บทที่ 1837 ฆ่าเขาเถอะ
“สวี่อี้ ผมว่าคุณคงจะกลัวพวกฉินรั่วซีมากกว่า คุณแค่ขัดแย้งกับเบื้องบน ไม่กี่วันก็ออกไปได้แล้ว คุณไม่เป็นไร แต่ในใจคุณไม่อยากให้หัวหน้าตระกูลกลับมาเสียเหลือเกิน พอถึงตอนนั้นคุณตบๆ ก้นจากไปก็ไม่มีปัญหา แต่อาจารย์ผมล่ะจะทำยังไง”
สืออีตะคอกเสียงเย็น
“สืออี นายก็แค่ทหารหยาบ มีแค่แขนขาที่พัฒนาแต่สมองกลับว่างเปล่า ไม่เข้าใจเหรอว่าอะไรที่เรียกว่าสถานการณ์ รอให้ฉันได้ออกไปก่อนเถอะ ฉันต้องคิดหาวิธีช่วยคุณหนูหวันหวั่นอยู่แล้ว” สวี่อี้หัวเราะเยาะ
เวลานี้เป่ยโต่วกับชีซิงสบตากัน สองคนนี้เหมือนบัณฑิตเจอทหารจริงๆ แม้มีเหตุผลก็คุยกันไม่รู้เรื่อง
มีอะไรน่าทะเลาะกันนักหนา ก็แค่คุกผุๆ เท่านั้น ถ้าอยากจะออกไปก็ง่ายดายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก
“สืออี นายรู้จักเอริกไหม” หลังผ่านไปนาน เยี่ยหวันหวั่นก็หันไปมองสืออีที่นั่งอยู่ด้านข้างและเอ่ยขึ้น
เมื่อได้ยินดังนั้นสืออีก็พยักหน้า “คุณเอริกเหรอ…คนนี้ผมรู้จัก เป็นผู้สนับสนุนของพวกฉินรั่วซีแล้วก็ซือหมิงหลี่ แต่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ลึกลับมากครับ…อาจารย์คงไม่ได้กลัวเอริกคนนั้นหรอกนะ ผมเชื่อว่าถ้าคุณชายเก้ากลับมากจะต้องจับตัวเขาได้แน่”
“คุณเอริก? ” อีกด้านหนึ่งของคุก เสียงที่ตกใจของสวี่อี้ก็ดังขึ้น “ฝ่ายฉินรั่วซีกับซือหมิงหลี่ยังมีผู้สนับสนุนด้วยเหรอ…ไม่เคยได้ยินมาก่อน…คุณหนูหวันหวั่น นี่มันเรื่องอะไรกัน”
หัวคิ้วของเยี่ยหวันหวั่นขมวดเล็กน้อย ตั้งแต่จับตัวเธอมาที่นี่ ไม่จะเป็นฉินรั่วซีก็ดี หรือคุณเอริกคนนั้นก็ดี ถึงตอนนี้ก็ยังไม่เคยปรากฏตัวออกมา…
ภายในคุก สืออีกับสวี่อี้เกิดการโต้เถียงกันหลายครั้ง แต่เยี่ยหวันหวั่นก็คร้านจะสนใจ
ผู้อาวุโสใหญ่กับผู้อาวุโสสามหลับตาพักผ่อน ไม่ได้พูดอะไรมาก แต่เป่ยโต่วกลับหมดความอดทนทีละน้อย ไม่เข้าใจสักนิดว่าทำไมพี่เฟิงถึงไม่ยอมเปิดศึกฆ่าเสียที อยู่ในสถานที่บ้าๆ อย่างนี้ฟังสองคนนี้พ่นน้ำลายใส่กันที่นี่ทำไม
หลังจากผ่านไปราวสองสามชั่วโมง ประตูคุกก็ถูกเปิดออก
“หึ คุณหนูหวันหวั่นตกลงคุณจะบอกหรือเปล่า”
หัวหน้าบอดี้การ์ดลับเดินเข้ามาในคุกและเปิดไฟในคุก ก่อนที่จะจ้องมองเยี่ยหวันหวั่นด้วยสีหน้าหมดความอดทน
“แกแม่งน่ารำคาญชะมัด นี่ยังไม่ชัดอีกเรอะ” เป่ยโต่วเอ่ย
ถ้าไม่ใช่เพราะพี่เฟิงไม่ได้ออกคำสั่ง เขาจะพุ่งเข้าไปต่อยเจ้าหัวหน้าตูดหมานี่ที่เดียวจอดไปเลย
“ดี ผมก็อยากจะดูว่าพวกคุณจะปากแข็งได้สักกี่น้ำ!”
สิ้นเสียงของหัวหน้าบอดี้การ์ดลับ บอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งก็ก้าวมาด้านหน้ามาด้วยความรวดเร็ว เปิดกรงขังออกและลากตัวสืออีออกมาเป็นคนแรก
“เยี่ยหวันหวั่น ถ้าคุณไม่พูด ผมก็จะฆ่าลูกศิษย์ของคุณ และถ้าคุณยังไม่ยอมพูดอีก ผมก็จะฆ่าทีละคน!” หัวหน้าบอดี้การ์ดลับเผยสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความโหดเหี้ยม
“นายฆ่าพวกเขาก็ได้แต่อย่าฆ่าพวกเรา” เป่ยโต่วเอ่ย
ชีซิง “…”
เยี่ยหวันหวั่น “…”
ผู้อาวุโสใหญ่ “…”
ผู้อาวุโสสาม “…”
เวลานั้นสมาชิกบอดี้การ์ดลับกลุ่มหนึ่งก็พาพวกเยี่ยหวันหวั่นรวมถึงสวี่อี้เดินออกมาจากคุก
“คุณหนูหวันหวั่น…พวกเขาอยากรู้อะไรกันแน่ครับ” สวี่อี้เดินข้างๆ เยี่ยหวันหวั่น พลางขมวดคิ้วแน่น
“ไม่ต้องห่วง” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยเสียงเบา
ไม่เปิดโอกาสให้เยี่ยหวันหวั่นพูดอะไรต่อ หัวหน้าบอดี้การ์ดลับก็คว้าลำคอของสืออีมา “เยี่ยหวันหวั่น ถ้าคุณยังไม่พูดอีก ลำคอของลูกศิษย์คุณได้หักแน่”
“อะ…อาจารย์…ชะ…ช่วยผมด้วย…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี