แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1637

บทที่ 1637 คนตายแล้ว มีอะไรเผากระดาษเงินกระดาษทอง

เมื่อคิดดูอย่างละเอียด ตัวเธอจากประเทศจีนมารัฐอิสระได้ระยะหนึ่งแล้ว และทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในรัฐอิสระก็ดุจฝันดั่งภาพลวงตา ทั้งหมดทั้งปวงไม่ใช่ความจริง

เธอคุณหนูตระกูลเยี่ยธรรมดาจากประเทศจีน กระโดดกลายมาเป็นบอสใหญ่นางปีศาจที่ทำให้คนได้ยินเป็นต้องฉี่ราดของรัฐอิสระ…

กระทั่งว่ายังค้นพบว่าตัวตนที่แท้จริงของตัวเองแล้ว ช่วงเวลาสั้นๆ ไม่กี่เดือนที่รัฐอิสระ กลับเปลี่ยนแปลงวงโคจรชีวิตทั้งหมดของเธอ…

โดยเฉพาะหลังรู้ว่าตัวเองคือคุณหนูรองตระกูลเนี่ยเนี่ยอู๋โยว เยี่ยหวันหวั่นก็ยิ่งอยากค้นหาความทรงจำที่หายไปของตัวเองอย่างเร่งด่วน ถ้าหากเธอหาความทรงจำกลับมาได้ ปริศนาทั้งหมดก็คงคลี่คลายได้อย่างง่ายดาย

ปีนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมตัวเธอถึงละทิ้งถังถัง ละทิ้งพ่อแม่ ละทิ้งตระกูลเนี่ยแล้วออกจากรัฐอิสระ แล้วถังถังเป็นลูกของเธอกับใครอีก ตอนนี้ยังมีปริศนาอีกมากมาย ความทรงจำส่วนนี้ในตอนนี้ไม่ได้อยู่ในตัวเธอ จึงไม่อาจค้นหาคำตอบที่ต้องการได้

อีกอย่างคุณตาที่ปรากฏขึ้นในหัวของเธอมันเรื่องอะไรกันแน่อีก ทำไมคุณตาของเธอต้องโกหกว่าพ่อแม่เธอตายไปแล้วด้วย

ขณะที่เยี่ยหวันหวั่นกำลังขบคิด หางตาก็เผอิญเหลือบเห็นบันทึกอารมณ์ของชายผมเงิน

‘เฮ้อ เสี่ยวอู๋โยว ศิษย์แสนดีของฉันไปตายอยู่ที่ไหนแล้วกันแน่ วันคืนที่ไม่มีศิษย์อยู่ข้างกายช่างน่าเบื่อจริงๆ…’

ประกายตาของเยี่ยหวันหวั่นกระเพื่อมเล็กน้อย เธอจำชายผมเงินผู้นี้ได้รางๆ

ตอนนั้นที่ประเทศจีน ถ้าไม่ใช่เพราะชายผมเงิน จุดจบของเธอต้องเลวร้ายจนไม่กล้าคิดแน่นอน

“เสี่ยวอู๋โยว…”

เยี่ยหวันหวั่นพึมพำในลำคอ เสี่ยวอู๋โยวที่ชายผมเงินว่าจะใช่เนี่ยอู๋โยวหรือเปล่า…

ด้วยฝีมือของชายผมเงินแล้ว เขาต้องไม่ใช่คนจีนแน่นอน ถ้าบอกว่าเป็นชาวรัฐอิสระจึงน่าจะถูก

เวลานั้นเยี่ยหวันหวั่นฉุกคิดขึ้นมาได้ เธอส่งข้อความไปหาชายผมเงิน ‘อยู่ไหม’

โดดเดี่ยวแสวงพ่าย ‘คนตายแล้ว มีอะไรเผากระดาษเงินกระดาษทอง ถ้าไม่เผากระดาษเงินกระดาษทอง เข้าห้องน้ำขอให้ไม่มีกระดาษชำระ’

เยี่ยหวันหวั่น: ‘???’

โดดเดี่ยวแสวงพ่าย ‘คนตายแล้ว มีอะไรเผากระดาษเงินกระดาษทอง ถ้าไม่เผากระดาษเงินกระดาษทอง เข้าห้องน้ำขอให้ไม่มีกระดาษชำระ’

เยี่ยหวันหวั่นหมดคำพูดอยู่บ้าง อย่าบอกนะว่าเจ้าหมอนี่เป็นอาจารย์เธอจริงๆ…ต้องน่ากลัวขนาดนี้เหรอ

เยี่ยหวันหวั่นส่งไปอีกหลายสิบข้อความ แต่ชายผมเงินไม่ตอบกลับสักครั้ง เหมือนตั้งค่าตอบกลับข้อความอัตโนมัติไว้

เยี่ยหวันหวั่นได้แต่ตัดใจภายใต้ความจนปัญญา รอหลังชายผมเงินเห็นข้อความจึงน่าจะตอบกลับได้

“พี่เฟิง!”

ทันใดนั้นเป่ยโต่วก็วิ่งเข้ามาในห้องทำงาน

เยี่ยหวันหวั่นวางมือถือลงก่อนชำเลืองมองเป่ยโต่ว “มีอะไร”

“พี่เฟิง ผมได้ยินว่าพี่นัดผู้นำอาชูร่าไปบาร์ตอนกลางคืนเหรอ” เป่ยโต่วมีสีหน้าลึกลับ

“นายรู้ได้ยังไง” เยี่ยหวันหวั่นสงสัยเล็กน้อย

“ต้องรู้อยู่แล้ว ตอนนี้เจียงเหยียนนั่นป่าวประกาศไปทั่วว่าพี่เป็นนางปีศาจ ล่อลวงผู้นำอาชูร่า กระทั่งว่าใช้ชีวิตของผู้นำอาชูร่ามาข่มขู่เขาจนเขา จนไม่มีทางเลือกแล้วเขาจึงตอบรับ” เป่ยโต่วเอ่ยปาก

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก

นึกไม่ถึงเลยสักนิดว่า เจียงเหยียนคนนั้นก็เป็นพวกปากโป้ง

“พี่เฟิง ช่างมันดีกว่าไหม ผู้นำอาชูร่ายุแหย่ไม่ง่ายนะ อีกอย่าง คนเขาก็ไม่ชอบผู้หญิงสักหน่อย ผู้นำอาชูร่ากับจี้หวงนั้นรักเดียวใจเดียวกัน รักแข็งยิ่งกว่าทอง พวกเราก็ช่วยเหลือผู้นำอาชูร่ากับจี้หวงเถอะ อย่าให้ถึงตอนล่วงเกินทั้งสองฝ่ายแล้ว พวกเขาเลยร่วมมือกันจัดการพันธมิตรอู๋เว่ยพวกเรา พันธมิตรอู๋เว่ยพวกเราจะทนบาดเจ็บไม่ไหวนะ!” เป่ยโต่วกล่อมเยี่ยหวันหวั่นด้วยสีหน้าจริงจัง