แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1697

บทที่ 1697 ทำให้คนอิจฉามาก

“นึกไม่ถึงว่า ลูกศิษย์คนใหม่ของผู้อาวุโสกงจะถึงกับทำลายสถิติของเนี่ยหลิงหลง บ้าเอ๊ย เนี่ยหลิงหลงชนะยี่สิบแปดตา เยี่ยหวันหวั่นชนะสามสิบเจ็ดตา…”

“หยิบเยี่ยหวันหวั่นนั่นมาเทียบกันเนี่ยหลิงหลง? พวกนายล้อเล่นเหรอ งานแลกเปลี่ยนวิทยายุทธที่เนี่ยหลิงหลงเข้าร่วมปีนั้น ทหารรับจ้างระดับ SS ที่เข้าร่วมมากมายยังกับดอกเห็ด คุณภาพของนักเรียนที่เข้าร่วมงานแข่งขันทั้งสองครั้งไม่เหมือนกันสักนิดเดียว พูดแบบถอนออกมาอีกหมื่นก้าว เยี่ยหวันหวั่นก็แค่ทำลายสถิติของเนี่ยหลิงหลงสถิติเดียวไม่ใช่เหรอ แถมยังไม่ใช่สถิติมีค่าอะไรด้วย”

อย่างจำนวนของภารกิจระดับ S คะแนนคุณงามความดีเอย ทำให้เนี่ยหลิงหลงแทบจะกลายเป็นตำนานไร้พ่ายของโรงเรียนชื่อเยี่ยน ไม่อาจสั่นสะเทือนได้

บนที่นั่งกิตติมศักดิ์ เบื้องบนของโรงเรียนชื่อเยี่ยนหลายคนมองเยี่ยหวันหวั่นบนเวที อดพยักหน้าชื่นชมไม่ได้

จากนั้นคนเบื้องบนส่วนหนึ่งก็เดินไปหาผู้อาวุโสกง และเอ่ยแสดงความยินดีด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“ฮ่าๆ ผู้อาวุโสกงรับศิษย์ศักยภาพเต็มเปี่ยมเข้าแล้วจริงๆ ตอนนี้ยังเป็นแค่ทหารรับจ้างระดับ D ก็สามารถกวาดชัยชนะของงานแลกเปลี่ยนวิทยายุทธครั้งนี้ได้แล้ว…”

“ผู้อาวุโสกงทำให้คนอิจฉามากจริงๆ ”

ได้ยินแบบนั้น แม้ใบหน้าของผู้อาวุโสกงไม่แสดงอารมณ์อะไร แต่ในดวงตากลับวาบแววดีใจ และเอ่ยว่า “ลูกศิษย์เลวยังมีหนทางอีกยาวไกลที่ต้องเดิน ครั้งนี้ทำลายสถิติคว้าที่หนึ่งได้ก็แค่ฟลุกเท่านั้น ไม่ควรค่าน่าอวดเบ่งชื่นชมอะไร”

ได้ยินดังนั้น ผู้อาวุโสเหลยเฮ่อก็เหลือบมองผู้อาวุโสกง สีหน้าทะมึนเหมือนเมฆครึ้มฟ้า ตาแก่นี่ได้หน้ายังจะมาเล่นลิ้นเล่นคำ

“หึๆ หลิงหลง เห็นสถิติตัวเองถูกทำลายรู้สึกยังไงบ้าง”

เวลานั้นเบื้องบนของโรงเรียนชื่อเยี่ยนคนหนึ่งก็มองไปยังเนี่ยหลิงหลงที่อยู่ไม่ไกลและยิ้มถามอย่างเป็นมิตรมาก

ได้ยินคำพูดนี้ เนี่ยหลิงหลงก็มองเบื้องบนท่านั้นก่อนเอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “โอ้…หนูเคยทำลายสถิตินี้ด้วยเหรอคะ”

“ก็ใช่น่ะสิ ตอนนั้นหลิงหลงเธอเข้าร่วมงานแลกเปลี่ยนวิทยุทธเป็นครั้งแรก ชนะทั้งหมดยี่สิบแปดตา ทำลายสถิติของเนี่ยอู๋โยวพี่สาวเธอ…”

เบื้องบนคนนั้นพยักหน้าติดต่อกัน หรือว่าเนี่ยหลิงหลงจะลืมแม้แต่สถิติที่ตัวเองทำลายแล้วเหรอ

“อย่างนี้นี่เอง” เนี่ยหลิงหลงพยักหน้าน้อยๆ แล้วเอ่ยปากเสียงเรียบ “สถิติเล็กๆ แบบนี้ หนูไม่ได้จำใส่ใจ ผ่านมานานลืมไปหมดแล้วค่ะ”

“ฮ่าๆ …” คนเบื้องบนหัวเราะ “เป็นแบบนั้นจริงๆ หลิงหลง ปีนั้นงานแลกเปลี่ยนวิทยายุทธที่เธอเข้าร่วม คุณภาพสูงกว่างานครั้งนี้มาก…อีกอย่าง เธอก็ทำลายสถิติระดับสูงไว้ตั้งมากมาย จำสถิติเหมือนอย่างนี้ไม่ได้ก็ถือเป็นเรื่องปกติ”

“ผู้อำนวยการ ในเมื่อการแข่งขันจบแล้ว งั้นฉันขอตัวลาก่อนนะคะ” เนี่ยหลิงหลงเดินไปข้างตัวผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนก่อนจะเอ่ยปาก

ได้ยินดังนั้นผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนก็พยักหน้าให้เนี่ยหลิงหลงจากไปก่อน

“ผู้นำ การแข่งจบแล้ว เวลาดึกมากแล้ว ยังมีเรื่องมากมายต้องให้ผู้นำไปจัดการ ไม่สู้พวกเรากลับเร็วหน่อยดีกว่าครับ” เจียงเหยียนมองชายหนุ่มสีหน้าไร้อารมณ์ที่ด้านข้างขณะกระซิบเอ่ย

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นผมก็ขอตัวก่อนแล้ว”

เห็นงานแข่งขันแลกเปลี่ยนวิทยายุทธสิ้นสุดลง ทุกคนทยอยกันจากไป นายของอาชูร่าก็ลุกขึ้นเอ่ย

“ตกลง นายของอาชูร่าตามสบาย” ผู้อำนวยการพยักหน้าเอ่ย

นายของอาชูร่ายังเดินไปไม่กี่ก้าวก็กลับพลันหันตัวกลับมา ดวงตาเย็นชาสุดขั้วกระดูกตกลงบนตัวของจี้ซิวหร่านที่เหมือนไม่เตรียมจะจากไปช้าๆ

“จี้หวงเหมือนมีเวลาเหลือเฟือ งานแข่งจบแล้วจี้หวงยังรั้งอยู่ที่นี่ทำอะไร” นายของอาชูร่ามองจี้ซิวหร่านพลางเอ่ยเสียงเย็นชา

ได้ยินคำพูดนี้ จี้ซิวหร่านก็หัวเราะน้อยๆ แล้วจึงเอ่ย “ผมมีเวลาเหลือเฟือหรือเปล่า รั้งอยู่หรือไม่อยู่ที่นี่ ไม่ทราบว่าเกี่ยวอะไรกับนายของอาชูร่าเหรอ”

————————————————————————————————-

บทที่ 1698 ค่าจ้างและสวัสดิการสูง