แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1915
บทที่ 1915 หนูรักษาคำพูดที่สุดแล้ว
เวลานั้นผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนขมวดคิ้วน้อยๆ “มีอย่างเธอที่ไหน เพิ่งคืนหนี้ก็จะติดหนี้อีกแล้ว งั้นไม่สู้เธอไม่คืนเล่า”
“ผู้อำนวยการดูสิคะ เหล้านี้ของหนู ผู้อำนวยการก็รับไปแล้ว…หนูเอากลับมาจากประเทศจีนไม่ง่ายเลยนะคะ” เยี่ยหวันหวั่นถอนหายใจเสียงเบาขณะเอ่ย
“เธอ…”
ผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนจ้องเยี่ยหวันหวั่นด้วยสีหน้าตะลึงงัน มิน่าละถึงให้เหล้าให้ของขวัญ ที่แท้ก็กำลังรอเขาอยู่ที่นี่ กินของเขาไม่ตอบแทนไม่ได้…วันนี้ถ้าตัวเองไม่ให้เยี่ยหวันหวั่นติดหนี้ แล้วเรื่องนี้แพร่ออกไป อาจคิดไปว่าตัวเองชอบเอาเปรียบนักเรียน
“ไปนอนตรงนั้น ติดไว้สองหมื่น ภายในหนึ่งเดือนต้องคืนทั้งหมด” ผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนเอ่ยอย่างอารมณ์เสีย
“รับรองเลยค่ะ ผู้อำนวยการวางใจได้ หนูรักษาคำพูดที่สุดแล้ว!”
หลังจากเห็นผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนตอบรับ เยี่ยหวันหวั่นก็ยิ่งยิ้มกว้าง และไปนอนบนเก้าอี้ของห้องทำงานทันที
รอหลังจากที่ผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนอ่านเอกสารเสร็จ ก็ลุกขึ้นเดินมาข้างกายเยี่ยหวันหวั่นและทำการสะกดจิตเหมือนครั้งก่อน
หลังตอบคำถามสองสามคำถามของผู้อำนวยการชื่อเยี่ยน ก็ถูกจังหวะสะกดจิตดึงดูด หนังตาของเยี่ยหวันหวั่นราวกับหนักห้าร้อยกิโลกรัม ไม่นานก็หลับลึกโดยสมบูรณ์
ระหว่างที่ครึ่งหลับครึ่งตื่น จิตใจก็ราวกับแยกออกจากร่างกาย
เสมือนกับว่าที่มุมหนึ่งของรัฐอิสระ หญิงสาวในชุดจีนโบราณเน้นความคล่องตัวแบบสั้นทั้งตัวเปรอะเลือด นอนอยู่ข้างทาง เมฆสีดำปกคลุม สายฝนตกลงมาไม่ขาดสาย ทั้งตัวของหญิงสาวเปียกโชก เลือดสดๆ ไหลรินลงบนดินโคลนที่เปียกชื้นผสมปนเปกันจนแยกไม่ออก
ฉากอันน่าตื่นตะลึงนี้ ทำให้คนยากจะทนรับไหว
เผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่ง หญิงสาวแทบจะไม่ได้ตอบโต้ใดๆ ไม่รู้ว่าเพราะบาดเจ็บหนัก หรือเพราะไม่เต็มใจตอบโต้แต่แรก
“เธอ…สมควรตายจริงๆ …”
เสียงที่ทำให้เยี่ยหวันหวั่นรู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อยดังขึ้นมา
เวลานี้ เยี่ยหวันหวั่นมองไปยังเบื้องหน้า ใบหน้าของทุกคนเหมือนกับเป็นภาพโมเสกก็ไม่ปาน มองไม่ชัดสักนิดเดียว
“เนี่ยอู๋โยว…ฉันจะฆ่าเธอด้วยมือของฉัน ต่อให้เธอตายสักหมื่นครั้งก็ชดเชยบาปทั้งหมดที่เธอก่อไว้ไม่ได้ ต่อให้เธอตายไปก็ชดใช้ความผิดไม่พอ!”
ร่างผู้ชายเลือนราง มาถึงข้างตัวเยี่ยหวันหวั่น ฝ่ามือพลันคว้าลำคอของเยี่ยหวันหวั่นไว้
ทว่าผ่านไปเนิ่นนาน ชายคนนี้ก็กลับยังคงไม่อาจฆ่าหญิงสาว
“ทำไมถึงทำแบบนี้…บอกฉันมา ทำไมเธอถึงทำแบบนี้!” ชายคนนี้ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน แทบคำรามเหมือนคนเป็นโรคประสาท “เป็นเธอ…เป็นเธอที่หักหลัง!”
น้ำฝนยังคงตกลงบนใบหน้าของหญิงสาว คราบเลือดสีแดงฉานที่มุมปากถูกน้ำชะล้างลงไป มุมปากของหญิงสาวยกขึ้นน้อยๆ สองตาปิดลง ไม่ยอมเปล่งเสียงแม้แต่นิดเดียว
“บอกฉัน ทำไมเธอต้องทำแบบนั้น!” ชายคนนี้ตะคอกอย่างโกรธแค้น
ทว่าหญิงสาวกลับไม่ตอบสักคำเดียว
“ได้ ไม่พูดใช่ไหม…ก็ไม่สำคัญแล้วละ ฉันจะฆ่าเธอด้วยมือของฉัน…จากนั้นก็ค่อยออกเดินทางเป็นเพื่อนเธอ ที่ฉันทำได้ก็มีแค่นี้” ชายคนนี้ยิ้มน้อยๆ ในดวงตาแปรเปลี่ยนเป็นความโหดเหี้ยมและแน่วแน่อย่างตัดใจไม่ลง
เพียงแต่รออยู่นาน ชายคนนี้กลับยังคงไม่อาจลงมือได้
สุดท้ายผ่านไปอีกหลายลมหายใจ ชายหนุ่มก็กัดฟัน สะบัดร่างหญิงสาวลงกับพื้น และเอ่ยกับชายชราคนหนึ่งที่ด้านหลัง “ผู้อาวุโสจินมานี่ ฆ่าเธอซะ!”
ชายชราคนหนึ่งเดินออกมาจากในกลุ่มคนอันหนาแน่น ในมือของชายชรากำกริชหนึ่งเล่มไว้ ส่วนชายหนุ่มก็กลับขึ้นรถไป
สุดท้าย กริชในมือชายชราก็แทงลงไปที่หน้าอกของหญิงสาว
ยังไม่ทันที่กริชจะแทงลงไป ฉากก็พลันเคลื่อนย้าย ร่างสีดำสายหนึ่งมาถึงตัวหญิงสาวด้วยความเร็วสูงสุดแทบจะในพริบตา ดวงตาเย็นชาราวกับจะเยือกแข็งทุกสรรพสิ่ง ทั้งร่างเสมือนหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับราตรี
————————————————————-
บทที่ 1916 ความทรงจำสองส่วน
ไม่เห็นว่าชายหนุ่มเคลื่อนไหวยังไง ชายชราก็ถูกเตะปลิวไปหลายสิบเมตรและร่วงลงพื้นอย่างแรง
สายตาของชายหนุ่มตกลงบนตัวหญิงสาวช้าๆ ในดวงตาเงียบสงบไร้คลื่น เย็นชาสุดขั้วกระดูก แต่กลับปรากฏความเจ็บปวดอย่างยากจะบรรยาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี