บทที่ 1829 แต่งงานแล้ว?
“รัฐอิสระ…”
เยี่ยหวันหวั่นจ้องซือเยี่ยหาน ไม่รู้ว่าที่จริงแล้วเขาหมายถึงอะไรกันแน่
“สาขาหลักของตระกูลซือที่รัฐอิสระ มีกฎข้อหนึ่งที่สืบทอดกันมาตั้งแต่โบราณจนถึงตอนนี้ เด็กเกิดใหม่ของตระกูลซือทุกคนจะถูกเนรเทศไปต่างประเทศเพื่อขัดเกลาและเติบโต…และฉันก็เป็นสมาชิกคนหนึ่งที่ถูกเนรเทศ” ซือเยี่ยหานเอ่ยพลางจ้องมองเยี่ยหวันหวั่น
เรื่องนี้เยี่ยหวันหวั่นรู้นานแล้วแต่ยังไม่ชัดเจนนัก เวลานี้ซือเยี่ยหานพูดเรื่องพวกนี้ทำไม
อีกอย่าง เมื่อคำพูดนี้ออกมาจากปากของซือเยี่ยหานก็พิสูจน์ได้แล้วว่าซือเยี่ยหานมีส่วนเกี่ยวข้องอย่างใหญ่หลวงกับรัฐอิสระจริงๆ!
“และฉัน…หลังเติบโตเป็นผู้ใหญ่ก็ถูกตระกูลตามตัวกลับไป…แล้วก็พอมีชื่อเสียงที่รัฐอิสระอยู่บ้าง
ที่รัฐอิสระมีกฎห้ามคนรัฐอิสระแต่งงานกับคนนอก ไม่ว่าใครก็ตาม…แต่ฉันละเมิดกฎข้อนี้…เพราะแบบนี้ฉันก็เลยจำเป็นต้องลบความทรงจำทั้งหมดของเธอ ให้เธอกลายเป็นเยี่ยหวันหวั่น…มีแค่แบบนี้คนของตระกูลซือในรัฐอิสระจึงจะตามรอยที่อยู่ของเธอไม่ได้ เธอก็เลยต้องกลายเป็นเยี่ยหวันหวั่น” ซือเยี่ยหานมองเยี่ยหวันหวั่นพลางเอ่ยเสียงเบา
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของซือเยี่ยหาน เยี่ยหวันหวั่นก็ตะลึงเล็กน้อย
ความหมายของซือเยี่ยหานก็คือ ตอนเขาอยู่ประเทศจีน ตอนที่ความทรงจำของเธอยังไม่ถูกลบ เธอกับเขาแต่งงานกันแล้วงั้นเหรอ!
เพราะอย่างนี้เธอกับซือเยี่ยหานจึงต้องเผชิญกับการไล่ล่าของตระกูลซือโบราณแห่งรัฐอิสระ…
และเพราะแบบนี้ ซือเยี่ยหานจึงลบความทรงจำของเธอและให้เธอเปลี่ยนโฉมหน้ากลายเป็นเยี่ยหวันหวั่น พอเป็นแบบนี้จึงจะสามารถหลอกตระกูลซือของรัฐอิสระได้…ทำให้เธออยู่ในตำแหน่งที่ปลอดภัย…
ก่อนหน้านี้ตอนอยู่ที่รัฐอิสระ เยี่ยหวันหวั่นเคยได้ยินนายแห่งอาชูร่าพูดว่าตระกูลซือโบราณมีดาวรุ่งคนหนึ่งที่ชื่อว่าซือเยี่ยหาน อีกทั้งหน้าตายังเหมือนกับนายแห่งอาชูร่ามาก…หรือว่านายแห่งอาชูร่าจะพูดความจริง ซือเยี่ยหานเป็นดาวรุ่งคนนั้นของตระกูลซือโบราณจริงๆ?
“อิทธิพลของตระกูลซือโบราณนั้นยิ่งใหญ่มาก ฉันจึงจำเป็นต้องลบความทรงจำของเธอ พอเป็นแบบนี้ตระกูลซือก็จะหาตัวเธอไม่เจออีก แล้วที่ฉันจากไปโดยไม่ล่ำลาก็เพราะไม่อยากดึงเธอเข้ามาพัวพัน” ซือเยี่ยหานกล่าว
“ถ้างั้นตอนนี้ทำไมคุณถึงเพิ่งโผล่มาล่ะ หรือว่าไม่กลัวตระกูลซือโบราณแล้วเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นจ้องซือเยี่ยหาน
“เพราะไม่อยากให้งานที่ฉันต้องเข้าร่วมครั้งหน้าเป็นงานแต่งเธอ” ซือเยี่ยหานเอ่ยพลางจ้องเยี่ยหวันหวั่นด้วยดวงตาที่สงบนิ่งไร้คลื่น
เยี่ยหวันหวั่นสำลักเล็กน้อย จากนั้นก็กระแอมไอหนึ่งทีแล้วเอ่ยอย่างแฝงความนัยว่า “ไว้ค่อยว่ากันทีหลัง ฉันถามคุณหน่อย คุณรู้จักนายแห่งอาชูร่าของรัฐอิสระไหม”
“ไม่รู้จัก…แต่เคยได้ยิน” ซือเยี่ยหานชะงักไปเล็กน้อยก่อนเอ่ยตอบ
“โอ้…” เยี่ยหวันหวั่นมีท่าทางครุ่นคิด “ดี ในเมื่อเป็นแบบนี้ จากนี้ถ้าคุณจะไปไหนฉันก็ไปด้วย”
“พาเธอไปด้วยมันอันตรายเกินไป ให้เวลาฉันอีกหน่อย” ซือเยี่ยหานเอ่ย “ฉันจะจัดการเรื่องของตระกูลซือโบราณให้เสร็จ…”
ไม่เปิดโอกาสให้เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยคำใด ซือเยี่ยหานก็หยิบแหวนวงหนึ่งออกมาแล้ววางลงในมือของเยี่ยหวันหวั่น
“นี่อะไร” เยี่ยหวันหวั่นจ้องแหวนพลางถามอย่างสงสัย
“แหวนวงนี้แต่เดิมเป็นของเธอ…ส่วนความหมายของมันคืออะไร ก็ไม่อาจรู้ได้” ซือเยี่ยหานเอ่ยตอบ
ตอนที่ซือเยี่ยหานเจอเยี่ยหวันหวั่นเป็นครั้งแรกที่สาขาของอาชูร่า เธอก็สวมแหวนวงนี้อยู่แล้ว อีกทั้งเยี่ยหวันหวั่นยังถนอมรักแหวนวงนี้มาก
หลังจากลบความทรงจำของเยี่ยหวันหวั่น ซือเยี่ยหานก็เก็บรักษาแหวนวงนี้ไว้ และตอนนี้ก็ควรแก่เวลาที่จะส่งมันกลับคืนให้เธอแล้ว…
โครงสร้างของรัฐอิสระ…ซับซ้อนมากขึ้นทุกที แผนการของเขาก็ไม่แน่ว่าจะสำเร็จ…
———————————————————-
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี