แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1699

บทที่ 1699 สูญเสียความทรงจำ

“หวันหวั่น เธอเลื่อนเป็นทหารรับจ้างระดับ A ก่อน จากนั้นทำภารกิจเพิ่มสักหน่อย อย่างมากสองเดือนก็สามารถเป็นทหารรับจ้างระดับ S ได้แล้ว” ผู้อาวุโสกงยิ้มเอ่ย

ได้ยินคำพูดนี้ของผู้อาวุโสกง เยี่ยหวันหวั่นกลับส่ายหัว

ก่อนหน้านี้ยังไม่คิดว่าแต้มคุณงามความดีมีอะไร แต่หลังฟังผู้อาวุโสกงอธิบาย เยี่ยหวันหวั่นจึงค่อยค้นพบว่า ประโยชน์ของแต้มคุณงามความดีเยอะมากจริงๆ

“อาจารย์ หนูจะไม่เลื่อนระดับทหารรับจ้างก่อนค่ะ…” หลังเยี่ยหวันหวั่นครุ่นคิดชั่วครู่จึงค่อยเอ่ยปากกับผู้อาวุโสกง

“พูดว่าไงนะ” ผู้อาวุโสกงขมวดคิ้วแน่น จะไม่เลื่อนระดับทหารรับจ้าง?

ทหารรับจ้างระดับ D กับทหารรับจ้างระดับ A ค่าจ้างและสวัสดิการในโลกทหารรับจ้างต่างกันราวฟ้ากับเหวเชียวนะ!

“ไม่ทราบว่าแต้มคุณงามความดีของหนู…ท่านผู้อำนวยการให้ช่วยฉันสักเรื่องได้หรือเปล่าคะ” จู่ๆ เยี่ยหวันหวั่นก็มองผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนที่ด้านข้างด้วยแววตาเปี่ยมความคาดหวัง

อยากอาศัยตัวเองฟื้นฟูตัวเอง เกรงว่าคงเป็นแค่นิทานเพ้อฝัน แต่ถ้าผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนเต็มใจช่วย โอกาสฟื้นฟูความทรงจำ…ก็สูงมาก!

“ได้แน่นอน”

ยังไม่รอให้ผู้อาวุโสกงเอ่ยปาก ผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนก็ยิ้มเอ่ยกับเยี่ยหวันหวั่น “ฝีมือหลอมอาวุธของฉันพอใช้ได้”

“หวันหวั่น ฝีมือหลอมอาวุธของผู้อำนวยการไร้พ่ายในรัฐอิสระ ถ้าเธออยากได้อาวุธที่เหมาะมือ ใช้แต้มคุณงามความดีให้ผู้อำนวยการช่วยเธอหลอมอาวุธ อาจารย์ก็เห็นด้วย แน่นอนว่านอกจากอาวุธ เธอก็ขอให้ผู้อำนวยการชี้แนะด้านต่างๆ ได้เหมือนกัน รวมไปถึงกระบวนท่าศิลปะการต่อสู้ด้วย” ผู้อาวุโสกงยิ้มบอก

“อาจารย์ หนูขอพูดกับผู้อำนวยการเป็นการส่วนตัวได้ไหมคะ” เยี่ยหวันหวั่นถามอย่างสงสัย

“ได้สิ” ครั้งนี้ผู้อำนวยการเป็นคนเอ่ยปาก

แล้วเยี่ยหวันหวั่นก็ตามผู้อำนวยการไปที่ห้องทำงานของผู้อำนวยการอย่างรวดเร็ว

“นักเรียนเยี่ย ว่ามาสิ” ผู้อำนวยการมองเยี่ยหวันหวั่นขณะเอ่ย

“ผู้อำนวยการ ไม่ปกปิดความจริง หนูรู้ความสามารถสะกดจิตของผู้อำนวยการ เพราะงั้น…ก็เลยอยากให้ผู้อำนวยการช่วยสะกดจิตหนูทีค่ะ” แววตาของเยี่ยหวันหวั่นแน่วแน่

“สะกดจิต?”

พอได้ยินคำพูดนี้ของเยี่ยหวันหวั่น ผู้อำนวยการชะงักเล็กน้อย

มีนักเรียนของโรงเรียนไม่น้อยมาหาเขาเพื่อให้ทำการสะกดจิตจริงๆ ส่วนใหญ่เป็นเพราะทุกข์ใจกับความรัก จึงอยากปิดผนึกความทรงจำรักใคร่เหล่านี้

แต่นักเรียนตรงหน้าผู้นี้…เดาว่า น่าจะไม่มีเรื่องทุกข์ใจกับความรักหรอกมั้ง…

“นักเรียนเยี่ย ทั่วไปนักเรียนที่มาให้ฉันสะกดจิตเป็นเพราะทุกข์ใจกับความรัก อยากจะปิดผนึกความทรงจำที่เจ็บปวด หรือว่านักเรียนเยี่ยก็มาด้วยเหตุผลนั้นเหรอ” ผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนถามอย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก เหมือนว่า…จะไม่ใช่แบบนั้นนะ…

“ผู้อำนวยการ…คือแบบนี้ค่ะ ฉันเสียความทรงจำส่วนหนึ่งไป อยากขอให้ผู้อำนวยการช่วยฉันฟื้นฟูความทรงจำที่หายไป” เยี่ยหวันหวั่นไม่อยากอ้อมค้อมจึงเอ่ยตามตรง

“เสียความทรงจำไปส่วนหนึ่ง?”

เมื่อได้ยิน หัวคิ้วของผู้อำนวยการขมวดขึ้นเล็กน้อย อยู่ดีๆ ความทรงจำจะขาดหายไปได้ยังไง

“เพราะงั้นเธอเลยอยากใช้แต้มคุณงามความดีให้ฉันใช้การสะกดจิต ดูว่าสามารถฟื้นความทรงจำส่วนนั้นที่หายไปให้เธอได้หรือเปล่า?” ผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนมีท่าทีครุ่นคิด

“ใช่ค่ะ…ฉันหมายถึงแบบนี้แหละค่ะ” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้ารัว

“นักเรียนเยี่ย เธอนั่งลงก่อน” ผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนให้เยี่ยหวันหวั่นนอนลงบนโซฟา