แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1531

บทที่ 1531 ถูกดึงดูดอย่างจัง

ที่แท้คุณชายใหญ่เสิ่นคนนี้ก็ทำภารกิจยากๆ สำเร็จด้วยวิธีนี้เอง…

ถึงจะใช้เงินฟาดมา แต่…ก็คนเขามีเงิน…จะทำไงได้

ตอนนี้เยี่ยหวันหวั่นมั่นใจแล้วเรื่องหนึ่ง ขอแค่มีเงิน…จะทำอะไรก็ง่ายไปหมด ขอแค่มีเงิน จะตบหน้ากลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ก็ยังได้ อย่างมากก็แค่ให้เงินกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ไป…จะมีปัญหาอะไรนักหนากันเชียว

อย่าว่าแต่อาชูร่าเลย ถึงคุณชายใหญ่เสิ่นขโมยของของพันธมิตรอู๋เว่ย แต่แค่ให้เงินเธอก็จะปล่อยให้เขาขโมยได้ตามใจเลย ขอแค่เขาบอกมาเท่านั้นเธอจะให้ความร่วมมือด้วยการยอมโดนปล้นโดยดี หรือจะแกล้งทำเป็นสู้แพ้เขาก็ยังได้

“พวกคุณคุยอะไรกันอยู่?” คุณชายใหญ่เสิ่นเดินไปส่งกลุ่มหนุ่มสาวพวกนั้นเข้าไปในตระกูลเสิ่นเสร็จ ก็เดินมายืนข้างเยี่ยหวันหวั่นกับเนี่ยอู๋หมิง แล้วถามด้วยความสงสัย

“เปล่า กำลังชมว่าคุณเก่ง” เยี่ยหวันหวั่นยิ้มบอก

“ใช่ๆๆ น้องชายเสิ่นไม่มีอะไรให้ติอยู่แล้ว” เนี่ยอู๋หมิงพยักหน้ารัวๆ

“โธ่ เกรงใจเกินไปแล้ว ธรรมดาน่า ยังไงก็ไม่มีปัญหาไหนในรัฐอิสระที่ผมแก้ไม่ได้ ไม่มีเรื่องไหนที่ผมเอาไม่อยู่ ฉายาสื่อเสินของผม เชื่อว่าทุกท่านคงได้ยินผ่านหูมาบ้าง คงไม่ต้องให้ผมพูดอะไรแล้วมั้ง…” คุณชายใหญ่เสิ่นทำหน้าภูมิใจ

เยี่ยหวันหวั่นยิ้มกว้าง แถมชูนิ้วโป้งให้คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่น มีเงิน…ก็ถือว่าเป็นความสามารถอย่างหนึ่ง…

อีกอย่าง ความสามารถอย่างงี้ เยี่ยหวันหวั่นจะไม่ยอมจำนนก็ไม่ได้ด้วยสิ…

เยี่ยหวันหวั่นเพิ่งจะรู้จักตระกูลเสิ่นเป็นอย่างดีก็ตอนนี้เอง ทั่วทั้งรัฐอิสระ ตระกูลเสิ่นต่างหากที่แข็งแกร่งที่สุด…ไม่มีใครกล้าเป็นศัตรูกับพวกเขา มีคนมากมายที่อยากจะผูกมิตรกับพวกเขา

“ไปกันเถอะ มัวยืนทำอะไรตรงนี้” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นยิ้ม แล้วพาเยี่ยหวันหวั่นกับเนี่ยอู๋หมิงเดินเข้าไปด้านใน

“บ้านฉันกว้างเกินไปจริงๆ โธ่ รู้งี้ฉันน่าจะขับรถมา…” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นหัวเราะอย่างจนใจ

เยี่ยหวันหวั่นไม่รู้จะพูดอะไร

เนี่ยอู๋หมิงกล่าว “น้องชายเสิ่น เจ๋งสุดๆ!”

เยี่ยหวันหวั่นหันไปมองรอบๆ ตระกูลเสิ่น ต้องยอมรับจริงๆ ว่าคฤหาสน์ตระกูลเสิ่นใหญ่มาก ทอดมองไปไม่เห็นจุดสิ้นสุด คิดดูดีๆ แล้วการขับรถในคฤหาสน์ตระกูลเสิ่นก็ดูจะไม่ใช่เรื่องแปลกเลย

“ใช่สิ น้องชายเสิ่น นายแค่เลิกกับแฟนจำเป็นต้องจัดงานเลี้ยงเอิกเกริกขนาดนี้ด้วยเหรอ” เนี่ยอู๋หมิงหันไปมองคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่น แล้วถามอย่างไม่ค่อยเข้าใจ

คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นได้ยินอย่างนั้นก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดมวนหนึ่ง แล้วสูดเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะพ่นควันออกมาเป็นรูปวงกลม เขามองเนี่ยอู๋หมิงแล้วบอกว่า “เลิกกัน…ก็ต้องให้สมศักดิ์ศรีหน่อย”

“ถูกต้อง น้องชายเสิ่นเลิกกับแฟน ต้องไม่เหมือนคนอื่นเลิกกับแฟนอยู่แล้ว ต้องให้สมศักดิ์ศรีหน่อย!” เนี่ยอู๋หมิงพยักหน้าถี่ๆ

“ตอนแรกผมก็คิดอย่างงี้เหมือนกัน…” จู่ๆ คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นก็หันมาจ้องเยี่ยหวันหวั่น มุมปากหยักยกขึ้นเล็กน้อย “แต่ตอนนี้ผมอยากเปลี่ยนจากงานเลี้ยงเลิกราเป็นงานเลี้ยงสารภาพรัก…เธอคิดว่าไง?”

เยี่ยหวันหวั่นชะงัก เปลี่ยนจากงานเลี้ยงเลิกราเป็นงานเลี้ยงสารภาพรัก…แล้วเกี่ยวอะไรกับเธอ…ตาคนรวยสมองทึ่มนี่คงไม่ได้คิดจะสารภาพรักกับเธอหรอกนะ?!

“คนสวย เธอมีแฟนรึยัง เธอแต่งงานรึยัง?” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นจ้องเยี่ยหวันหวั่น แล้วจู่ๆ ก็ถามขึ้น

เยี่ยหวันหวั่นยังไม่ทันพูดอะไร เนี่ยอู๋หมิงตาเป็นประกายขึ้นมา รีบโพล่งออกไปว่า “ยัง! จะแต่งงานแล้วได้ยังไง! จะมีแฟนได้ยังไง ไม่มีเลย!”

เยี่ยหวันหวั่นอึ้ง ตอบเร็วเกินไปไหม

“พี่เนี่ย ผมบอกตรงๆ ว่าผมถูกคุณคนนี้ดึงดูดอย่างจังตั้งแต่วินาทีแรกที่เจอแล้ว…” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์ลึกซึ้ง

“ไม่ชอบ?” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นอึ้ง “ไม่เป็นไร ฉันเปลี่ยนชื่อก็ได้”

“เอ่อ…คือมันไม่เกี่ยวกับชื่อหรอก” เยี่ยหวันหวั่นครุ่นคิด

“โอเค!” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “เธอรู้ไหมว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ปฏิเสธฉัน…เฮ้อ ผู้หญิงพวกนั้นที่ชอบฉัน ฉันรู้ว่าพวกเธอรักที่เงินของฉัน ไม่ได้รักที่ความสามารถของฉัน…”

เนี่ยอู๋หมิงหันไปมองคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่น “น้องชายเสิ่น ความสามารถของนายคืออะไร”

“มีเงิน” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นสูดควันบุหรี่เข้าปอด

“เยี่ยม!” เนี่ยอู๋หมิงหันไปชูนิ้วโป้งให้คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่น “ถ้าน้องสาวฉันได้อยู่กับคนจริงใจไม่เสแสร้งอย่างน้องชายเสิ่น ฉันก็สบายใจแล้ว ฉันยินยอมให้พวกนายแต่งงานกันได้!”

คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นยังไม่ทันพูดอะไร เนี่ยอู๋หมิงก็ดึงเยี่ยหวันหวั่นไปด้านหนึ่ง แล้วกระซิบบอกว่า “ให้ตาย…น้องโหย่วหมิง สมองเธอยังปกติดีใช่ไหมเนี่ย…ถ้าเธอได้อยู่กับน้องชายเสิ่น อนาคตก็สบายไปทั้งชาติแล้ว

ถ้าเธอได้แต่งงานกับน้องชายเสิ่น ต่อไปเธอก็จะกลายเป็นนายหญิงตระกูลเสิ่น ทุกอย่างของตระกูลเสิ่นก็จะเป็นของเธอ ทุกกลุ่มอำนาจในรัฐอิสระ แม้แต่กลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ก็ยังต้องให้เกียรติเธอ…แล้วฉัน ก็ได้อาศัยบารมีของเธอ เป็นเรื่องดีจะตาย…”

เยี่ยหวันหวั่นเหลือบมองเนี่ยอู๋หมิง “ประเด็นสำคัญคือคุณได้อาศัยบารมีฉันมากกว่าล่ะมั้ง…”

เนี่ยอู๋หมิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “น้องสาว เธอพูดแบบนี้ได้ไง ในสายตาเธอฉันเป็นคนเห็นแก่เงินขนาดนั้นเลยเหรอ!”

“ใช่” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้าหนักแน่น

“เอิ่ม…” เนี่ยอู๋หมิงมองเยี่ยหวันหวั่น “น้องโหย่วหมิง ความจริง…ฉันทำอย่างงี้ก็เพราะหวังดีกับเธอนะ เธอโดนกู่พิษไม่ใช่เหรอ…เรื่องนี้จะชักช้าไม่ได้นะ เธอต้องรีบหาวิธีแก้ไข ฉันว่าน้องชายเสิ่นก็ใช้ได้นะ เธอคิดว่าไง?”

เยี่ยหวันหวั่นทำท่าจะพูดอะไร คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นก็เดินมายืนข้างพวกเขาสองคน แล้วบอกว่า “พี่เนี่ย พี่อย่าทำอย่างงี้เลย แตงที่ฝืนเด็ดจากต้นย่อมไม่หวาน”