อยล้านน่ะสิ…

“ถ้าไง…นายยกมังกรสองตัวนี้ให้ฉันดีกว่า…” เยี่ยหวันหวั่นหันไปพูดกับคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่น

คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นอึ้ง เหมือนนึกไม่ถึงว่าเยี่ยหวันหวั่นจะขออะไรอย่างนี้ “ถ้าเธออยากได้ ฉันจ้างช่างไปทำให้เธอซักสองตัวก็ได้ นี่มันก็เก่าแล้ว…จะเอาของเก่าให้เธอได้ยังไง”

“อย่าเลย ฉันแค่ล้อเล่น…อย่าคิดจริงจังเชียวนะ…” เยี่ยหวันหวั่นรีบเอ่ยปาก ตาคนรวยสมองทึ่มนี่ถ้าเกิดเขาทำให้เธอจริงๆ แล้วเธอไม่มีที่วางขึ้นมาจะทำยังไง…อีกอย่าง ราคาก็สูงเฉียดฟ้าขนาดนั้น เธอรับไว้ไม่ได้หรอก

“ฮ่าๆๆ น้องชายเสิ่น!” เยี่ยหวันหวั่นยังไม่ทันพูดอะไร จู่ๆ เนี่ยอู๋หมิงก็เดินมาจากข้างหลัง แล้วประสานหมัดทักทายคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นพร้อมเสียงหัวเราะ

“พี่เนี่ย เอ้า นี่ของพี่!” วินาทีต่อมา คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นหยิบทองคำแท่งแท่งหนึ่งออกมายื่นให้เนี่ยอู๋หมิง

“นายดูตัวเองสิ น้องชายเสิ่น เราคนกันเองแต่นายยังเกรงใจกันขนาดนี้!” เนี่ยอู๋หมิงทำหน้าเหมือนไม่พอใจ แต่กลับรีบฉวยทองคำแท่งไว้

“น้องโหย่วหมิง เธอก็มาด้วยเหรอ?” เนี่ยอู๋หมิงรับทองคำแท่งไว้ แล้วจึงค่อยสังเกตเห็นเยี่ยหวันหวั่นที่ยืนอยู่ข้างคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่น

“เพิ่งมา” เยี่ยหวันหวั่นกล่าว

เยี่ยหวันหวั่นกำลังจะถามเนี่ยอู๋หมิงว่าถังถังอยู่บ้านรึเปล่า แต่ก็เห็นกลุ่มชายหญิงอายุน้อยกลุ่มหนึ่งเดินมาทางนี้

“โรงเรียนชื่อเยี่ยน…”

“โรงเรียนซิงหยาง…”

“โรงเรียนเฉาอวิ๋น…”

เมื่อชายหญิงเหล่านั้นปรากฏตัว หลายคนที่อยู่บริเวณนั้นต่างส่งเสียงฮือฮา

ชายหญิงกลุ่มนี้ เป็นนักเรียนระดับ S ขึ้นไปของโรงเรียนทหารรับจ้างชื่อดังสามแห่ง

ที่มากไปกว่านั้น มีบางคนเห็นนักเรียนระดับ SSS ด้วย!

“รุ่นพี่เสิ่น พวกเรามาแล้วครับ…ขอให้…ขอให้…เอ่อ สุขสันต์วันเลิกกันครับ!” นักเรียนระดับ SSS คนหนึ่งของโรงเรียนชื่อเยี่ยนหันไปมองคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่น ตอนแรกตั้งใจจะพูดคำอวยพร แต่คิดอยู่นานก็คิดไม่ออกว่าควรอวยพรอะไร สุดท้ายก็ได้แต่อวยพรไปตามเนื้องาน พูดออกไปแล้วสีหน้าก็ดูประดักประเดิด