แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1877
บทที่ 1877 ผมจะเดินบนเส้นทางชายแกร่ง
“ฉันไม่สน ฉันไม่ทำ…ไอ้น้องชายกงซวี่ ช่วยฉันอัดเขา!” เวลานั้นสายตาของเป่ยโต่วมองไปยังกงซวี่ที่กำลัง ‘กินแตงโม[1]’ อยู่
“อ่า…พี่เป่ย…คือว่าผม…” กงซวี่มีสีหน้าลำบากใจ เขากับฉู่เฟิงรู้จักกัน จะให้ลงมืออัดอีกฝ่ายอย่างไร้ยางอายได้ยังไง ยิ่งไปกว่านั้น…ฉู่เฟิงยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ
“นายช่วยโตเป็นผู้ใหญ่หน่อยได้ไหม” เวลานี้สายตาของชีซิงอยู่บนตัวเป่ยโต่ว
“ใช่พี่เป่ย อย่างที่ว่า ในทะเลมีปลาตั้งมากมาย ทำไมต้องรักดอกไม้ดอกเดียวด้วยล่ะ คำโบราณเขาว่า ใต้หล้ามีสาวงามอยู่มากมาย อยากไล่ตามคนไหนก็ไล่ตามคนนั้น…” กงซวี่มองเป่ยโต่วพลางพูดเจื้อยแจ้วไม่หยุด
“อย่าไปสนใจหมอนี่เลย หมอนี่ก็เป็นแบบนี้ ฉันชินแล้ว” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยด้วยสีหน้าเอือมระอา
“พี่เฟิง ไม่เป็นไรครับ ผมชินแล้ว” ฉู่เฟิงหัวเราะน้อยๆ
ตอนนี้คนที่ไล่ตามเจียงเยียนหรานมีมากมาย เขาเคยชินมานานแล้ว เป่ยโต่วนี่ยังนับว่าดี คนที่บ้าคลั่งกว่าเป่ยโต่วมีเยอะแยะไป
“เจ้าหนู ฉันจะบอกแก ดูแลเทพธิดาของฉันให้ดีๆ …ถ้าวันหลังกล้ารังแกเทพธิดาของฉัน ฉันจะทำให้แกเข้าใจคำสี่คำอย่างลึกซึ้ง” เป่ยโต่วจ้องฉู่เฟิงพลางกัดฟันพูด
“คำสี่คำไหน?” กงซวี่หลุดปากถาม
“ไร้ซึ่งลูกหลาน…” เป่ยโต่วส่งเสียงหึๆ
พอพูดจบเป่ยโต่วก็หันไปมองเยี่ยหวันหวั่นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเสียใจ “พี่หวันหวั่น…ผมอกหักแล้ว…”
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก นายแม่งเคยเดตมาก่อนด้วยเหรอ…
“พี่เป่ย…ผมรู้จักน้องสาวที่หน้าตาน่ารักหลายคน…” กงซวี่เดินไปกระซิบข้างเป่ยโต่ว
“โอ้…” เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของกงซวี่ ดวงตาของเป่ยโต่วก็ทอประกาย
“พี่เป่ย ไม่งั้น…พี่สอนกระบวนท่าผมสักสองสามท่า เพราะพี่เยี่ยผมเลยได้เซ็นสัญญากับซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์ และเตรียมเดินสายทั่วโลก ผมลองคิดดูแล้ว และสุดท้ายก็คิดว่า สไตล์ชายแกร่งนี่แหละที่เหมาะกับผมมากกว่า…ไม่สู้พี่เป่ยตอนไหนมาบ้านผม พวกเรามาเสาะหาเส้นทางของชายแกร่งกันสักหน่อย…” กงซวี่เอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง
“อืม…แวบแรกที่ฉันเห็นนายก็คิดว่านายเหมาะกับสไตล์ชายแกร่งมาก เอาอย่างนี้ นายก็เรียกน้องสาวพวกนั้นมาด้วย…กลางคืนฉันไปบ้านนาย…ถกกันสักหน่อย” เป่ยโต่วใคร่ครวญแล้วเอ่ยตอบ
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก พอได้แล้ว ไม่ใช่เพิ่งอกหักเหรอ!
“อืม ผมคิดว่าได้…” กงซวี่ยิ้มน้อยๆ จากนั้นก็หันไปหาเยี่ยหวันหวั่น “พี่เยี่ย ผมกับน้องสาวพวกนั้นไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันนะ ก็แค่รู้จักกันเฉยๆ…ผมแค่ตั้งใจอยากแนะนำให้พี่เป่ยรู้จักเท่านั้น…ไม่มีความหมายอื่นนะ”
เวลานั้นเป่ยโต่วก็มองเยี่ยหวันหวั่น “ก็อย่างที่ว่า…ใจที่ถูกทำร้ายยังจะรักใครได้…ผมคิดว่านะ หลังจากนี้ผมจะเปลี่ยนไปเป็นหมาป่าไร้หัวใจ…ไม่หวั่นไหวแล้วก็ไม่เศร้าใจ เฮ้อ”
เยี่ยหวันหวั่นหมดคำพูด เรียกยามรักษาความปลอดภัยให้มาจับเจ้าโง่สองตัวนี้ออกไปได้ไหมเนี่ย! จะทนไม่ไหวแล้วนะ!
“ห้ามไป” เวลานี้ชีซิงมองเป่ยโต่วและเอ่ยพลางขมวดคิ้วน้อยๆ
“ทำไม ฉันต้องช่วยน้องชายกงซวี่เดินบนเส้นทางของชายแกร่งนะ!” เป่ยโต่วเอ่ย
“ใช่ๆ! มีสิทธิ์อะไรมาห้ามไม่ให้พี่เป่ยผมไป!” กงซวี่ก็รีบเอ่ย
ชีซิงไม่ตอบอะไร ทำเพียงมองกงซวี่อย่างเย็นชา
“เอ่อ…ความจริงแล้วผมก็คิดว่า ผมเดินบนเส้นทางวรรณกรรมศิลปะก็ดีมากแล้ว…ไม่จำเป็นต้องไปเดินบนเส้นทางชายแกร่งหรอกครับ…พี่เป่ย ถ้าพี่ไม่มีเวลาก็อย่ามาเลย…” กงซวี่เอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง
จำต้องพูดว่า สายตาของชีซิงนั่นน่ากลัวเกินไปแล้วจริงๆ
“พวกเราใกล้จะต้องไปแล้ว นายห้ามวิ่งมั่วซั่วหรือก่อปัญหา” สุดท้ายหลังจากที่ชีซิงโยนประโยคนี้ให้เป่ยโต่ว ก็ไม่พูดอะไรอีก
——————————————————-
บทที่ 1878 ชดใช้ให้ผมด้วยแฟนสาวสักคน
“ไปแล้ว ไปไหน?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี