แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1731

บทที่ 1731 ไปมีหมาข้างนอกแล้ว

ได้ยินเสียงพึมพำอย่างหมดอาลัยตายอยากแล้ว ในห้องก็ตกเข้าสู่ความเงียบงันหยุดนิ่ง

ใช่…ทำไมนึกไม่ถึงนะ…

หญิงสาวที่สว่างไสวเจิดจ้าคนนั้น

ราวกับว่าไม่มีอะไรที่เธอทำไม่ได้ ราวกับว่าไม่ว่าตอนไหนเธอก็สามารถสร้างปาฏิหาริย์ได้ ราวกับว่าขอแค่มีเธออยู่ก็ไม่มีอะไรที่เอาชนะไม่ได้ สามารถสลายความมืดมิดทั้งปวง

ไม่ต้องถามเลยว่าในใจของทุกคน เธอคือจิตวิญญาณของจูเสินสือไต้

เฟ่ยหยางย้อนนึกถึงหญิงสาวที่สว่างเจิดจ้าในหัวสมองก่อนถอนหายใจเสียงเบา “เกรงว่าครั้งนี้…ปัญหาของพี่น้องตระกูลเยี่ยคงไม่เล็ก…คงยุ่งปัญหาของตัวเองจนไม่มีเวลา…”

ลั่วเฉินเอ่ย “ช่วงนี้พี่เยี่ยได้ติดต่อพวกคุณไหม”

ทุกคนในห้องล้วนส่ายหน้า

เจียงเยียนหรานมีสีหน้าหนักอึ้ง “หวังว่าหวันหวั่นจะไม่เป็นไรนะ”

ต่อให้เก่งกาจมีความสามารถขนาดไหนก็เป็นแค่หญิงสาวคนหนึ่ง พ่อกับพี่ชายต่างเข้าคุก ทางฝั่งบ้านรองยังสานสัมพันธ์กับอำนาจมืดพวกนั้น เธอปกป้องตัวเองได้ก็ลำบากมากแล้ว ไม่มีข่าวคราวน่ะเป็นข่าวดีที่สุด

จนถึงตอนนี้ เยี่ยหวันหวั่นก็หายตัวไปหลายเดือนแล้ว คนทั้งคนเหมือนหายตัวไปในกลางอากาศ เงียบไร้ข่าวคราว ไม่ว่าพวกเขาจะติดต่อยังไงก็ติดต่อไม่ได้

มีคนบอกว่าเธอขนเงินทุนลักลอบหนีออกนอกประเทศไปแล้ว กระทั่งบางคนยังบอกว่าเธอตายแล้ว…

กงซวี่กดความร้อนใจและกังวลในดวงตา เอ่ยอย่างโมโหดุเดือดว่า “นั่นคือคนที่คุณชายตกหลุมรักนะ! ไม่เกิดเรื่องง่ายขนาดนั้นหรอกน่า ต้องมีสักวันที่พี่เยี่ยฉันจะขี่เมฆวิเศษสายรุ้งมารับฉัน!”

ในตอนนี้เอง กริ่งประตูที่นอกประตูใหญ่พลันดังขึ้น

“ฉันจะไปเปิดเอง!” เสี่ยวฉิงรีบวางเสื้อผ้าในมือ ลุกขึ้นวิ่งไปที่ประตูใหญ่

“ใครคะ” เสี่ยวฉิงเปิดประตู เงยหน้ามองโดยสัญชาตญาณ จากนั้นพริบตาที่เห็นคนตรงหน้าประตูชัดเจน ทั้งตัวคนก็ค้างเติ่งอยู่ตรงหน้า “ยะ…เยี่ย…กรี๊ดดด”

เสียงกรี๊ดของเสี่ยวฉิงดึงดูดความสนใจของเหล่าคนในห้องได้สำเร็จ

พวกหานเซี่ยนอวี่กับลั่วเฉินรีบลุกขึ้นเดินไปที่ประตู ยังนึกว่าคนพวกนั้นมาหาเรื่องอีกแล้ว

“เสี่ยวฉิง! เกิดอะไรขึ้น” หานเซี่ยนอวี่มีสีหน้าเย็นชาเล็กน้อย

“พี่เยี่ย! พี่เยี่ย! พี่เยี่ยละ!” เสียงร้องดีใจของเสี่ยวฉิงแทบจะทะลุหลังคา

ในขณะเดียวกัน หลายคนก็เดินมาถึงหน้าประตูแล้ว ทุกคนเห็นแค่ว่าที่ประตู หญิงสาวสวมชุดลำลองสีดำ กำลังยืนอยู่ตรงนั้นอย่างอย่างเพิ่งกลับจากเดินทางไกล

“อะแฮ่ม เบบี๋ ดีใจที่เห็นเธอเห็นฉันแล้วกระตือรือร้นขนาดนี้นะ~” หญิงสาวมองเสี่ยวฉิงที่ตื่นเต้นจะเหมือนจะสลบไปพลางหัวเราะเบาๆ

จากนั้นเธอก็ช้อนตามองเหล่าคนที่มีใบหน้าตกใจ ยืนตะลึงค้างอยู่ตรงหน้าที่ด้านหลัง “ไง ไม่เจอกันนานเลย!”

ยังคงเป็นใบหน้าเจิดจ้าน่าประทับใจนั้น แต่ก็เหมือนเปลี่ยนไปตรงไหนสักแห่ง ดูแปลกตาอยู่บ้าง ทว่าพริบตาที่หญิงสาวยิ้มบางเอ่ยปาก ความรู้สึกคุ้นเคยก็พลันกลับมา คุ้นเคยจนถึงขั้น…ทำให้คนน้ำตาไหล…

“พี่เยี่ย!”

“หวันหวั่น!”

“แง…พี่เยี่ย! ปากคุณชายนี่แม่งศักดิ์สิทธิ์จริงๆ! พี่ขี่เมฆวิเศษสายรุ้งกลับมาหาผมแล้ว!” กงซวี่ผลักลั่วเฉินกับเจียงเยียนหราน ก่อนจะพุ่งใส่เยี่ยหวันหวั่นเหมือนกับฮัสกี้ที่เสียการควบคุม

แต่พริบตาที่กงซวี่ถลาเข้าอ้อมกอดของเยี่ยหวันหวั่น ที่ด้านหลังเยี่ยหวันหวั่น ชายหนุ่มหน้าเย็นชาคนหนึ่งก็พุ่งขึ้นมาด้วยความรวดเร็ว ขัดขวางกงซวี่เข้าใกล้เยี่ยหวันหวั่นประดุจเทพประตู

กงซวี่มองหนุ่มงามหน้าเย็นชาที่ขัดขวางเขาทันที เขาตะลึงก่อน จากนั้นก็มีสีหน้าช็อกราวกับถูกสายฟ้าห้าสายฟาด สีหน้าท่าทางราวกับภรรยาผู้อาภัพที่สามีไปมีชู้ข้างนอก เจ็บปวดหัวใจจวนจะเป็นลมไปเสียเดี๋ยวนั้น “พี่เยี่ย! พี่! พี่ถึงกับไม่มีหมาข้างนอกลับหลังผมด้วย!”

——————————————