บทที่ 1917 ละครน้ำเน่า
เวลานี้อารมณ์ของเยี่ยหวันหวั่นปั่นป่วนอยู่บ้าง ข้อมูลที่ได้รับจากการที่ผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนช่วยเธอสะกดจิตครั้งนี้มากเกินไปแล้วจริงๆ แต่นอกจากความทรงจำที่สมบูรณ์สองส่วนนี้ ในนั้นยังมีความทรงจำที่ค่อนข้างกระจัดกระจายเล็กน้อย ตัวอย่างเช่น ฉากบางส่วนที่เนี่ยอู๋โยวเก็บเนี่ยหลิงหลง รวมถึงฉากในสภาพแวดล้อมอันเลวร้าย และฉากที่ตัวเองเผชิญหน้ากับหมาป่าที่เรียกได้ว่ายิบย่อย…
ผ่านไปสักพัก เยี่ยหวันหวั่นก็มาถึงร้านกาแฟที่คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นเปิดบริการที่โรงเรียนชื่อเยี่ยน
เมื่อเห็นเยี่ยหวันหวั่น พนักงานร้านกาแฟหลายคนก็แสดงอาการหวาดกลัวเล็กน้อยอย่างเห็นได้ชัด หลังรีบเข้าไปเสิร์ฟกาแฟหนึ่งแก้วให้เยี่ยหวันหวั่นแล้ว ก็ถอยออกไปไกลทันที
ขณะเอนพิงบนโซฟา อารมณ์ของเยี่ยหวันหวั่นเริ่มแจ่มชัดขึ้นทีละน้อย
จากความทรงจำครั้งนี้ ในที่สุดซือเยี่ยหานก็ไม่มีที่ซ่อนตัวอีกต่อไป ตลอดเวลาที่ไม่ยอมรับตัวตนของตัวเอง ตอนนี้ไม่ทำอะไรก็ความแตกเองแล้ว
ตอนแรกสุด จุดประสงค์ที่เยี่ยหวันหวั่นมารัฐอิสระ ไม่ใช่แค่มาหาซือเยี่ยหาน แม้ว่าในใจจะโกรธเคือง แต่เธอก็ไม่อาจเข้าใจได้เลยว่าซือเยี่ยหานทำแบบนี้ทำไม ทำไมต้องลบความทรงจำของตัวเอง ทำให้เธอจึงกลายเป็นเยี่ยหวันหวั่นคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับตัวเธอแม้แต่น้อย
เยี่ยหวันหวั่นถึงขั้นเคยนึกครั้งหนึ่งว่า ผู้หญิงที่ซือเยี่ยหานรักจะใช่เยี่ยหวันหวั่นตัวจริงคนนั้นที่ตายไปแล้วหรือเปล่า ส่วนตัวเองอย่างมากก็เป็นแค่ตัวแทนของเยี่ยหวันหวั่นเท่านั้น
แต่ดูจากการที่ผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนช่วยให้ตัวเองฟื้นคืนความทรงจำครั้งนี้แล้ว เยี่ยหวันหวั่นนึกไม่ถึงสักนิดว่า การล้างความทรงจำกระทั่งแปรเปลี่ยนกลายเป็นคนอื่นกลับเป็นคำร้องขอของตัวเอง…เยี่ยหวันหวั่นคาดไม่ถึงจินตนาการไม่ออกจริงๆ
ในตอนที่ตัวเองยังเป็นเนี่ยอู๋โยว เธอประสบพบเจอกับอะไรกันแน่
หลังจากซือเยี่ยหานพาเนี่ยอู๋โยวกลับประเทศจีน เนี่ยอู๋โยวก็ราวกับศพเดินได้ กระทั่งไม่ลังเลที่จะทำร้ายตัวเอง สุดท้ายก็ใช้ความตายมาข่มขู่ซือเยี่ยหาน ให้ซือเยี่ยหานลบความทรงจำของเธอ…
แม่งเอ๊ย ถ้ารู้ว่าตามหาความทรงจำจะยุ่งยากขนาดนี้ ปีนั้นเธอคงไม่ทำอย่างนั้นแล้ว
ตอนนี้ที่ทำให้เยี่ยหวันหวั่นประหลาดใจยิ่งกว่าคือ ตอนที่ผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนช่วยสะกดจิตเธอ แทนที่จะพูดว่าตัวเองฟื้นคืนความทรงจำ ไม่สู้พูดว่าความทรงจำกลายเป็นหนังฉายในส่วนลึกของสมองเธออีกรอบมากกว่า
ความรู้สึกอย่างนี้ประหลาดมาก ถึงไม่เหมือนประสบการณ์ของตัวเองแต่ก็ทำให้เกิดความรู้สึกร่วม
ผ่านการสะกดจิตครั้งนี้ เยี่ยหวันหวั่นก็จำได้ในที่สุด ว่าผู้อาวุโสจินท่านนั้นของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์…มิน่าละแรกเห็นจึงรู้สึกอึดอัดอยู่บ้าง ที่แท้ตัวเองก็เกือบตายด้วยน้ำมือของเขาแล้ว
นอกจากผู้อาวุโสจิน ผู้ชายที่เห็นไม่ชัดคนนั้นเป็นใครกันแน่ ทำไมต้องอยากให้ตัวเองตายด้วย
อีกอย่างหากวิเคราะห์จากข้อมูลการสะกดจิต ชายคนนั้นเหมือนไม่ค่อยอยากให้ตัวเองตาย แต่แววเกลียดชังในดวงตาของชายคนนั้น จนถึงตอนนี้เยี่ยหวันหวั่นก็ยังไม่ลืมเลือน มันเป็นความเคียดแค้นชิงชังที่ทำให้คนเสียวสันหลังวาบ
นอกจากนั้น ชายคนนั้นก็เอาแต่พูดว่าตัวเองทรยศเขา
หรือว่า…
เยี่ยหวันหวั่นพลันมโนถึงละครน้ำเน่า แต่ว่า คิดดูดีๆ ก็รู้สึกว่าไม่น่าเป็นไปได้
ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้เยี่ยหวันหวั่นคาดไม่ถึงสุดๆ ซือเยี่ยหานอุ้มเนี่ยอู๋โยวที่บาดเจ็บหนักขึ้นมา แต่ปากกลับเรียกเธอว่าเสี่ยวเฟิง…
ต่อให้โง่แค่ไหนเยี่ยหวันหวั่นก็รู้จักเสี่ยวเฟิงในคำพูดของซือเยี่ยหาน
“เสี่ยวเฟิง ไป๋เฟิง?”
หัวคิ้วของเยี่ยหวันหวั่นขมวดขึ้นเล็กน้อย อย่าบอกนะ ว่าเนี่ยอู๋โยวก็คือไป๋เฟิง ไป๋เฟิงก็คือเนี่ยอู๋โยว ทั้งสองก็คือคนคนเดียวกันตั้งแต่แรก!
พอคิดดูอย่างละเอียด ทุกคนต่างก็รู้ว่าจี้ซิวหร่านกับเนี่ยอู๋โยวตระกูลเนี่ยนั้นหมั้นหมายกัน แต่ตอนนี้ คนที่หมั้นหมายกับจี้ซิวหร่านกลับเปลี่ยนเป็นตัวเอง…
———————————————————
บทที่ 1918 นี่คืออยากขึ้นสวรรค์
“หรือว่าเนี่ยอู๋โยว่ก่อตั้งพันธมิตรอู๋เว่ยแล้วเปลี่ยนชื่อไปเป็นไป๋เฟิง เรื่องนี้แม้แต่ซือเยี่ยหานก็ไม่รู้?” เยี่ยหวันหวั่นพึมพำในลำคอ
ถ้าเป็นแบบนี้ งั้นก็อธิบายได้แล้ว ทุกอย่างสามารถอธิบายได้โดยสมบูรณ์
ทำไมพันธมิตรอู๋เว่ยเข้าใจผิดว่าเธอคือผู้นำของพันธมิตรอู๋เว่ย นั่นเป็นเพราะ…นอกจากเธอจะเป็นเนี่ยอู๋โยวแล้วยังมีตัวตนอีกชั้นหนึ่ง ซึ่งก็คือผู้นำของพันธมิตรอู๋เว่ย ไป๋เฟิง!
เธอปลอมตัวเป็นแบดเจอร์ตั้งนานแต่กลับกลายเป็นว่าก็คือตัวเธอเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี