แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1639

บทที่ 1639 ต้นตอเภทภัย

กลางคืน

เยี่ยหวันหวั่นเปลี่ยนเป็นชุดคล่องตัวก่อนมุ่งหน้าไปตามนัดหมาย

ชั่วครู่ผ่านไปเยี่ยหวันหวั่นก็หยุดที่ซอยเปลี่ยวแห่งหนึ่ง

ที่ปลายทางของซอยคือประตูเหล็กเก่าเยินไม่เตะตา ข้างบนเขียนตัวอักษร ‘LD’ สีดำอย่างไก่เขี่ยตามใจ เป็นตัวย่อของ lose-demon ปีศาจที่สูญหาย

นี่คือไนต์คลับที่มีชื่อเสียงที่สุดของรัฐอิสระ

เยี่ยหวันหวั่นผลักประตูเหล็กเก่าเยินดังเอี๊ยด คลื่นเสียงแหลมเสียดหูดังปะทะใบหน้า แสงไฟพร่างตาทำให้คนตาลาย ข้างในเป็นสถานที่สวยงามราวกับเป็นโลกอีกใบหนึ่ง

เวลานี้คือช่วงเวลาที่คึกคักที่สุดแล้ว ทุกคนสนุกสุดเหวี่ยง เยี่ยหวันหวั่นหาที่นั่งสักมุมหนึ่ง จากนั้นก็นั่งลงเริ่มรอคนอย่างเบื่อหน่าย

เธอมาล่วงเวลานิดหน่อย ตอนนี้ยังห่างจากเวลานัดครึ่งชั่วโมง

ไม่ว่าซือเยี่ยหานหรือว่าผู้นำอาชูร่า เยี่ยหวันหวั่นจินตนาการสถานการณ์ที่เขามาสถานที่อย่างนี้ ไม่ว่าคิดยังไงก็ดูขัดกันจริงๆ

แต่โชคดีที่วิธีของเธอแม้จะไร้ยางอายสักหน่อยแต่ก็ได้ผล แต่ในฐานะผู้นำอาชูร่าก็ไม่น่าพูดแล้วคืนคำ

อย่างที่คาดเพิ่งถึงเวลานัดหมาย เยี่ยหวันหวั่นก็เห็นเงาร่างที่คุ้นเคยที่ประตูทางเข้า

ชายหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตเรียบกริบสไตล์อังกฤษกับเสื้อกั๊กสีขนอูฐ ด้านนอกสวมโค้ตกันลมสีดำ กลิ่นอายเหินห่างสูงส่ง เมื่ออยู่ในผับที่ผู้คนเต้นพล่านก็ดูไม่เข้ากันอย่างยิ่ง แล้วก็ดู….เตะตามาก

สายตาของเยี่ยหวันหวั่นอดจ้องพิจารณาชายหนุ่มขึ้นลงแล้วเดาะลิ้นไม่ได้

ขณะที่ลุกขึ้นเตรียมจะบอกตำแหน่งของตัวเองให้อีกฝ่าย นึกไม่ถึงว่ากลับมีสาวสวยรูปร่างเร่าร้อนคนหนึ่งขวางทางของเขาไว้…

“พี่ชาย ดื่มด้วยกันสักแก้วไหม” สาวสวยเสยเส้นผมลอนใหญ่สวยงามนั้นพลางเข้าไปแนบชิดอย่างคลุมเครือ

ชายหนุ่มจ้องหญิงสาวที่โผล่ออกมาฉับพลันตรงหน้า ดวงตาฉายแววเย็นชาราวกับมองสิ่งไม่มีชีวิต

สาวสวยถูกสายตาเช่นนี้ทำตัวสั่นเล็กน้อย แต่ก็พลันยิ่งสนใจขึ้นมาแล้ว…

เยี่ยหวันหวั่นมองอยู่ไกลๆ หมดคำพูดอยู่บ้าง “จิ๊…”

นี่เพิ่งเดินเข้ามาได้สองก้าวก็ถูกเล็งแล้ว หน้าตานี้ ต้นตอเภทภัยจริงๆ นะ…

คนที่รู้จักหน้าตาของผู้นำอาชูร่ามีอยู่ไม่มาก ผู้หญิงคนนั้นย่อมไม่รู้จักเขา เห็นของชั้นเยี่ยมอย่างนั้นย่อมอยากตกสักหน่อย

เยี่ยหวันหวั่นเพ่งมองหนึ่งทีก็ค้นพบอย่างคาดไม่ถึงว่าสาวสวยคนนั้นกลับเป็นคนคุ้นหน้า เหมือนว่าจะเป็นหัวหน้าเครือหนึ่งของเครือย่อยพันธมิตรอู๋เว่ย

เห็นแค่ว่าเจียงเหยียนที่ตามอยู่ด้านหลังผู้นำอาชูร่าขวางผู้หญิงคนนั้นเสมือนเทพประตู

“บังอาจ!” ดวงตาเจียงเหยียนเต็มไปด้วยอายสังหารอย่างไร้ซึ่งแววรักหยกถนอมบุบฝา “ไสหัวไป!”

“เฮ้ โอเวอร์จังนะ…นี่ผับ LD นะ ยังไม่มีใครกล้าพูดจาแบบนี้กับมารดามาก่อน…” สีหน้าแย้มยิ้มน้อยๆ ของหญิงสาวพลันทะมึนลง ก่อนจะชักแส้ที่เอวออกมา

เมื่อเห็นแส้กระดูกมังกรอันเป็นเอกลักษณ์นั้น แขกเหรื่อที่อยู่ใกล้เคียงก็พลันเผยสีหน้าหวั่นผวา

หัวหน้าเครือย่อยพันธมิตรอู๋เว่ย…เจ้าแม่ลั่วหลินน่า!

ผู้ชายคนนี้คงไม่อยากมีชีวิตแล้วมั้ง แม้แต่เจ้าแม่ลั่วหลินน่าก็กล้ายั่วยุ!

เจียงเหยียนอดกลั้นความโกรธนานแล้ว เวลานี้ไม่มีความอดทนใดๆ ทั้งสิ้นจึงเข้าไปโจมตีโดยตรง

แขกด้านข้างที่สังเกตเห็นทางนี้พลันมองละครสนุกอย่างตื่นเต้น

“พนันกัน คืนนี้เจ้าแม่จะได้อุ้มคนงามกลับบ้านไหม”

“นี่ยังต้องถามเหรอ ยังมีผู้ชายที่เจ้าแม่เอามาไม่ได้อีกเหรอ”

…

เสียง ‘สวบ’ แหวกอากาศดังขึ้น แส้ของลั่วหลินน่าฟาดใส่เจียงเหยียนเร็วปานสายฟ้าแลบ

เจียงเหยียนหลบร่างก่อนจะฟาดฝ่ามือใส่เส้นชีวิตของหญิงสาว

————————————————————————————————

บทที่ 1640 แย่งคนของผู้นำพันธมิตร