แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1609
สรุปบท บทที่ 1609 ช่วยทำตามบทหน่อยได้ไหม / บทที่ 1610 ซูเปอร์สตาร์: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี
อ่านสรุป บทที่ 1609 ช่วยทำตามบทหน่อยได้ไหม / บทที่ 1610 ซูเปอร์สตาร์ จาก แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี โดย Internet
บทที่ บทที่ 1609 ช่วยทำตามบทหน่อยได้ไหม / บทที่ 1610 ซูเปอร์สตาร์ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายจีนปัจจุบัน แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
บทที่ 1609 ช่วยทำตามบทหน่อยได้ไหม
“อุปกรณ์ตรวจ DNA ที่ใช้ครั้งก่อนยังอยู่ใช่ไหม” เยี่ยหวันหวั่นถาม
“ยังอยู่ครับ” อาวุโสสูงสุดพยักหน้า “ท่านหัวหน้าจะตรวจอีกแล้วเหรอครับ”
เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า แล้วหยิบเส้นผมยาวๆ จำนวนหนึ่งออกมายื่นให้ผู้อาวุโสสูงสุด “ใช้เส้นผมที่ฉันให้ครั้งนี้ตรวจกับกล่องหมายเลขสองที่ให้ไปครั้งก่อน”
กล่องหมายเลขสองที่เยี่ยหวันหวั่นพูดถึงมีเส้นผมของถังถังอยู่ข้างใน
“ครับ โชคดีที่ยังเหลืออยู่หน่อย” ผู้อาวุโสสูงสุดพยักหน้า แล้วรับเส้นผมจำนวนนั้นมาจากเยี่ยหวันหวั่น จากนั้นก็เก็บใส่ถุงใส
คืนวันเดียวกัน เยี่ยหวันหวั่นหาเวลาไปที่คฤหาสน์ตระกูลเนี่ย ซื้อเสื้อผ้ากับขนมไปให้ถังถังจำนวนหนึ่ง แล้วก็ค้างคืนที่ตระกูลเนี่ยหนึ่งคืน
เช้าตรู่วันต่อมา เยี่ยหวันหวั่นก็กลับมาที่พันธมิตรอู๋เว่ย
“ผู้อาวุโสสูงสุด ผลการพิสุจน์ออกมารึยัง”
เยี่ยหวันหวั่นเรียกผู้อาวุโสสูงสุดมาที่ห้องทำงาน แล้วถาม
“ท่านหัวหน้า ไม่ได้เร็วขนาดนั้นครับ อย่างน้อยก็ต้องรอถึงบ่ายสองบ่ายสาม” ผู้อาวุโสสูงสุดตอบ
“โอเค พอถึงตอนนั้นคุณบอกผลตรวจให้ฉันเลยก็แล้วกัน” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า
พอผู้อาวุโสสูงสุดออกไป เยี่ยหวันหวั่นก็เรียกเป่ยโต่วกับชีซิงเข้ามาอีก
“ครั้งก่อนฉันบอกพวกนายว่าฉันภารกิจมาทำสองภารกิจใช่ไหม” เยี่ยหวันหวั่นมองหน้าเป่ยโต่วกับชีซิงทีละคน แล้วพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม
ชีซิงกล่าว “พี่เฟิ่งจะให้ผมช่วยอะไรครับ”
“อืม…ภารกิจที่ฉันรับมา เกี่ยวกับพวกนายสองคนด้วย” เยี่ยหวันหวั่นยิ้ม
“เกี่ยวกับพวกผม?” เป่ยโต่วทำหน้าแปลกใจ “พี่เฟิ่ง ภารกิจอะไรกันแน่?”
“ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่ต้องอัดพวกนายสองคน…พวกนายให้ความร่วมมือฉันหน่อย ไม่มีปัญหาใช่ไหม” เยี่ยหวันหวั่นยิ้มอย่างอ่อนโยน
“อัดพวกผม…ไม่มีปัญหา?” เป่ยโต่วอ้าปากค้าง “ไอ้เชี่ยหน้าไหนมันคิดภารกิจนี้ขึ้นมา?! ถ้าฉันรู้ตัวเมื่อไหร่ไม่รอดแน่!”
“เห็นด้วย” ชีซิงเอ่ยเสียงเรียบ
“ใครเป็นคนคิดภารกิจฉันไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ ฉันเป็นคนรับภารกิจมาทำ” เยี่ยหวันหวั่นกล่าว
เป่ยโต่วจ้องเยี่ยหวันหวั่น ทำหน้ากระอักกระอ่วนใจ “พี่เฟิ่ง ถ้าไงเราเปลี่ยนภารกิจดีไหม…ไม่งั้นผมกับชีซิงต้องโดนพี่ซ้อมตายแน่…”
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก ฉันอยากจะซ้อมนายให้ตายตั้งนานแล้ว!
“วางใจเถอะ แค่แกล้งแสดงละครให้สมจริงก็พอ ฉันมือเบาจะตาย” เยี่ยหวันหวั่นยังคงยิ้มอ่อนโยน
“เอ่อ…พี่เฟิ่ง พี่พูดจริงเหรอ” เป่ยโต่วเหมือนไม่ค่อยอยากเชื่อ
“แน่นอนว่าจริงอยู่แล้ว ฉันเคยโกหกพวกนายที่ไหน” เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วเหมือนไม่พอใจ
เป่ยโต่วพูดไม่ออก
ชีซิงได้แต่เงียบ
……
พวกเขาเดินออกมาด้านนอกพันธมิตรอู๋เว่ย เยี่ยหวันหวั่นเริ่มกดถ่ายวิดิโอในมือถือ
“นายคือเป่ยโต่วแห่งพันธมิตรอู๋เว่ยงั้นเหรอ?”
จู่ๆ ผู้หญิงหน้าตาขี้เหร่สุดๆ คนหนึ่งก็คว้าแขนเป่ยโต่ว
“พี่เฟิ่ง นี่ผมไง!” เป่ยโต่วพยักหน้าถี่ๆ
“ได้ เธอมันหัวต่ำ…ไม่สิ หัวแข็งตามคาด ทหารรับจ้างโรงเรียนชื่อเยี่ยนของพวกเธอหัวแข็งอย่างงี้กันหมดทุกคนเลยเหรอ ฉันไม่เชื่อหรอก! ฉันจะหักกระดูกเธอซะ ดูซิจะยอมบอกไหม!” เป่ยโต่วทำหน้าเหี้ยมเกรียม จากนั้นก็พุ่งเข้าใส่เยี่ยหวันหวั่นทันที
เยี่ยหวันหวั่นได้แต่นึกปวดหัว แม่เอ็งเถอะ ใครเป็นคนสร้างบทพูดนี้ขึ้นมาวะ…
พอเห็นเป่ยโต่วพุ่งเข้ามา เยี่ยหวันหวั่นแสยะยิ้ม จากนั้นก็เหวี่ยงฝ่ามือออกไปทันที
แต่ขณะที่ฝ่ามือของเยี่ยหวันหวั่นยังอยู่แค่กลางอากาศ เป่ยโต่วกลับแหกปากดังลั่น ร่างสูงปลิวออกไปหลายเมตร แล้วกระแทกกับพื้นอย่างแรง แถมยังร้องโอดครวญเหมือนหมูโดนเชือดอีก
เยี่ยหวันหวั่นจ้องเป่ยโต่วที่กำลังแหกปากไม่หยุด มุมปากกระตุกยิกๆ เธอจะหามีดได้จากที่ไหนบ้าง?!
“แม่เอ็ง ฉันยังไม่ทันโดนตัวนายเลย นายก็ปลิวออกไปแล้ว? นี่ฉันมีพลังวิเศษเหรอ?!” เยี่ยหวันหวั่นสาวเท้าเดินไปหยุดข้างเป่ยโต่ว คว้าเข็มขัดของเป่ยโต่วแล้วยกตัวเขาขึ้นมา “ฉันถามนายหน่อย ฉันมีพลังพิเศษเหรอ ฉันเป็นผู้มีความสามารพิเศษรึไง?!”
เป่ยโต่วหยุดร้องแล้วจ้องเยี่ยหวันหวั่น เขาหยุดคิดครู่หนึ่ง “พี่เฟิ่ง ผมว่าโอเคสุดๆ เลยนะ ผมแสดงสมจริงจะตาย นี่ผมเน้นให้เห็นความสามารถที่ไร้เทียมทานของพี่เลยนะ พี่ดูสิ พี่ยังไม่ทันแตะโดนตัวผม ผมก็ปลิวออกไปแล้ว แถมยังแสดงเหมือนบาดเจ็บสาหัสด้วย ถ้าพี่กลับไปที่โรงเรียนชื่อเยี่ยนเมื่อไหร่ ทุกคนต้องยำเกรงพี่แน่นอน!”
“หมายความว่านายทุ่มเทมากงั้นสิ” เยี่ยหวันหวั่นกล่าว
“ก็ใช่ไง!” เป่ยโต่วพยักหน้ารัวๆ “พี่เฟิ่ง พี่เข้าใจผมที่สุดแล้ว ผมน่ะแสดงต่างจากคนอื่น ถ้าไปเป็นนักแสดง จะมีสิทธิ์กลายเป็นซูเปอร์สตาร์ไหมนะ?”
“เชื่อไหมว่าฉันจะอัดนายให้ตายซะ?” เยี่ยหวันหวั่นกัดฟันกล่าว
เธอสาบานเลยว่าชีวิตนี้ไม่เคยรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับใครเท่านี้มาก่อน คนอย่างเป่ยโต่วพันปียังไม่รู้จะหาได้ซักคนหนึ่งไหม
“พี่เฟิ่ง งั้นพี่ว่าควรแสดงยังไงดีล่ะ ผมว่าวิธีการแสดงอย่างงี้ก็แทบจะเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบแล้วนะ พี่เฟิ่ง พี่มาตรฐานสูงเกินไปแล้ว ถึงเชิญซูเปอร์สตาร์ตัวจริงมาก็ไม่แน่ว่าจะแสดงได้ดีเท่าผม…พี่เฟิ่ง ทำไมพี่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อย่างงั้นล่ะ?” เป่ยโต่วกล่าว พร้อมกับยิ้มยิงฟันให้เยี่ยหวันหวั่น
เยี่ยหวันหวั่นไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด ปู่เอ็งเถอะ…
“พูดตามบทที่ฉันเตรียมไว้ให้ ไปท่องจำมาให้ขึ้นใจ!” เยี่ยหวันหวั่นโยนกระดาษแผ่นหนึ่งให้เป่ยโต่ว แล้วทำหน้าหงุดหงิดเหมือนไม่ได้ดั่งใจ
ห่างออกไปไม่ไกล ชีซิงจ้องเป่ยโต่วแล้วถอนหายใจ จากนั้นก็เดินเข้ามาอย่างใจเย็น พูดกับเยี่ยหวันหวั่นว่า “พี่เฟิ่ง ถ้าไงให้ผมเริ่มก่อนแล้วกัน”
ทักษะการแสดงแบบขอไปทีของเป่ยโต่ว อย่าว่าแต่เยี่ยหวันหวั่นเลย ขนาดชีซิงที่ยืนดูอยู่ข้างๆ ยังทำใจดูลำบากเลย
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี