แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1645

บทที่ 1645 ยังต้องให้นายเตือนเหรอ

เจียงเหยียนจ้องเป่ยโต่วกับชีซิงที่อยู่ไม่ไกลเขม็ง หัวคิ้วขมวดแน่นเป็นปม

นางจิ้งจอกนี้ถึงกับหากลุ่มคนมาแย่งผู้นำบ้านพวกเขา!?

ผู้นำบ้านพวกเขา เพื่อเขา จริงๆ เลย…

เจียงเหยียนตื้นตันใจเต็มเปี่ยม

“อยากตายเหรอ!”

ทันใดนั้นประกายเยือกเย็นวาบผ่านดวงตาของเจียงเหยียน เขาชี้เป่ยโต่วพร้อมตวาดเสียงเย็น

“เข้าใจผิด เข้าใจผิดกันทั้งนั้น…รอเดี๋ยว แกแม่งพูดว่าใครอยากตายนะ! แกไอ้เทพประตู ไอ้หมาเฝ้าประตู ถุย!” เป่ยโต่วมองเจียงเหยียนด้วยสีหน้าไม่ยอมแพ้และด่ากราด

เวลานั้นชีซิงเหล่มองเป่ยโต่ว “นายรู้ไหมว่าตัวเองทำอะไรลงไป”

ได้ยินคำพูดนี้ของชีซิง เป่ยโต่วชะงักเล็กน้อย เหมือนจะหลงประเด็นไปหน่อยแล้ว…

“อะฮ่าๆ ต่อให้นายเป็นหมาเฝ้าประตู แต่ก็เป็นหมาที่ดีนะ เข้าใจผิด เข้าใจผิดกันทั้งนั้น…”

เป่ยโต่วพูดจบก็เดินไปข้างตัวเยี่ยหวันหวั่นทันทีแล้วยิ้มเต็มหน้า “พี่เฟิง พี่ดื่มมากแล้ว พวกเรารีบกลับกันเถอะ ในพันธมิตรยังมีเรื่องอีกมากรอให้พี่เฟิงจัดการนะ”

เป่ยโต่วพูดจบก็เกี่ยวแขนของเยี่ยหวันหวั่นทำท่าจะออกไปจากที่นี่

แต่ทว่า พริบตาที่เป่ยโต่วเกี่ยวแขนของเยี่ยหวันหวั่น เขาก็กลับรู้สึกว่าทั้งตัวถูกความเหน็บหนาวปกคลุม จนอดสั่นเทาโดยอัตโนมัติไม่ได้

“ใคร…แผ่ไอสังหาร ใครลอบโจมตีฉัน!”

เป่ยโต่วพินิจมองรอบด้านอย่างระมัดระวัง แต่นอกจากผู้นำอาชูร่าที่จ้องเขาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์แล้วก็ไม่มีสถานการณ์อื่นอีก

เยี่ยหวันหวั่นจนใจเล็กน้อย เจ้าโง่นี้ทำบ้าอะไรกันแน่ ดูสถานการณ์ไม่เป็นเกินไปแล้ว ไม่เห็นเหรอว่าเรื่องของเธอกับผู้นำอาชูร่ายังจัดการไม่เสร็จน่ะ เส้นผมของผู้นำอาชูร่ายังไม่ถึงมือเลยนะ…

อย่างอื่นไม่พูดถึง นี่ดีเลวก็เป็นภารกิจระดับ S ที่โรงเรียนชื่อเยี่ยนเชียวนะ

ที่ด้านข้าง ชีซิงถอนหายใจ เขาเดินขึ้นหน้าช้าๆ ก่อนจะคว้าคอเสื้อของเป่ยโต่วไว้แล้วสาวเท้าเดินไปยังรถยนต์ส่วนตัว

“ผู้นำ พวกเราไปกันเถอะครับ…นางจิ้งจอกนี่สมองมีปัญหา เดี๋ยวไม่แน่อาจทำอะไรออกมาก็ได้…” เจียงเหยียนมองผู้นำอาชูร่าพลางเอ่ยปากอย่างระมัดระวัง

ผู้นำอาชูร่ามีสีหน้าไร้อารมณ์และหันตัวจากไป

หลังขึ้นรถซือเยี่ยหานก็ขมวดคิ้วแน่น

สถานการณ์ตอนนี้พัฒนาไปตรงข้ามกับที่เขาหวังไว้โดยสิ้นเชิง เป็นแบบนี้ต่อไป อยากให้เยี่ยหวันหวั่นออกจากรัฐอิสระกลับประเทศจีนก็เหมือนจะเป็นไปไม่ได้แล้ว

วิธีที่จะให้เยี่ยหวันหวั่นกลับประเทศจีน ไม่ใช่ว่าไม่มี…

นอกเสียจากว่า เขาจะกลับคืนตัวตนซือเยี่ยหาน…

…

เวลานี้ชีซิงขับรถมาถึงใต้ตึกพันธมิตรอู๋เว่ยแล้ว

หลังเยี่ยหวันหวั่นลงจากรถก็ตรงดิ่งเข้าสำนักงาน

“สวัสดีครับผู้นำ!”

สมาชิกพันธมิตรอู๋เว่ยที่เฝ้ากะกลางคืนเมื่อเห็นเยี่ยหวันหวั่นก็พลันยืดตัวตรงมีสติเต็มเปี่ยมในพริบตา จากนั้นก็ทำความเคารพเยี่ยหวันหวั่น

หลังเยี่ยหวันหวั่นทักทายพวกสมาชิกที่เฝ้ากะกลางคืนนึ่งเสียงก็กลับห้องทำงาน

ผ่านไปชั่วครู่ เป่ยโต่วกับชีซิงก็เดินเข้ามา

“พี่เฟิง ช่วงนี้รัฐอิสระไม่ค่อยสงบนะครับ…พวกเรายุแหย่คนของคุกแห่งบาปให้น้อยลงหน่อยดีกว่า…” เป่ยโต่วเพิ่งเข้าห้องทำงานมาก็รีบเอ่ยกับเยี่ยหวันหวั่น

“คุกแห่งบาป? ”

ได้ยินดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นก็งุนงงเล็กน้อย “ใครคือคนของคุกแห่งบาป? ”

“ผู้นำอาชูร่าไงครับ สามกองกำลังแกนนำของคุกแห่งบาป” เป่ยโต่วเอ่ยปาก

เยี่ยหวันหวั่นหมดคำพูด ยังต้องให้นายเตือนเหรอ ฉันไม่รู้รึไง!

“พี่เฟิง พี่จะกลับโรงเรียนชื่อเยี่ยนเมื่อไร” ชีซิงที่อยู่ด้านข้างเอ่ยถามเยี่ยหวันหวั่น

ตอนนี้ภารกิจสำเร็จแล้ว ใกล้ได้เวลากลับโรงเรียนชื่อเยี่ยนแล้ว