แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1807

บทที่ 1807 น้องสาวฉันเลี้ยงเอง / บทที…

บทที่ 1807 น้องสาวฉันเลี้ยงเอง

“หวันหวั่น…ลำบากลูกแล้ว…ดวงตาของเยี่ยเส่าถิงเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา

“พ่อคะ ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ เราเป็นครอบครัวเดียวกันนะ” เยี่ยหวันหวั่นพูดพลางกอดพ่อไว้

แม้ว่าเขาจะไม่ใช่พ่อแท้ๆ แต่เยี่ยเส่าถิงกลับมอบความรักของพ่อที่มีค่าที่สุดให้กับหญิงสาวแล้ว

ส่วนเยี่ยมู่ฝานก็ตื่นเต้นมากจนกระโดดโลดเต้นอยู่ข้างๆ เยี่ยหวันหวั่น “หวันหวั่น แกแม่งเจ๋งสุดยอดเลย นี่มันบ้าอะไรเนี่ย! เกิดจากพ่อแม่คนเดียวกันแท้ๆ นี่นา ไม่ยุติธรรมเลย หวันหวั่น ยีนแกกลายพันธุ์ไปแล้วหรือเปล่า?”

เยี่ยหวันหวั่นกลอกตาใส่เขาไปหนึ่งรอบ “อย่ามาทำเป็นปากดีหน่อยเลย รีบกลับไปอาบน้ำไป!”

เหลียงหวั่นจวินพยักหน้า “ใช่ลูก อาบน้ำไล่ความชั่วร้ายออกไป!”

…………

หลังจากงานเลี้ยงครบรอบของบริษัทซิงเฉินจบลง สายโทรศัพท์ของเยี่ยหวันหวั่นก็แทบไหม้ จากคำเชิญนับไม่ถ้วนที่หลั่งไหลเข้ามา

อย่างไรก็ถาม เยี่ยหวันหวั่นได้ปฏิเสธไปทั้งหมด ช่วงนี้เธออยากอยู่แต่ในบ้านกับพ่อแม่ จากนั้นเธอกับเยี่ยมู่ฝานก็นัดหานเซี่ยนอวี่ ลั่วเฉิน กงซวี่ เจียงเยียนหราน เฟ่ยหยาง แล้วยังมีเป่ยโต่ว ชีซิง รวมถึงฟู่หมิงซีที่ตามมา ทุกคนอยู่พร้อมหน้าร่วมรับประทานอาหารกันมื้อหนึ่ง

เฟ่ยหยางได้จองร้านอาหารที่เป็นส่วนตัวสุดๆ บนชั้นดาดฟ้า ทุกคนจึงนั่งได้อย่างผ่อนคลาย

เยี่ยหวันหวั่นลากเจียงเยียนหรานมานั่งที่ด้านขวาของเธอ ยังเหลือที่ว่างด้านซ้าย กงซวี่ก็รีบมาแย่งอย่างรวดเร็ว

ฟู่หมิงซีเนื่องจากสะดุดขาของเป่ยโต่ว สุดท้ายจึงได้ไปนั่งอยู่ตรงมุมที่ไกลออกไปเล็กน้อย

บนโต๊ะอาหาร เยี่ยหวันหวั่นได้แนะนำฟู่หมิงซี เป่ยโต่วและชีซิงให้ทุกคนได้รู้จักด้วยบรรยากาศที่เป็นกันเอง

“ยินดีด้วยครับประธานเยี่ย ในที่สุดก็ล้างมลทินได้สักที” หานเซี่ยนอวี่กล่าว

“ยินดีด้วยครับประธานเยี่ย!” ตามมาด้วยเสียงของลั่วเฉิน

ส่วนคนอื่นๆ ก็มาร่วมแสดงความยินดีอย่างมีความสุข

ส่วนเยี่ยมู่ฝานก็ถอนหายใจออกมา “ช่วงที่ผ่านมาต้องลำบากทุกคนแล้ว! ทุกคนกินดื่มให้เต็มที่เลยนะ วันนี้น้องสาวฉันเลี้ยงเอง!”

เยี่ยมู่ฝานพูดว่า “น้องสาวฉันเลี้ยงเอง” ออกมาได้อย่างเป็นธรรมชาติ

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก แต่มุมปากกระตุกเล็กน้อย

ตอนที่อยู่ในรัฐอิสระ หญิงสาวต้องใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังทุกย่างก้าว ตอนนี้กลับมาประเทศจีนแล้ว และได้ใช้เวลาอยู่กับกลุ่มเพื่อนฝูง มันนานมากที่เธอไม่ได้ผ่อนคลายเช่นนี้

บนโต๊ะอาหาร โทรศัพท์ของกงซวี่มีเสียงดัง ติ๊งๆๆ อยู่ตลอดเวลา เหมือนว่าข่าวที่เขาติดตามเป็นพิเศษกำลังเด้งขึ้นมา

กงซวี่กดดูผ่านๆ แต่หลังจากที่ได้อ่านแล้วก็ต้องตบโต๊ะพลางร้องอุทานว่า “เชี่ย! ไอ้กู้เยว่เจ๋อมันทำบ้าอะไรของมัน บทความก็เขียนได้หน้าด้านเกินไปนะ มาบอกว่าพี่เยี่ยหลงรักเขาอย่างหัวปักหัวปำมาตลอด รักจนจะเป็นจะตาย จนไม่สามารถร้องขอ ยังบอกว่าหลังจากถอนหมั้นพี่ก็ยังหมกมุ่นอยู่แต่เรื่องของเขา! จะอ้วก! แต่งเรื่องทั้งทีก็แต่งให้มันเข้าท่าหน่อยได้ไหมวะ”

ส่วนเฟ่ยหยางก็ได้รับข้อความมากมายจากเพื่อนๆ ในแวดวงตั้งแต่เมื่อครู่ ส่งข้อความมาถามถึงเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเยี่ยหวันหวั่นกับกู้เยว่เจ๋อ แต่เขาไม่อยากทำให้มื้ออาหารนี้เสียบรรยากาศจึงไม่ได้พูดออกมา แต่กงซวี่ก็พูดเรื่องไร้สาระขึ้นมาก่อน “แค่ไม่กี่วันหลังจากการพิจารณาคดีในศาล บทความนี้ก็เขียนเสร็จและถูกปล่อยออกมาแล้ว ประชาสัมพันธ์ของกู้กรุ๊ปนี่ทำงานรวดเร็วจริงๆ”

ก่อนหน้านี้เจียงเยียนหรานยังกังวลว่าเยี่ยหวันหวั่นจะเสียใจเมื่อพูดถึงกู้เยว่เจ๋อ แต่ตอนนี้เธอไม่ต้องกังวลอีกต่อไปแล้วและพูดออกมาด้วยน้ำเสียงดูถูก “ตอนนั้นลุงเยี่ยตกที่นั่งลำบาก กู้เยว่เจ๋อก็รีบถอนหมั้นกับหวันหวั่น และรีบตัดความสัมพันธ์ทันที แต่ตอนนี้พอได้รู้ถึงสถานะของหวันหวั่น ก็ด้านหน้าอยากจะกลับมาสานสัมพันธ์ด้วย นับว่าวางแผนมาดีจริงๆ”

“นี่ขนาดฉันคิดว่าฉันห่วยพอตัวแล้วนะ เหนือคนยังมียอดคน เหนือฟ้ายังมีฟ้าจริงๆ!” เยี่ยมู่ฝานกล่าว

—————————————-

บทที่ 1808 นายก็เคยโดนต่อยเหรอ?

หานเซี่ยนอวี่จิบน้ำมะนาวพลางกล่าวว่า “ฉันกลัวว่ากู้เยว่เจ๋อจะคิดจริงๆ ว่าเขาเป็นคนที่อยู่ในดวงใจของเยี่ยหวันหวั่นมาโดยตลอด คิดว่าความรักที่มีต่อตัวเขายังไม่สิ้นสุด และเขาก็คิดว่าตราบใดที่เขาโยนกิ่งมะกอก เยี่ยไป๋ต้องมารับอย่างแน่นอน”

เยี่ยหวันหวั่นพอฟังจบก็หันไปส่งยิ้มให้กับหานเซี่ยนอวี่ “เฉียบมาก”

กลัวว่ากู้เยว่เจ๋อจะคิดแบบนั้นจริงๆ เพราะ ‘เยี่ยหวันหวั่น’ คนก่อน หลงใหลในตัวเขามากจนทำเรื่องไร้สาระมานับไม่ถ้วน

สำหรับกู้เยว่เจ๋อนั้น การที่เยี่ยหวันหวั่นรักเขาจนจะเป็นจะตาย เป็นความคิดที่ฝังรากลึกไปแล้ว

แม้ว่าต่อมาจะรู้ว่าเธอไปอยู่กับซือเยี่ยหาน ก็ยังคิดว่าที่เธอทำไปก็เพื่อล้างแค้นแต่ในใจยังคงรักเขาอย่างสุดซึ้ง…

เป่ยโต่วที่นั่งอยู่ข้างๆ กงซวี่ก็ก้มดูโทรศัพท์ของเขาแบบรีบๆ พอเห็นรูปของกู้เยว่เจ๋อในข่าวซุบซิบก็เอ่ยขึ้นว่า “เชี่ย…ไม่ใช่ละ! พี่เยี่ย พี่กินอาหารดีๆ มาเยอะเกินไปเหรอ อะไรแบบนี้พี่ยังกินลงหรือไง?”