แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1651

บทที่ 1651 กลับชื่อเยี่ยน

ถ้าอาศัยแค่ทรัพย์สินของพันธมิตรอู๋เว่ยมาเลี้ยงเดธโรสเกรงว่าจะไม่ใช่แผนระยะยาว พอถึงตอนนั้นพันธมิตรอู๋เว่ยก็ต้องไม่พอใจแน่ๆ

“อืม เจ้านาย พวกฉันเข้าใจแล้วค่ะ เรื่องการรับภารกิจทหารรับจ้าง พวกฉันเข้าใจเป็นอย่างดี ไม่มีปัญหาแน่นอนค่ะ!” โลลิน้อยรีบกล่าว

หลังจากมอบหมายงานยิบย่อยเสร็จ เยี่ยหวันหวั่นจึงค่อยออกจากเดธโรส

พอมาถึงใกล้ๆ พันธมิตรอู๋เว่ย เป่ยโต่วก็ยืนรออยู่ข้างรถนานแล้ว

เยี่ยหวันหวั่นตัดสินใจตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ว่าจะให้เป่ยโต่วขับรถกลับไปส่งเธอที่โรงเรียนชื่อเยี่ยน

“พี่เฟิ่ง พวกเราจะไปจีนเมื่อไหร่?”

ระหว่างทาง เป่ยโต่วหันมาถามเยี่ยหวันหวั่น

“นายกับชีซิงเตรียมคนไว้ให้พร้อมก่อน อีกไม่กี่วันก็ต้องไปกันแล้ว” เยี่ยหวันหวั่นมองเป่ยโต่ว แล้วกล่าว

“พี่เฟิ่ง เมื่อก่อนตอนพี่ไปจีน…ที่นั่นมีอะไรน่าสนุกบ้างไหม…” เป่ยโต่วถามด้วยความแปลกใจ

อย่างเป่ยโต่วกับชีซิง ตั้งแต่เด็กจนโตแทบไม่เคยออกจากรัฐอิสระเลย ถึงแม้จะได้ออกจากรัฐอิสระบ้าง ส่วนใหญ่ก็เป็นประเทศเล็กๆ ที่ล้าหลังใกล้ๆ รัฐอิสระเท่านั้น

“มีเรื่องน่าสนุกเยอะเลยล่ะ” เยี่ยหวันหวั่นกล่าว

“ฮ่าๆ งั้นก็ดี…ผมยังไม่เคยไปจีนซักครั้งเลย…” เป่ยโต่วหัวเราะ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความคาดหวัง

ช่วงบ่าย ในที่สุดเป่ยโต่วก็ขับรถมาถึงตีนเขาโรงเรียนชื่อเยี่ยน

หลังลงจากรถ เยี่ยหวันหวั่นก็บอกให้เป่ยโต่วขับรถกลับพันธมิตรอู๋เว่ย ส่วนตัวเองก็เดินขึ้นเขาไป

……

เยี่ยหวันหวั่นยืนอยู่หน้าโรงเรียนชื่อเยี่ยน แล้วหยิบเครื่องสำอางขึ้นมาแต่งหน้า จากนั้นก็เดินเข้าไปในโรงเรียนชื่อเยี่ยน

หลังกลับมาที่โรงเรียน เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้มุ่งหน้าไปที่ห้อง D ทันที แต่กลับเดินไปที่โซนประกาศภารกิจแทน

เวลานี้ ที่โซนประกาศภารกิจเต็มไปด้วยผู้คนคับคั่ง เยี่ยหวันหวั่นทำได้แค่ยืนชะเง้อมองจากนอกวง

ผ่านไปนาน เยี่ยหวันหวั่นเริ่มขมวดคิ้ว

เธอทำภารกิจระดับ A เสร็จแล้วควรไปรับการตรวจสอบภารกิจที่ไหน…

“รุ่นน้องเยี่ย?!”

จู่ๆ หลี่ซินที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหน ก็ยืนอยู่ข้างเยี่ยหวันหวั่น แล้วทำหน้าประหลาดใจ

“ทำไมเหรอ?” เยี่ยหวันหวั่นมองหลี่ซินเหมือนไม่เข้าใจ

“ทำไมอะไร…รุ่นน้อง เธอหลบหนีไปแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงกลับมาแล้วล่ะ?!” หลี่ซินหันไปมองรอบๆ ด้วยสีหน้าแตกตื่น

“อะไรนะ?!” เยี่ยหวันหวั่นทำหน้างง “หลบหนี?”

“ก็ใช่น่ะสิ อาจารย์ประจำชั้นเราบอกว่าเธอหลบหนีไปแล้ว!” หลี่ซินกระซิบบอกเยี่ยหวันหวั่น

แววตาเยี่ยหวันหวั่นแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที

อาจารย์ที่ชื่อจางต๋านั่น กับจางจั้วเหนียนต้องการชีวิตเธอ แต่เธอเป็นทหารรับจ้างหลบหนีหรือไม่ ไม่ใช่เรื่องที่พวกเขาจะตัดสินได้

“พี่ว่าฉันที่เป็นทหารรับจ้างระดับ D ปลายแถว ต้องหลบหนีด้วยเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นมองหลี่ซิน

ถ้าเป็นทหารรับจ้างระดับ S จะไม่มีสิทธิ์ออกจากโรงเรียนด้วยตัวเอง ถึงจะเปลี่ยนไปเข้าโรงเรียนอื่น ก็ถือว่าเป็นการทรยศและหลบหนีเหมือนกัน แต่ทหารรับจ้างระดับ D คนหนึ่ง…

“เรื่องนั้นฉันก็รู้หรอก รุ่นน้องเยี่ย ทหารรับจ้างระดับ D อย่างพวกเรา ถ้าจะบอกว่าหลบหนีก็เป็นเรื่องตลกเกินไปล้ว แต่อาจารย์จางต๋าต้องอยากให้เธอตายแน่ๆ…ถึงได้จงใจไปรายงานว่าเธอหลบหนีอย่างงั้นน่ะ…” หลี่ซินถอนหายใจ