แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1543

บทที่ 1543 แสดงไม่เหมือน

คุณชายใหญ่ตระกูลหังถูกเป่ยโต่วเตะปลิวไปกองกับพื้นอย่างแรง หลังลุกขึ้น ดวงตาเขาทอประกายเย็นเยียบ หน้าผุกผุดเส้นเลือดดำ

คุณชายใหญ่ตระกูลหังแท้จริงมีฝีมือไม่เลว แต่ตอนนี้เผชิญหน้ากับคนของพันธมิตรอู๋เว่ย จึงไม่กล้าโต้กลับโดยสิ้นเชิง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยอยู่ที่นี่

“คุณชายใหญ่หัง คุณไม่ป็นไรนะ”

เวลานี้หลังเป่ยโต่ววิ่งไถลมาถึงข้างตัวคุณชายใหญ่ตระกูลหัง ก็ยิ้มกว้างเอ่ยปากถาม

ได้ยินคำพูดนี้ของเป่ยโต่ว คุณชายใหญ่ตระกูลหังรีบร้อนตอบ “ไม่เป็นไรๆ…เข้าใจผิด นี่เป็นการเข้าใจผิดกันเท่านั้น”

“ใช่ๆๆ…เข้าใจผิด เป็นการเข้าใจผิดกันจริงๆ!” เป่ยโต่วพยักหน้ารัว จากนั้นไม่ปล่อยโอกาสให้คุณชายใหญ่ตระกูลหังได้สติกลับมา เขาก็พลิกมือตบหลังหัวคุณชายใหญ่ตระกูลหังอย่างแรงหนึ่งที

“แก…” คุณชายใหญ่ตระกูลหังลอบขบกราม

“อ้าว เข้าใจผิดน่ะ! ฉันเข้าใจผิดอีกแล้ว!” เป่ยโต่วหัวเราะหึๆ

คุณชายใหญ่ตระกูลหังยังไม่ทันออกเสียง ลูกโง่เจ้าของที่ก็กลับเดินเข้ามายกเท้าเตะก้นคุณชายใหญ่ตระกูลหัง จนอีกฝ่ายลอยไปไกลหลายเมตร

“เข้าใจผิด พอดีจำผิดคน” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นเอ่ย

“พี่เสิ่น ไม่ใช่ผมว่าพี่นะ พี่แสดงไม่เหมือนอ่ะ!” เป่ยโต่วมองคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นและรีบร้อนเอ่ยปาก

ได้ยินดังนั้นคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นชะงัก “ไม่เหมือนตรงไหน”

“พี่เสิ่น พี่ดูเองสิ…สีหน้าและการเคลื่อนไหวพี่ต้องไปในทางเดียวกัน พี่ดูผมแสดง…” เป่ยโต่วพูดจบก็สาวเท้าไปข้างตัวคุณชายใหญ่ตระกูลหัง พริบตาต่อมา ก็หยดหมัดซัดใส่หน้าคุณชายใหญ่ตระกูลหัง

“เฮ้…ไม่เป็นไรนะ ฉันเข้าใจผิดน่ะ…นายดูหน้าตาหน้าหนังหมูของนาย ก็เหมือนศัตรูของฉันเกินไปแล้ว! ขอโทษที ขออภัย!” ตอนที่เป่ยโต่วต่อยคุณชายใหญ่ตระกูลหังจนโซเซ ตัวเองก็รีบพยุงคุณชายใหญ่ตระกูลหัง แล้วถามด้วยใบหน้าเปี่ยมความห่วงใย

เยี่ยหวันหวั่นนิ่งเงียบ คนปัญญาอ่อนสองคนเหรอ…

“พอได้แล้ว”

เวลานี้เอง ผู้นำตระกูลเสิ่นเดินเข้ามาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

เห็นผู้นำตระกูลเสิ่น คุณชายใหญ่เสิ่นหยางเหมือนหนูเห็นแมว ไม่มีความผยองอวดดีเหมือนก่อนหน้าอีกแล้ว

“พวกคุณสองคนก่อเรื่องในตระกูลเสิ่นฉัน ไร้ความเหมาะสมเกินไปหรือเปล่า” ผู้นำตระกูลเสิ่นจ้องคุณชายใหญ่ตระกูลหังกับคุณหนูใหญ่ตระกูลซุน

ได้ยินดังนั้น ทั้งสองเงียบดุจจักจั่นจำศีล ไม่กล้าเปล่งเสียงออกมา

“ผู้นำไป๋ ก่อนหน้านี้จำคุณไม่ได้ ผู้นำไป๋คงไม่ถือสาใช่ไหม” หลังชำเลืองมองทั้งสองคน สายตาของผู้นำตระกูลเสิ่นก็พลันตกลงบนตัวเยี่ยหวันหวั่น เขาหัวเราะเบาๆ ก่อนเอ่ย

ได้ยินคำพูดของผู้นำตระกูลเสิ่น เยี่ยหวันหวั่นก็ยิ้มน้อยๆ “คุณลุงเสิ่นพูดอะไรกัน ย่อมไม่ใส่ใจอยู่แล้วค่ะ”

ผู้นำตระกูลเสิ่นคนนี้ดูเป็นคนซื่อสัตย์เรียบง่าย แต่ความหลักแหลมเกรงว่าคงไม่มีใครในรัฐอิสระเทียบได้ ไม่งั้นตระกูลที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรเลยแม้แต่น้อยกับวิทยายุทธ ก็คงไม่มีทางกลายเป็นเศรษฐีอันดับหนึ่งของรัฐอิสระ และเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของรัฐอิสระ

“ผู้นำไป๋ วันนี้เป็นตระกูลเสิ่นฉันจัดงานเลี้ยง ไม่งั้นไว้หน้าน้อยๆ ของเสิ่นผู้นี่สักหน่อย ให้สองคนนี้ออกไปก็พอ” ผู้นำตระกูลเสิ่นยิ้มเอ่ยกับเยี่ยหวันหวั่น

“ฉันต้องไว้หน้าคุณลุงเสิ่นอยู่แล้ว ในเมื่อคุณลุงเสิ่นเอ่ยปากแล้ว สองคนนี้ก็ให้คุณลุงเสิ่นจัดการแล้วกัน” เยี่ยหวันหวั่นยิ้มกล่าว

ผู้นำตระกูลเสิ่นท่านนี้พูดอย่างไร้หยดน้ำเล็ดลอด น้ำเสียงก็เหมาะสมอย่างยิ่ง ถ้าเยี่ยหวันหวั่นไม่ยอมตอบรับ กลับจะเป็นการไม่รู้จักน้ำใจอย่างเห็นได้ชัด

“ฮ่าๆ ดี ผู้นำไป๋ไว้หน้าแก่หงำฉันอย่างนี้ เสิ่นผู้นี้ก็ขอขอบคุณเป็นอย่างมาก” ผู้นำตระกูลเสิ่นพยักหน้าให้เยี่ยหวันหวั่น จากนั้นก็หันไปโบกมือให้พวกบอดี้การ์ดตระกูลเสิ่นที่อยู่ด้านข้าง “พาสองคนนี้ออกไป”

————————————————————————————————-

บทที่ 1544 พวกเราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า

“ครับ”

หนึ่งในบอดี้การ์ดรับคำก่อนจะคุมคุณชายใหญ่ตระกูลหังและคุณหนูใหญ่ตระกูลซุนออกไป

มองวิธีจัดการของผู้นำตระกูลเสิ่น เยี่ยหวันหวั่นก็อดจิ๊ปากถอนใจไม่ได้