แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1699
สรุปบท บทที่ 1699 สูญเสียความทรงจำ / บทที่ 1700 น่ากลัวยิ่งกว่า: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี
อ่านสรุป บทที่ 1699 สูญเสียความทรงจำ / บทที่ 1700 น่ากลัวยิ่งกว่า จาก แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี โดย Internet
บทที่ บทที่ 1699 สูญเสียความทรงจำ / บทที่ 1700 น่ากลัวยิ่งกว่า คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายจีนปัจจุบัน แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
บทที่ 1699 สูญเสียความทรงจำ
“หวันหวั่น เธอเลื่อนเป็นทหารรับจ้างระดับ A ก่อน จากนั้นทำภารกิจเพิ่มสักหน่อย อย่างมากสองเดือนก็สามารถเป็นทหารรับจ้างระดับ S ได้แล้ว” ผู้อาวุโสกงยิ้มเอ่ย
ได้ยินคำพูดนี้ของผู้อาวุโสกง เยี่ยหวันหวั่นกลับส่ายหัว
ก่อนหน้านี้ยังไม่คิดว่าแต้มคุณงามความดีมีอะไร แต่หลังฟังผู้อาวุโสกงอธิบาย เยี่ยหวันหวั่นจึงค่อยค้นพบว่า ประโยชน์ของแต้มคุณงามความดีเยอะมากจริงๆ
“อาจารย์ หนูจะไม่เลื่อนระดับทหารรับจ้างก่อนค่ะ…” หลังเยี่ยหวันหวั่นครุ่นคิดชั่วครู่จึงค่อยเอ่ยปากกับผู้อาวุโสกง
“พูดว่าไงนะ” ผู้อาวุโสกงขมวดคิ้วแน่น จะไม่เลื่อนระดับทหารรับจ้าง?
ทหารรับจ้างระดับ D กับทหารรับจ้างระดับ A ค่าจ้างและสวัสดิการในโลกทหารรับจ้างต่างกันราวฟ้ากับเหวเชียวนะ!
“ไม่ทราบว่าแต้มคุณงามความดีของหนู…ท่านผู้อำนวยการให้ช่วยฉันสักเรื่องได้หรือเปล่าคะ” จู่ๆ เยี่ยหวันหวั่นก็มองผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนที่ด้านข้างด้วยแววตาเปี่ยมความคาดหวัง
อยากอาศัยตัวเองฟื้นฟูตัวเอง เกรงว่าคงเป็นแค่นิทานเพ้อฝัน แต่ถ้าผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนเต็มใจช่วย โอกาสฟื้นฟูความทรงจำ…ก็สูงมาก!
“ได้แน่นอน”
ยังไม่รอให้ผู้อาวุโสกงเอ่ยปาก ผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนก็ยิ้มเอ่ยกับเยี่ยหวันหวั่น “ฝีมือหลอมอาวุธของฉันพอใช้ได้”
“หวันหวั่น ฝีมือหลอมอาวุธของผู้อำนวยการไร้พ่ายในรัฐอิสระ ถ้าเธออยากได้อาวุธที่เหมาะมือ ใช้แต้มคุณงามความดีให้ผู้อำนวยการช่วยเธอหลอมอาวุธ อาจารย์ก็เห็นด้วย แน่นอนว่านอกจากอาวุธ เธอก็ขอให้ผู้อำนวยการชี้แนะด้านต่างๆ ได้เหมือนกัน รวมไปถึงกระบวนท่าศิลปะการต่อสู้ด้วย” ผู้อาวุโสกงยิ้มบอก
“อาจารย์ หนูขอพูดกับผู้อำนวยการเป็นการส่วนตัวได้ไหมคะ” เยี่ยหวันหวั่นถามอย่างสงสัย
“ได้สิ” ครั้งนี้ผู้อำนวยการเป็นคนเอ่ยปาก
แล้วเยี่ยหวันหวั่นก็ตามผู้อำนวยการไปที่ห้องทำงานของผู้อำนวยการอย่างรวดเร็ว
“นักเรียนเยี่ย ว่ามาสิ” ผู้อำนวยการมองเยี่ยหวันหวั่นขณะเอ่ย
“ผู้อำนวยการ ไม่ปกปิดความจริง หนูรู้ความสามารถสะกดจิตของผู้อำนวยการ เพราะงั้น…ก็เลยอยากให้ผู้อำนวยการช่วยสะกดจิตหนูทีค่ะ” แววตาของเยี่ยหวันหวั่นแน่วแน่
“สะกดจิต?”
พอได้ยินคำพูดนี้ของเยี่ยหวันหวั่น ผู้อำนวยการชะงักเล็กน้อย
มีนักเรียนของโรงเรียนไม่น้อยมาหาเขาเพื่อให้ทำการสะกดจิตจริงๆ ส่วนใหญ่เป็นเพราะทุกข์ใจกับความรัก จึงอยากปิดผนึกความทรงจำรักใคร่เหล่านี้
แต่นักเรียนตรงหน้าผู้นี้…เดาว่า น่าจะไม่มีเรื่องทุกข์ใจกับความรักหรอกมั้ง…
“นักเรียนเยี่ย ทั่วไปนักเรียนที่มาให้ฉันสะกดจิตเป็นเพราะทุกข์ใจกับความรัก อยากจะปิดผนึกความทรงจำที่เจ็บปวด หรือว่านักเรียนเยี่ยก็มาด้วยเหตุผลนั้นเหรอ” ผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนถามอย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก เหมือนว่า…จะไม่ใช่แบบนั้นนะ…
“ผู้อำนวยการ…คือแบบนี้ค่ะ ฉันเสียความทรงจำส่วนหนึ่งไป อยากขอให้ผู้อำนวยการช่วยฉันฟื้นฟูความทรงจำที่หายไป” เยี่ยหวันหวั่นไม่อยากอ้อมค้อมจึงเอ่ยตามตรง
“เสียความทรงจำไปส่วนหนึ่ง?”
เมื่อได้ยิน หัวคิ้วของผู้อำนวยการขมวดขึ้นเล็กน้อย อยู่ดีๆ ความทรงจำจะขาดหายไปได้ยังไง
“เพราะงั้นเธอเลยอยากใช้แต้มคุณงามความดีให้ฉันใช้การสะกดจิต ดูว่าสามารถฟื้นความทรงจำส่วนนั้นที่หายไปให้เธอได้หรือเปล่า?” ผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนมีท่าทีครุ่นคิด
“ใช่ค่ะ…ฉันหมายถึงแบบนี้แหละค่ะ” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้ารัว
“นักเรียนเยี่ย เธอนั่งลงก่อน” ผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนให้เยี่ยหวันหวั่นนอนลงบนโซฟา
เวลานี้เอง สมองของเยี่ยหวันหวั่นพลันเจ็บปวดราวกับจะแตกเป็นเสี่ยง
ฉากกระโดดข้ามไป เลือดสดๆ อาบท่วมตัวเธอ เธอทรุดเข่าลงกับพื้น ดวงตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวาดกลัวและไม่อยากเชื่อ
นั่นคือความสิ้นหวังและไร้ทางช่วยที่ทำให้คนยากจะเชื่อ เหมือนเทียบกับการที่โลกทั้งใบล่มสลายแล้วยังน่ากลัวยิ่งกว่า
เยี่ยหวันหวั่นร้องด้วยความตกใจ ลืมสองตาที่ปิดแน่นและเด้งตัวขึ้นจากโซฟานในฉับพลัน
เวลานี้ทั้งตัวเยี่ยหวันหวั่นมีเหงื่อชุ่มโชกตั้งแต่เส้นผมไปจนถึงเสื้อผ้า เหมือนคลานออกมาจากเหยือกน้ำ
ความน่ากลัวที่สิ้นหวังถึงขีดสุดนั้นยังคงอยู่ไม่อาจสลัดพ้นจากห้วงทะเลความคิดของเยี่ยหวันหวั่น เธอสาบานว่าทั้งชีวิตนี้ไม่เคยมีความน่ากลัวและสิ้นหวังที่ทำให้เธอยากรับได้อย่างนี้มาก่อน
“ตื่นแล้ว”
ยังไม่รอให้เยี่ยหวันหวั่นคิดลึกต่อ ผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานซึ่งอยู่ไม่ไกล ในปากดื่มชา สายตากำลังมองเยี่ยหวันหวั่นเป็นพักๆ
เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วแน่น ใช้ฝ่ามือขวาตบหัวอย่างแรง ความเจ็บปวดราวกับแตกเป็นเสี่ยงอย่างนี้ไม่พอบอกคนอื่นจริงๆ
ก่อนหน้านี้เยี่ยหวันหวั่นสงสัยมานานแล้ว วิธีการของผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนจะทำให้เธอฟื้นคืนความทรงจำได้หรือไม่กันแน่ แต่ตอนนี้ดูทรงแล้ว ความกังวลของตัวเองคงจะมากเกินไป
ครั้งนี้ปริมาณข้อมูลที่ตัวเองได้รับยิ่งชัดเจนขึ้นกว่าเมื่อก่อน กระทั่งว่าสามารถเห็นหน้าตาของคุณตาได้รางๆ …
อีกทั้งความทรงจำไม่ปะติดปะต่อในอดีต ตอนนี้กลับเป็นความทรงจำที่เชื่อมต่อกันแล้ว
ก่อนหน้านี้เยี่ยหวันหวั่นยังสงสัย ทำไมคุณตาของตัวเธอมักบอกเธอว่าพ่อแม่เธอไม่อยู่ในโลกนี้แล้ว แต่หลังจากผ่านการสะกดจิตครั้งนี้ ในที่สุดเยี่ยหวันหวั่นก็ล่วงรู้…
ในความทรงจำที่เชื่อมต่อกันครั้งนี้ จากคำพูดของคุณตา เขาค่อนข้างไม่พอใจคุณนายกับผู้นำตระกูลเนี่ย เหมือนพ่อแม่ทำเรื่องอะไรบางอย่างกระตุ้นให้คุณตาโกรธ ดังนั้นคุณตาจึงบอกให้คิดเสียว่าพ่อแม่ของเธอตายไปแล้ว…
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี