บทที่ 1879 ตำแหน่งนี้ให้นาย
ไม่นาน เยี่ยหวันหวั่นก็พูดกับเยี่ยมู่ฝานว่า “พ่อกับแม่โทรหาฉันแล้ว บอกว่าอีกสองสามวันให้พวกเรากลับไปกินข้าวที่บ้าน พี่ก็ถือโอกาสวันว่างสองวันนี้ติดต่อประธานโจวที่ซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์ด้วยนะ ฉันไปทักทายมาแล้ว ซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์จะร่วมมือเชิงลึกกับจูเสินสือไต้”
“เชี่ย จริงเหรอเนี่ย ฟินสุดๆ ไปเลย!” เยี่ยมู่ฝานดีใจจนเนื้อเต้น
ก่อนหน้านี้ ซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์ให้ทรัพยากรบางส่วนกับจูเสินสือไต้ และทำให้จูเสินสือไต้กับซิงเฉินเอ็นเตอร์เมนต์ยกระดับขึ้นมาทันที หากมีการร่วมมือเชิงลึกด้วยแล้วนั้น…ไม่กล้าคิดเลยจริงๆ!
แต่พอมาคิดดูแล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็เป็นบอสของบริษัทซิงเฉิน ถ้างั้นเขาในฐานะที่เป็นเยี่ยมู่ฝาน พออยู่ในซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์ก็จะถือว่าเป็นบอสครึ่งหนึ่งด้วยมั้ง…
ก็เป็นครอบครัวเดียวกันตั้งแต่แรก แน่นอนว่าเรือล่มในหนองทองจะไปไหน…
“น้องสาวที่แสนดี…” จู่ๆ เยี่ยมู่ฝานก็ส่งยิ้มหวานให้เยี่ยหวันหวั่นด้วยความเยินยอ แต่ในสายตาของคนอื่น ท่าทางของเยี่ยมู่ฝานคือประจบได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้น
“มีอะไรก็รีบว่ามา” เยี่ยหวันหวั่นมองบนเยี่ยมู่ฝาน เยี่ยมู่ฝานคนนี้ต้องไม่มีเรื่องดีแน่
“ฮ่าๆๆ…” เยี่ยมู่ฝานหัวเราะ “น้องสาวที่แสนดี แกก็หยาบคายไปได้…ไม่เอาๆ…”
“ถ้าไม่พูดงั้นฉันไปแล้วนะ” เยี่ยหวันหวั่นตอบ
“อย่าเพิ่ง…อย่าเพิ่งไปสิ จู่ๆ ฉันก็นึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้…ฉันคิดว่าต้องคุยกับแกสักหน่อย” เยี่ยมู่ฝานกล่าว “แกคิดว่า ความสามารถของฉันเป็นยังไงบ้าง”
พอฟังจบ เยี่ยหวันหวั่นก็ตกตะลึงเล็กน้อย ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ เยี่ยมู่ฝานถึงถามแบบนี้
“ไม่ผ่าน” เยี่ยหวันหวั่นตอบตามตรง
“น้องสาว แกยังจำได้ไหม ครั้งก่อนที่งานครบรอบของซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์ แกปลดผู้รับผิดชอบสาขาของซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์ออกไป” เยี่ยมู่ฝานเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม
“จำได้สิ…” เมื่อเยี่ยหวันหวั่นได้ยินเยี่ยมู่ฝานพูดถึง ก็นึกขึ้นได้ ว่าคนที่โดนถอดไปคือปู่ของเส้าเหิง ผู้รับผิดชอบหนึ่งในสามของซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์
“ยัยน้องสาวที่แสนดี แกดูสิ…ฉันว่าด้วยความสามารถของฉัน ฉันมีคุณสมบัติครบถ้วนที่จะเป็นผู้รับผิดชอบแทนคนที่แกถอดออกไปนะ…ตอนนี้การรวมกิจการของซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์และจูเสินสือไต้ได้พัฒนาอย่างรวดเร็ว บวกกับ…เราจะร่วมมือเชิงลึกกับซิงเฉินเอ็นเตอร์เทนเมนต์ ไม่งั้นก็ยกตำแหน่งว่างนี้ให้ฉันสิ เอาแบบนี้มันจะสะดวกกับทุกคนนะ!” เยี่ยมู่ฝานพูดอย่างรีบร้อน เขาอยากได้ตำแหน่งนี้มานานแล้วแต่ก็ไม่กล้าเอ่ยปากเสียที…
เยี่ยหวั่นหวั่นมีท่าทางครุ่นคิดหลังจากฟังจบ ที่จริงแล้ว ดูจากความสามารถของเยี่ยมู่ฝานในตอนนี้ ก็สามารถรับภาระหน้าที่นี้ได้จริงๆ โดยไม่มีปัญหาอะไร
แต่…ไม่ว่ายังไง บริษัทซิงเฉินก็อยู่ในอุตสาหกรรมของผู้อาวุโสสอง
ดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นจึงไปห้องน้ำเพื่อโทรหาผู้อาวุโสสองทันที
“ผู้นำ…ถึงแม้บริษัทซิงเฉินจะเป็นทรัพย์สินของฉัน แต่พูดตามตรง มันอยู่ในอุตสาหกรรมของพันธมิตรอู๋เว่ย ทุนตั้งต้นในตอนนั้นก็เป็นผู้นำที่มอบให้ฉัน ผู้นำจะทำอะไรก็ได้ตามที่ต้องการ ฉันไม่มีความเห็นอะไรทั้งนั้น” ผู้อาวุโสสองยิ้มตอบอยู่ที่ปลายสาย
พอวางสาย เยี่ยหวันหวั่นก็เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วมองเยี่ยมู่ฝาน “งั้นทดลองงานสามเดือนนะ”
“เวร น้องสาวที่แสนดี พี่ชายคนนี้จะเลี้ยงข้าวมื้อใหญ่ให้แกเลย วะฮ่าๆ!” เยี่ยมู่ฝานดีใจจนลืมตัว
หลังจากมอบหมายงานเสร็จสิ้น เยี่ยหวันหวั่นก็พาเป่ยโต่วและชีซิงออกจากจูเสินสือไต้
……
ณ ทะเลทองคำ
ช่วงเวลานี้ ความวุ่นวายต่างๆ ของตระกูลเยี่ยก็สงบลงในที่สุด เหลียงหวั่นจวินทำอาหารเต็มโต๊ะ เยี่ยมู่ฝานก็ลงครัวทำเมนูโปรดหลายอย่างด้วยตัวเอง เพราะเป็นเรื่องยากกว่าที่ครอบครัวจะได้มาทานอาหารพร้อมหน้ากัน
“แม่ มาครับ เดี๋ยวผมช่วย!”
———————————————————————–
บทที่ 1880 นี่ลูกสาวฉันไม่ดีพอสำหรับเขาเหรอ
เยี่ยหวันหวั่นแค่เดินเข้ามาในครัวก็ถูกเหลียงหวั่นจวินไล่ออกไป “โอ๊ย ไม่ต้อง ในครัวมันเหม็นน้ำมันนะ ลูกไปรอที่โซฟาเถอะ บนโต๊ะน้ำชามีผลไม้อยู่ ลูกไปกินก่อน เดี๋ยวของพวกนี้ให้พี่ชายลูกจัดการเอง!”
เยี่ยมู่ฝานในชุดผ้ากันเปื้อนรีบพยักหน้าซ้ำๆ “สาวน้อยจะทำงานหนักแบบนี้ได้ไง ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่ชายเถอะ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี