แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1643

บทที่ 1643 ไล่ตามยังไม่ชัดเจนพอ?

ที่ด้านหลัง เจียงเหยียนจ้องตาเขม็ง เห็นเยี่ยหวันหวั่นแค่โน้มเข้าไปพูดหนึ่งประโยคก็ถอนตัวกลับมาอย่างรวดเร็วจึงค่อยอดทนไว้ได้ แต่ยังคงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

หลังเสียงดนตรีสงบลงเล็กน้อย ชายหนุ่มจึงมองหญิงสาวตรงหน้าเอ่ยปากอย่างนิ่งสงบ ในดวงตาราวกับมีน้ำแข็งเปลวไฟต่อสู้กัน “ผู้นำไป๋เป็นแบบนี้กับผู้ชายทุกคนเลยเหรอ”

เยี่ยหวันหวั่นเท้าคางพลางจิบเหล้า เลิกคิ้วน้อยๆ “ฉันเข้าใจได้ไหมว่าท่านผู้นำอาชูร่ากำลังหึง”

ชายหนุ่มเงียบชั่วครู่ จากนั้นจึงเลี่ยงคำถามนี้โดยตรง “ผู้นำไป๋นัดฉันด้วยธุระอะไร”

เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยโดยใช้น้ำเสียงตกใจ “สาวน้อยอย่างฉันนัดคุณมาผับกลางค่ำกลางคืนยังจะมีธุระอะไรได้ หรือว่า…ฉันไล่ตามคุณขนาดนี้ยังไม่ชัดเจนเหรอ”

ผู้นำอาชูร่านิ่งเงียบ

เจียงเหยียนตื่นตกใจ “นางจิ้งจอก!”

เยี่ยหวันหวั่นเผยท่าทีเสียใจ “ก็ได้…ความผิดฉัน…ฉันควรทำให้ชัดเจนหน่อย!”

พูดจบเยี่ยหวันหวั่นลุกพรวดขึ้นก่อนเดินไปบนเวที

เยี่ยหวันหวั่นเดินไปถึงข้างตัวดีเจก่อนกระซิบกับอีกฝ่ายสองสามประโยคไม่รู้ว่าพูดอะไร

ดีเจพยักหน้ารัว จากนั้นก็สับเปลี่ยนดนตรีทั้งผับเป็นอีกเพลงหนึ่ง

เยี่ยหวันหวั่นหยิบไมโครโฟนเดินขึ้นเวที ในอ้อมกอดถือกีตาร์ที่ยืมมาจากนักร้องนำ

“ทุกท่าน สายัณห์สวัสดิ์~” เยี่ยหวันหวั่นนั่งบนเก้าอี้สตูลบนเวที ริมฝีปากยกยิ้ม

“โอ้ๆๆๆ” สมาชิกพันธมิตรอู๋เว่ยบนเก้าอี้บูธตรงกลางพลันหวีดร้องเชียร์และผิวปากขึ้นมา

“เชี่ยๆๆ! ผู้นำจะทำอะไร!”

“สมกับเป็นพี่เฟิงของผม! ผมรู้อยู่แล้วเชียวว่าคืนนี้จะต้องเกิดเรื่องใหญ่! ถูกแล้วจริงๆ ที่ตามมาดู!”

…

“ต่อไป ฉันจะร้องเพลงให้…เพื่อนโง่คนหนึ่ง” เยี่ยหวันหวั่นพูดพลาง ดวงตาที่สว่างไสวใต้แสงไฟพร่างพรายก็แฝงรอยยิ้มมองไปยังทิศทางหนึ่งที่ด้านล่างเวที

“กรี๊ดดด—”

เชี่ยๆๆ! ผู้นำไม่ใช่ว่าจะสารภาพรักผู้นำอาชูร่าต่อหน้าทุกคนหรอกนะ!

นั่นคือผู้นำอาชูร่าเชียวนะ!

ผู้นำนี่จะขึ้นสวรรค์เอาได้นะ!

“นายท่าน…ไป๋เฟิงนี่! จะบังอาจเกินไปแล้ว!” เจียงเหยียนที่ด้านล่างเวทีโกรธจนจวนจะระเบิดอยู่แล้ว แต่ก็จนปัญญา ผู้นำตนไม่เอ่ยพูดเขาก็ทำบุ่มบ่ามไม่ได้

เวลานี้ดวงตาที่ลึกไม่เห็นก้นของชายหนุ่มกำลังจดจ่ออยู่บนตัวของหญิงสาวบนเวที

หญิงสาวดีดกีตาร์เบาๆ เพื่อปรับเสียง

เพลงนี้เป็นเพลงที่เธอแต่งเล่นๆ ตอนอยู่ประเทศจีน ตอนนี้พอคิดดู…ก็เหมาะสมทีเดียว…

ดนตรีเริ่มต้นมีชีวิตชีวาดังขึ้น

เยี่ยหวันหวั่นอุ้มกีตาร์ หลับตา ตั้งใจเอ่ยร้องประโยคแรก “คุณมีเสน่ห์บางอย่าง ทำลายระยะห่างของอากาศและเวลา ฉันเข้าใจ ฉันไม่สามารถปล่อยคุณ ฉันลืมคุณไม่ลง ทุกเมืองมีคุณอยู่ในความทรงจำ…”

หญิงสาวสวมชุดลำลองคล่องแคล่วสบายๆ ผูกผมหางม้าอย่างง่ายๆ นั่งอยู่ตรงนั้นอย่างตามอำเภอใจ ผิวขาวผ่องราวหยกภายใต้แสงไฟดูราวกับเรืองแสงได้

วินาทีที่เธอหลับตาอ้าปาก เสมือนกับว่าแสงไฟทั่วทั้งโลกตกอยู่บนตัวเธอ

“ทุกเมืองมีความทรงจำของคุณ ต่อให้แสงจันทร์ชนโลก ก็จะอยู่ด้วยกัน โลกนี้สวยงามเพียงไหน ก็ไม่เท่าความสมบูรณ์แบบของคุณ…”

เมื่อร้องถึง ‘โลกนี้สวยงามเพียงไหน ก็ไม่เท่าความสมบูรณ์แบบของคุณ’ เยี่ยหวันหวั่นลืมตา สายตาราวกับทั้งแม่น้ำดวงดาวเต็มฟากฟ้าวาดไปยังมุมหนึ่งของผับ

เจ้าแม่ลั่วหลินน่าสองพวงแก้มแดงกุมหัวใจที่เต้นตึกตัก “เชี่ยๆๆๆ! ตกหลุมรักแล้ว! ลูกพี่ตกเก่งเกินไปแล้ว!”