บทที่ 1843 แต่งงานแล้วจริงๆ
เมื่อได้ยินเสียงอันราบเรียบไร้อารมณ์ลอยมา คนเบื้องบนของตระกูลซือและฉินรั่วซีที่อยู่บริเวณนั้นต่างก็ตกตะลึง
วินาทีต่อมา กลุ่มชายในชุดคลุมแน่นหนาที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดีหลายสิบคน ต่างก็หลั่งไหลเข้ามาจากนอกประตูบ้านตระกูลซือ
ด้านหน้าสุด ชายผู้นั้นก้าวช้าๆ เขาปรายตามองบริเวณนั้นด้วยใบหน้าเฉยเมย ชุดสูทสีดำที่สวมใส่ดูราวกับพระราชาที่ก้าวออกมาจากราตรีอันมืดมิด
รูปลักษณ์ที่ดูสงบนิ่งตลอดมา ทำให้ทุกคนในตระกูลซือยืนกัดฟันกรอดด้วยความเกลียดชัง
แววตาของฉินรั่วซีปรากฏแสงเย็นวาบ ผู้ชายคนนี้ เขากลับมาแล้ว…
“ซือเยี่ยหาน…”
สวี่อี้เผยสีหน้าตื่นเต้นหลังจากที่ได้เห็นซือเยี่ยหานปรากฏกาย คุณชายเก้าที่หายตัวไปหลายเดือน ในที่สุดก็กลับมายังบ้านตระกูลซืออีกครั้ง…เขารู้ดีว่าจะไม่เกิดเรื่องใดๆ ขึ้นกับคุณชายเก้าแน่นอน!
……
ในขณะนี้ บอดี้การ์ดลับของตระกูลซือคนหนึ่ง รีบเดินไปหาหัวหน้าบอดี้การ์ดลับและพูดอะไรบางอย่าง
เมื่อฟังจบ สีหน้าของหัวหน้าบอดี้การ์ดลับก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย จากนั้นเขาก็รีบเดินเข้าไปหาสืออีแล้วกระซิบ “ท่านเอริก ซือเยี่ยหานทำลายแนวป้องกันของตระกูลซือแล้ว…กองกำลังส่วนใหญ่ถูกพวกเขาจับเป็นเชลยแล้ว…”
เมื่อได้ยินสิ่งที่หัวหน้าบอดี้การ์ดลับรายงาน แววตาเย็นชาก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของสืออี
ขณะนี้ เยี่ยหวันหวั่นที่ยืนอยู่ที่เดิมมองซือเยี่ยหานหลายครั้งแล้วครุ่นคิด ก่อนหน้านี้ซือเยี่ยหานเคยบอกกับตนว่ามีธุระต้องรีบไปสะสาง จำเป็นต้องออกจากประเทศจีน แต่ทำไมตอนนี้…ซือเยี่ยหานถึงกลับมาที่บ้านตระกูลซือ…
แทบไม่ต้องคิดมากด้วยซ้ำ หากซือเยี่ยหานคือนายแห่งอาชูร่าจริง ถ้าเป็นอย่างนั้นรอบๆ ตระกูลซือ จะต้องมีดวงตาสัปปะรดคอยจับตาดูอยู่ ไม่อย่างนั้นตอนที่มีอะไรเกิดขึ้นกับตน ซือเยี่ยหานก็คงไม่ได้รับข่าวสารในทันที และคงเป็นไปไม่ได้ที่จะกลับมายังตระกูลซือภายในเวลาอันรวดเร็วเช่นนี้
“วะฮ่าๆๆ ยัยตัวประหลาด ไม่ได้เจอกันนานสบายดีไหม?” หลินเชวียเดินเข้ามาจากด้านข้างของซือเยี่ยหาน และมาหยุดตรงหน้าเยี่ยหวันหวั่นพลางยิ้มถาม
“เชี่ย แม่งพูดภาษาคนไม่เป็นเหรอวะ แกเรียกใครว่ายัยตัวประหลาดนะ?” เป่ยโต่วจ้องไปที่หลินเชวียและตะโกนอย่างเย็นชา
“เอ่อ…” หลินเชวียดูเขินเล็กน้อย จึงได้แต่แค่นหัวเราะฮ่าๆ แล้วเอ่ยอีกครั้ง “อาสะใภ้เก้า…ผมผิดไปแล้ว…”
ก่อนที่เยี่ยหวันหวั่นจะพูดอะไรออกมา เสียงของซือเยี่ยหานก็ดังขึ้นมา “หลินเชวีย…ส่งพวกเขาออกไปจากบ้านตระกูลซือ”
“เข้าใจแล้วครับ พี่เก้า”
หลังจากได้รับคำสั่งจากซือเยี่ยหาน หลินเชวียก็มองไปที่เยี่ยหวันหวั่น “อาสะใภ้เก้า ฉันขอส่งพวกเธอกลับไปก่อน เรื่องในบ้านตระกูลซือ ปล่อยให้พี่เก้าจัดการเองเถอะนะ”
“ให้ซือเยี่ยหานจัดการเองงั้นเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นมองไปที่ซือเยี่ยหานทันที “เพราะอะไร”
เมื่อได้ยินดังนั้น สายตาของซือเยี่ยหานก็จับจ้องไปที่เยี่ยหวันหวั่น ความเย็นยะเยือกนั้นหายไป แทนที่ด้วยความอ่อนโยนอันหาได้ยาก “ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ เธอไม่จำเป็นต้องมาเกลือกกลั้วกับเรื่องพวกนี้หรอก”
“ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเหรอ…จะเป็นไปได้ยังไง…” เยี่ยหวันหวั่นมองซือเยี่ยหาน มุมปากยกขึ้นเล็กน้อยปรากฏเป็นรอยยิ้มที่อธิบายไม่ได้ “ฉันไม่ใช่ภรรยาของคุณหรอกเหรอ…ยังไงเราก็แต่งงานกันแล้วนะ เรื่องของคุณก็เป็นเรื่องของฉัน ระหว่างเราสองคนยังต้องแบ่งแยกอะไรอีก”
ก่อนหน้านี้ซือเยี่ยหานบอกกับตนว่า เป็นเพราะซือเยี่ยหานแต่งงานกับเธอแล้ว จึงนำไปสู่การไล่ล่าพวกเขาโดยกลุ่มซือโบราณในรัฐอิสระ อ้างจากคำพูดของซือเยี่ยหาน พวกเขาทั้งสองต่างก็เป็นคู่รักที่มีชื่อเสียง เมื่อเป็นสามีภรรยากันแล้ว ย่อมมีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วมต้าน
“อะไร…อะไรนะ?!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี