แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1541

บทที่ 1541 ไม่อยากจะเชื่อ

ดวงตาเนี่ยหลิงหลงกลับคืนความเยือกเย็นอย่างรวดเร็ว ถ้าเนี่ยอู๋โยวสวมรอยเป็นผู้นำพันธมิตรจริง นี่กลับช่วยประหยัดปัญหาแล้ว ขอแค่ตัวเองต้องเอาข้อมูลที่เยี่ยหวันหวั่นเป็นคนจีนไปแจ้งกับพันธมิตรอู๋เว่ย ทุกอย่างก็จะคลี่คลาย

ที่น่ากลัวยิ่งกว่าคือ เป็นจี้ซิวหร่านที่ใช้อำนาจของตัวเอง ช่วยอีกฝ่ายไต่ขึ้นบัลลังก์ของพันธมิตรอู๋เว่ย…

แต่คิดๆ ดู สถานการณ์อย่างนี้ก็ไม่น่าเกิดขึ้น ด้วยสไตล์การกระทำของพันธมิตรอู๋เว่ย ถึงเป็นจี้ซิวหร่าน หรือเป็นเจ้าพ่อบางคนของคุกแห่งบาป หรือแม้แต่ประธานสมาคมสหพันธ์วิทยายุทธ์ออกหน้า พวกเขาก็ไม่น่าประนีประนอมยอมรับคนแปลกหน้าคนหนึ่งเป็นผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ย…

คิดไปคิดมา ในที่สุดเนี่ยหลิงหลงก็มั่นใจ จะต้องเป็นว่าหลังเนี่ยอู๋โยวมาถึงรัฐอิสระ เพราะเหตุผลบางอย่างจึงสวมรอยเป็นผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ย ไป๋เฟิงแน่นอน!

ส่วนเป็นเหตุผลไหน เนี่ยหลิงหลงไม่สนใจจะรู้ มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ

เวลานี้ทุกคนในงานกำลังฮือฮา

กุลสตรีและหญิงสูงศักดิ์ที่กังขาและเปี่ยมความรังเกียจเยี่ยหวันหวั่นก่อนหน้านี้ต่างตะลึงอยู่กับที่ ไม่อยากจะเชื่อ

ผู้หญิงคนนั้น ดูยังไงก็ไม่เหมือนแบดเจอร์ไป๋เฟิงที่ล่ำลือกันว่าชั่วโฉดโหดเหี้ยมเลยสักนิดเถอะ!

พันธมิตรอู๋เว่ยมีแนวคิดแบบไหน ไม่กลัวฟ้ากลัวดิน เคยแย่งทองเพชรอัญมณีของตระกูลเสิ่น เคยสู้กับทหารรับจ้างตระกูลเนี่ย ทำลายล้างกองกำลังใต้อาณัติของตระกูลจี่

ถ้าเป็นเหล่านี้ ก็แล้วไป…แต่กระทั่งว่า ในข่าวลือ เธอยังเคยยั่วยุผู้ชายที่เลื่องชื่อว่าไร้พ่ายคนนั้นด้วย…

ตัวละครโหดเหี้ยมอย่างนี้ไปยั่วยวนคุณชายใหญ่ตระกูลหังเนี่ยนะ!

ถ้าพูดว่าไปยั่วยวนผู้นำอาชูร่าหรือไม่ก็จักรพรรดิจี้ บางทีอาจยังพอมีความเป็นไปได้นิดหน่อยบ้าง แต่คุณชายใหญ่ตระกูลหังนั่น…

“เมื่อคุณชายใหญ่ตระกูลหังคนนั้นพูดว่าผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ย…ขู่เอาเงินเขาเหรอ” ในกลุ่มคน จู่ๆ ชายหนุ่มคนหนึ่งก็เอ่ยปาก

เมื่อสิ้นคำพูดนี้ รอบด้านพลันเงียบกริบไร้เสียง

นี่แม่งใช้สมองคิด ก็เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด…

ตระกูลหังตระกูลซุนมีหน้ามีตาในรัฐอิสระ แต่ถ้าพูดถึงเงิน เงินของพันธมิตรอู๋เว่ยอย่างน้อยก็มากกว่าตระกูลหังไม่น้อยกว่าสิบเท่า ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยเสียสละร่างกายเพื่อหลอกเอาเงินนิดหน่อยจากคุณชายใหญ่ตระกูลหังเนี่ยนะ?

เรื่องตลกไม่ได้เล่าอย่างนี้นะ

“พะ…พะ…พันธมิตรอู๋เว่ย…” เวลานี้คุณหนูใหญ่ตระกูลซุนปากและฟันสั่นน้อยๆ สีหน้าซีดเผือด ทั้งร่างทรุดลงกับพื้นราวกับโคลนเหลวไม่ปาน สายตาจับจ้องเยี่ยหวันหวั่นด้วยความหวาดหลัว “บะ…แบดเจอร์…มะ…ไม่ใช่ ผะ…ผู้นำไป๋คะ….”

เยี่ยหวันหวั่นมีสีหน้าไร้อารมณ์ จ้องคุณหนูใหญ่ตระกูลซุนและคุณชายใหญ่ตระกูลหังอย่างเย็นชา

เธอไม่รู้จักสองคนนี้เลยแม้แต่น้อย ทำไมจู่ๆ ถึงวิ่งออกมา บอกว่าตัวเองยั่วยวนคุณชายใหญ่ตระกูลหัง แถมยังขู่เอาเงินเขาได้กัน

ถ้าเป็นการเข้าใจผิด อธิบายแบบนั้นเธอก็เข้าใจได้ แต่นี่ไม่ใช่การเข้าใจผิดเห็นๆ เลยเถอะ

สมมติว่านี่ไม่ใช่การเข้าใจผิด คำอธิบายที่ดียิ่งกว่าก็คือ เบื้องหลังสองคนนี้จะต้องมีคนชี้นำแน่นอน

เวลานั้นกุลสตรีชุดแดงที่ยืนอยู่ด้านข้าง ‘เนี่ยอู๋โยว’ หน้าผากซึมเหงื่อหนึ่งสาย เธอเป็นคนที่ชี้นำคุณชายใหญ่ตระกูลหังกับคุณหนูใหญ่ตระกูลซุน แต่…ไหนเลยเธอจะนึกถึงว่า ผู้หญิงคนนั้นจะเป็นผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ย!

ถ้าเธอรู้ละก็ เธอจะกล้าทำเรื่องอย่างนี้ออกมาได้ที่ไหนกัน!

“ผู้นำ…พันธมิตรอู๋เว่ย?” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นมีสีหน้างุนงง เขาหันไปหาเนี่ยอู๋หมิงที่ด้านข้างก่อน จากนั้นสายตาก็มองไปยังเยี่ยหวันหวั่นอีกและพิจารณาขึ้นลง

ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาไปพันธมิตรอู๋เว่ย ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยคนนั้นแต่งตัวเหมือนกับแม่ม่าย แถมยังใช้ผ้าตาข่ายสีดำคลุมหน้า ไหนเลยเขาจะจำได้ หวานใจน้อยที่ทำให้เขาตื่นเต้นหวั่นไหว กลับเป็นผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยไปเสียได้!

“มิน่า…ก่อนหน้านี้ตอนฉันไปพบเธอที่พันธมิตรอู๋เว่ย ถึงเห็นหน้าตาเธอไม่ชัด แต่ชอบรู้สึกว่าเสียงคุ้นหน่อยๆ…ที่แท้ ฉันเคยเจอเธอตอนอยู่ที่บ้านตระกูลเนี่ยก่อนแล้ว” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นพึมพำในลำคอ