แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1809

บทที่ 1809 มีแฟนนานแล้ว

ในขณะที่เยี่ยหวันหวั่นกำลังจะดื่มเหล้า ทุกคนก็เรียกได้ว่าแสดงความต้องการที่จะอยากรอดชีวิตอย่างแรงกล้าออกมา

“พี่เยี่ย มา วางลงๆ! นี่มันอันตรายเกินไป!” กงซวี่แย่งแก้วเหล้าในมือของเยี่ยหวันหวั่นไปอย่างรวดเร็ว

ลั่วเฉินหยิบขวดเหล้าที่อยู่ด้านข้างเยี่ยหวันหวั่นแล้วขยับออกไปให้ไกล

หานเซี่ยนอวี่ก็ถือน้ำสตรอว์เบอร์รีที่สั่งไว้ล่วงหน้านานแล้วเข้ามา ส่วนเจียงเยียนหรานก็รีบลุกขึ้นเทน้ำสตรอว์เบอร์รีให้เยี่ยหวันหวั่น “หวันหวั่น เธอดื่มน้ำสตรอว์เบอร์รีดีกว่า คั้นสดเลยนะ อร่อยมาก!”

เยี่ยมู่ฝานพยักหน้ารัวๆ “ถูกต้องๆ น้องสาว แกเป็นสาวเป็นแส้ ดื่มเหล้าอะไรกัน ฉันเป็นพี่ชายไม่อนุญาต เธอดื่มน้ำผลไม้ด้วยกันกับเยียนหรานก็พอ เชื่อพี่!”

เป่ยโต่วก็เอ่ย “ใช่ๆๆ! พวกนายพูดถูก!”

เยี่ยหวันหวั่นจ้องน้ำสตรอว์เบอร์รีสีชมพูในมือ อารมณ์ที่เกิดขึ้นยากจะอธิบายในคำเดียว…

สุดท้ายภายใต้การจับตาดูของคนทั้งโต๊ะ เยี่ยหวันหวั่นก็จำต้องใช้น้ำสตรอว์เบอร์รีมาชนแก้วดื่มกับทุกคน

เป่ยโต่วจึงค่อยวางใจลงได้ในที่สุด เขาดึงตัวทุกคนให้ลุกขึ้นยืนอย่างร่าเริง “มาๆๆ ทุกคนดื่มหมดแก้ว! ไม่เมาไม่เลิก!”

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก เมากับผีสิ!

ตลอดทั้งมื้อเย็น เยี่ยหวันหวั่นถูกบังคับกรอกน้ำผลไม้หลากชนิดลงเต็มท้อง

เธอไม่ได้เป็นคนติดเหล้าแต่ในสถานการณ์อย่างนี้ไม่ดื่มเหล้าสักหน่อยมันก็ออกจะน่าเบื่อจริงๆ

ในขณะที่ยันศีรษะอย่างเกียจคร้าน และดื่มน้ำผลไม้ผสมสีประหลาดที่ไม่รู้ว่าคั้นจากผลไม้อะไรที่เจียงเยียนหรานเทมาให้ มือถือของเธอก็พลันมีเสียงข้อความเข้าดังขึ้น

เยี่ยหวันหวั่นไม่แม้แต่จะมองก็จิ้มเปิดมือถือแล้ว

ข้อความที่ส่งมาเป็นข้อความเสียงหนึ่งข้อความ เยี่ยหวันหวั่นเพิ่งเปิด เสียงของชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากในมือถือ ‘หวันหวั่น คืนพรุ่งนี้ว่างไหม’

ผู้ชาย!

เสียงของผู้ชาย!

ชั่วพริบตานั้น บนโต๊ะอาหารที่เดิมทีครื้นเครงก็พลันเงียบลง แทบทุกคนต่างหูผึ่งขึ้นมาทันที ทำเหมือนกำลังดื่มเหล้ากินอาหาร แต่อันที่จริงความสนใจทั้งหมดกลับเพ่งไปยังมือถือของเยี่ยหวันหวั่นแล้ว

“กินข้าวด้วยกันไหม?”

ใบหูรวมไปถึงเส้นผมของฟู่หมิงซีผึ่งขึ้นมาแล้ว สีหน้าของเขาเปี่ยมไปด้วยแววตื่นตัว ถ้าไม่ใช่เพราะชีซิงมองอยู่คงทนไม่ไหวจนตบโต๊ะลุกขึ้นแล้ว

กงซวี่ก็อาศัยที่นั่งที่อยู่ใกล้กับเยี่ยหวันหวั่น แอบมองไปโดยตรง “พี่เยี่ย ใครอ่ะๆ เชี่ย…กู้…กู้เยว่เจ๋อ! เจ้าสวะนั่นถึงกับกล้าล่อลวงพี่!”

ฟู่หมิงซีเอ่ยปากขึ้นทันที “เจ้าสวะนี่ทำไมวิญญาณยังไม่สลายไปอีก พี่เยี่ย ผมจะบอกพี่นะ เจ้าสวะสกปรกพรรค์นี้ควรถูกจับใส่กรงหมูกดน้ำ กลิ้งบนกระดานตะปู! บล็อกเลยเถอะ ยังจะเก็บคนอย่างนี้ไว้ทำไม”

กับเรื่องที่เยี่ยหวันหวั่นเคยหมั้นหมายกับกู้เยว่เจ๋อนี่ ฟู่หมิงซีก็คับแค้นใจพอตัว

ก่อนหน้านี้เหตุที่เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้บล็อกก็เพราะลืมกู้เยว่เจ๋อไปจนสนิทใจแล้ว ส่วนตอนนี้ที่ไม่บล็อกนั้นเป็นเพราะ…

“หึ จะบล็อกทำไม ไม่คิดว่าตอนเบื่อๆ หยิบออกมาไถเล่นก็น่าสนุกดีเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม

อย่างที่คิดไว้ เยี่ยหวันหวั่นพูดคำนี้ เสียงแจ้งเตือนข้อความเสียงใหม่บนมือถือก็ดังขึ้นอีกครั้ง

กู้เยว่เจ๋อส่งมาอีกหนึ่งข้อความ ‘หวันหวั่น เธอเป็นคนฉลาด ต้องรู้นะว่าการแสร้งปล่อยเพื่อจับใช้นานไปก็ไม่มีความหมายแล้ว ฉันไม่ได้มีเวลาว่างขนาดนั้นนะ’

จิ๊ คำพูดนี้ไม่ทำให้เธอผิดหวังจริงๆ

กงซวี่ที่อยู่ด้านข้างทนไม่ไหวแล้วจึงหยิบมือถือของเยี่ยหวันหวั่นมากดปุ่มบันทึกข้อความเสียงและตะคอกใส่มือถือ “เชี่ย กู้เยว่เจ๋อ นายแม่งโง่ป่ะ พี่เยี่ยมีแฟนนานแล้วโว้ย!”

——————————————————————–

บทที่ 1810 หล่อทะลุฟ้า

กงซวี่ส่งเสียงหึก่อนที่จะพูดกับมือถือต่อ “สองคนเขารักกันมาก อีกอย่างที่สำคัญก็คือ แฟนของพี่เยี่ยหล่อทะลุฟ้า ผมเส้นเดียวก็ทำให้นายกลายเป็นแค่เศษสวะในเสี้ยววิฯ ได้แล้ว!

เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย “ช่วยเอาคำว่า ‘ก็มีที่ประเทศจีนด้วย’ ออกไปที ขอบคุณ!”

“เฮ้ แฟนที่ประเทศจีนของพี่เยี่ยคือใครเหรอ หล่อขนาดนั้นจริงๆ เหรอ” เป่ยโต่วราวกับม้าป่าที่พยศ ลากตัวกงซวี่มาซักถามอย่างตื่นเต้น

กงซวี่พยักหน้า “ถึงผมจะไม่อยากยอมรับแต่ว่าหล่อมากจริงๆ …”

ฟู่หมิงซีเอ่ย “กงซวี่ นายโอเวอร์เกินไปหน่อยแล้ว!”

……..

อาหารมื้อนี้สุดท้ายก็จบลงที่ทุกคนค่อนแขวะกู้เยว่เจ๋อและซุบซิบถึงแฟนหนุ่มที่ประเทศจีนของเยี่ยหวันหวั่น

หลังจากมื้อเย็นนี้สิ้นสุด ทุกคนก็เดินออกมาจากร้านอาหาร ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน แต่เพิ่งเตรียมจะก้าวขึ้นรถ ก็นึกไม่ถึงว่าจู่ๆ จะมีนักข่าวกลุ่มใหญ่เข้ามาล้อมรอบไว้อย่างแน่นหนา

เฟ่ยหยางหน้าเปลี่ยนสีทันที “เกิดอะไรขึ้น กำหนดการถูกเผยออกไปเหรอ? รีบหนีเร็ว!”

พวกเขาแค่คนคนเดียวก็สร้างความสั่นสะเทือนได้แล้ว นับประสาอะไรกับที่พวกเขามาอยู่รวมกันมากขนาดนี้

จนใจที่มีนักข่าวมากันมากเกินไป อุดทางเข้าร้านอาหารไว้อย่างแน่นหนา พวกของเยี่ยหวันหวั่นจึงออกไปไม่ได้ชั่วคราว

ยังดีที่เป่ยโต่วกับชีซิงสองคนมีฝีมือไม่เลว จึงไม่ปล่อยให้กลุ่มคนเบียดเข้ามาได้

“คุณหนูเยี่ยหวันหวั่น ช่วงนี้บนอินเทอร์เน็ตกำลังลือข่าวฉาวของคุณกับคุณกู้ ไม่ทราบว่าคุณมีอะไรอยากพูดไหมคะ”

“ตอนนั้นคุณน้ำตานองยอมถอนหมั้น มองว่าเป็นความเสียใจชั่วชีวิตมาโดยตลอดหรือเปล่า”

“คุณเปิดเผยชาติกำเนิดของเยี่ยอีอีต่อหน้าทุกคน เพื่อที่จะให้คุณกู้กลับมาสานสัมพันธ์ต่อหรือเปล่า”

คำถามแล้วคำถามเล่าถูกยิงกระหน่ำเข้ามา เยี่ยหวันหวั่นฟังจนอดที่จะแคะหูไม่ได้ รู้สึกว่าหูใกล้จะบอดแล้ว

………………………………………….