แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1809

บทที่ 1809 มีแฟนนานแล้ว

ในขณะที่เยี่ยหวันหวั่นกำลังจะดื่มเหล้า ทุกคนก็เรียกได้ว่าแสดงความต้องการที่จะอยากรอดชีวิตอย่างแรงกล้าออกมา

“พี่เยี่ย มา วางลงๆ! นี่มันอันตรายเกินไป!” กงซวี่แย่งแก้วเหล้าในมือของเยี่ยหวันหวั่นไปอย่างรวดเร็ว

ลั่วเฉินหยิบขวดเหล้าที่อยู่ด้านข้างเยี่ยหวันหวั่นแล้วขยับออกไปให้ไกล

หานเซี่ยนอวี่ก็ถือน้ำสตรอว์เบอร์รีที่สั่งไว้ล่วงหน้านานแล้วเข้ามา ส่วนเจียงเยียนหรานก็รีบลุกขึ้นเทน้ำสตรอว์เบอร์รีให้เยี่ยหวันหวั่น “หวันหวั่น เธอดื่มน้ำสตรอว์เบอร์รีดีกว่า คั้นสดเลยนะ อร่อยมาก!”

เยี่ยมู่ฝานพยักหน้ารัวๆ “ถูกต้องๆ น้องสาว แกเป็นสาวเป็นแส้ ดื่มเหล้าอะไรกัน ฉันเป็นพี่ชายไม่อนุญาต เธอดื่มน้ำผลไม้ด้วยกันกับเยียนหรานก็พอ เชื่อพี่!”

เป่ยโต่วก็เอ่ย “ใช่ๆๆ! พวกนายพูดถูก!”

เยี่ยหวันหวั่นจ้องน้ำสตรอว์เบอร์รีสีชมพูในมือ อารมณ์ที่เกิดขึ้นยากจะอธิบายในคำเดียว…

สุดท้ายภายใต้การจับตาดูของคนทั้งโต๊ะ เยี่ยหวันหวั่นก็จำต้องใช้น้ำสตรอว์เบอร์รีมาชนแก้วดื่มกับทุกคน

เป่ยโต่วจึงค่อยวางใจลงได้ในที่สุด เขาดึงตัวทุกคนให้ลุกขึ้นยืนอย่างร่าเริง “มาๆๆ ทุกคนดื่มหมดแก้ว! ไม่เมาไม่เลิก!”

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก เมากับผีสิ!

ตลอดทั้งมื้อเย็น เยี่ยหวันหวั่นถูกบังคับกรอกน้ำผลไม้หลากชนิดลงเต็มท้อง

เธอไม่ได้เป็นคนติดเหล้าแต่ในสถานการณ์อย่างนี้ไม่ดื่มเหล้าสักหน่อยมันก็ออกจะน่าเบื่อจริงๆ

ในขณะที่ยันศีรษะอย่างเกียจคร้าน และดื่มน้ำผลไม้ผสมสีประหลาดที่ไม่รู้ว่าคั้นจากผลไม้อะไรที่เจียงเยียนหรานเทมาให้ มือถือของเธอก็พลันมีเสียงข้อความเข้าดังขึ้น

เยี่ยหวันหวั่นไม่แม้แต่จะมองก็จิ้มเปิดมือถือแล้ว

ข้อความที่ส่งมาเป็นข้อความเสียงหนึ่งข้อความ เยี่ยหวันหวั่นเพิ่งเปิด เสียงของชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากในมือถือ ‘หวันหวั่น คืนพรุ่งนี้ว่างไหม’

ผู้ชาย!

เสียงของผู้ชาย!

ชั่วพริบตานั้น บนโต๊ะอาหารที่เดิมทีครื้นเครงก็พลันเงียบลง แทบทุกคนต่างหูผึ่งขึ้นมาทันที ทำเหมือนกำลังดื่มเหล้ากินอาหาร แต่อันที่จริงความสนใจทั้งหมดกลับเพ่งไปยังมือถือของเยี่ยหวันหวั่นแล้ว

“กินข้าวด้วยกันไหม?”

ใบหูรวมไปถึงเส้นผมของฟู่หมิงซีผึ่งขึ้นมาแล้ว สีหน้าของเขาเปี่ยมไปด้วยแววตื่นตัว ถ้าไม่ใช่เพราะชีซิงมองอยู่คงทนไม่ไหวจนตบโต๊ะลุกขึ้นแล้ว

กงซวี่ก็อาศัยที่นั่งที่อยู่ใกล้กับเยี่ยหวันหวั่น แอบมองไปโดยตรง “พี่เยี่ย ใครอ่ะๆ เชี่ย…กู้…กู้เยว่เจ๋อ! เจ้าสวะนั่นถึงกับกล้าล่อลวงพี่!”

ฟู่หมิงซีเอ่ยปากขึ้นทันที “เจ้าสวะนี่ทำไมวิญญาณยังไม่สลายไปอีก พี่เยี่ย ผมจะบอกพี่นะ เจ้าสวะสกปรกพรรค์นี้ควรถูกจับใส่กรงหมูกดน้ำ กลิ้งบนกระดานตะปู! บล็อกเลยเถอะ ยังจะเก็บคนอย่างนี้ไว้ทำไม”

กับเรื่องที่เยี่ยหวันหวั่นเคยหมั้นหมายกับกู้เยว่เจ๋อนี่ ฟู่หมิงซีก็คับแค้นใจพอตัว

ก่อนหน้านี้เหตุที่เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้บล็อกก็เพราะลืมกู้เยว่เจ๋อไปจนสนิทใจแล้ว ส่วนตอนนี้ที่ไม่บล็อกนั้นเป็นเพราะ…

“หึ จะบล็อกทำไม ไม่คิดว่าตอนเบื่อๆ หยิบออกมาไถเล่นก็น่าสนุกดีเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม

อย่างที่คิดไว้ เยี่ยหวันหวั่นพูดคำนี้ เสียงแจ้งเตือนข้อความเสียงใหม่บนมือถือก็ดังขึ้นอีกครั้ง

กู้เยว่เจ๋อส่งมาอีกหนึ่งข้อความ ‘หวันหวั่น เธอเป็นคนฉลาด ต้องรู้นะว่าการแสร้งปล่อยเพื่อจับใช้นานไปก็ไม่มีความหมายแล้ว ฉันไม่ได้มีเวลาว่างขนาดนั้นนะ’

จิ๊ คำพูดนี้ไม่ทำให้เธอผิดหวังจริงๆ

กงซวี่ที่อยู่ด้านข้างทนไม่ไหวแล้วจึงหยิบมือถือของเยี่ยหวันหวั่นมากดปุ่มบันทึกข้อความเสียงและตะคอกใส่มือถือ “เชี่ย กู้เยว่เจ๋อ นายแม่งโง่ป่ะ พี่เยี่ยมีแฟนนานแล้วโว้ย!”

——————————————————————–

บทที่ 1810 หล่อทะลุฟ้า

กงซวี่ส่งเสียงหึก่อนที่จะพูดกับมือถือต่อ “สองคนเขารักกันมาก อีกอย่างที่สำคัญก็คือ แฟนของพี่เยี่ยหล่อทะลุฟ้า ผมเส้นเดียวก็ทำให้นายกลายเป็นแค่เศษสวะในเสี้ยววิฯ ได้แล้ว!