แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1919
บทที่ 1919 ฉันกลัวนะ
ลงมือกับผู้อาวุโสของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ ก็เท่ากับประกาศสงครามกับกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์!
อย่าว่าแต่พวกเขาเลย ต่อให้เพิ่มกองกำลังของนายแห่งอาชูร่ากับจี้หวงเข้ามา ก็ไม่แน่ว่าจะสู้กับคนของเขาได้
“ผู้นำ ผมรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่สมควรที่จะตัดสินใจส่งๆ กลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ไม่ใช่เป้าหมายที่พวกเราพันธมิตรอู๋เว่ยจะยั่วยุโดยเด็ดขาดนะครับ” ผู้อาวุโสใหญ่ที่เงียบมาตลอดพลันมองเยี่ยหวันหวั่นและเอ่ยขึ้น
“แล้วใครบอกพวกนาย ว่าจะลักพาตัวผู้อาวุโสจินอย่างเปิดเผยกันล่ะ?” เยี่ยหวันหวั่นปรายตามองทุกคน
ในใจของเยี่ยหวันหวั่นย่อมรู้ดี ถ้าทำเรื่องอย่างเปิดเผยไม่กลัวเกรง งั้นก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว อยากไปเกิดใหม่เร็วๆ ชัดๆ
แต่ใครบอกว่าพวกเธอจะลักพาตัวผู้อาวุโสของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์อย่างเปิดเผยใจกล้ากันล่ะ?
เป็นมือมืด ลอบโจมตี ครอบกระสอบทรายเป็นไหม นี่ไม่ใช่ธุรกิจพื้นฐานของพันธมิตรอู๋เว่ยหรอกเหรอ
“ความหมายของพี่เฟิงคือปฏิบัติการในที่มืด” ชีซิงมีท่าทางครุ่นคิด
“ถูกต้อง” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า “เป้าหมายของพวกเราในครั้งนี้มีเพียงผู้อาวุโสจิน ไม่ใช่ทั้งกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ หาโอกาสอาศัยตอนเดือนมืดลมแรง พวกเราค่อยๆ ครอบกระสอบทรายใส่ผู้อาวุโสจิน ทุบหัวเขาด้วยท่อนไม้สักทีก็ได้แล้ว”
“เห็นภาพเลยแฮะ…” เป่ยโต่วเอ่ยพลางลูบคาง
“ถ้าผู้นำยืนยัน งั้นเรื่องนี้ มีแค่พวกเราห้าคนที่รู้จะดีที่สุด ไม่งั้นเมื่อไรที่เรื่องแพร่งพรายออกไป ผลที่ตามมาก็ไม่กล้าคิด” ผู้อาวุโสใหญ่เอ่ยอย่างระมัดระวัง
“กลัวอะไร ไม่ใช่แค่กลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์เหรอ แพร่งพรายออกไปแล้วทำไม พี่เฟิงไม่กลัวผมก็ไม่กลัว” เป่ยโต่วเอ่ยพลางหัวเราะหยัน
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเป่ยโต่ว สายตาของเยี่ยหวันหวั่นตกลงบนตัวเป่ยโต่ว “ฉันกลัวนะ”
เป่ยโต่วพูดไม่ออก
ผ่านไปนาน เยี่ยหวันหวั่นจึงเริ่มมอบหมายงาน “เรื่องนี้ใหญ่และสำคัญมาก อนุญาตให้ทำสำเร็จเท่านั้นห้ามล้มเหลว ผู้อาวุโสใหญ่นายไปตรวจสอบกิจวัตรประจำวันของผู้อาวุโสจินก่อน ทุกครั้งที่ออกไปพาคนไปเท่าไร ชอบไปที่ไหนบ้าง”
“รับทราบครับ” ผู้อาวุโสใหญ่พูดจบก็ลุกขึ้นออกไป
ตราบใดที่สามารถจับผู้อาวุโสจินได้อย่างราบรื่น เรื่องทั้งหมดก็จัดการง่ายแล้ว…
เยี่ยหวันหวั่นเชื่อว่าทุกสิ่งทุกอย่างใกล้จะน้ำลดตอผุด ไม่จำเป็นต้องรอตัวเองทำการสะกดจิตอีกสองครั้งที่เหลือ
พวกผู้อาวุโสใหญ่กับผู้อาวุโสสาม ไม่ได้ถามว่าจุดประสงค์ของเยี่ยหวันหวั่นคืออะไร ขอแค่เป็นเรื่องที่ผู้นำตัดสินใจ พวกเขาแค่ต้องทำตามก็พอ ถ้ามีความจำเป็นต้องบอกพวกเขา ผู้นำย่อมบอก ถ้าผู้นำไม่บอก พวกเขาก็ไม่ต้องไปถามไถ่เพื่อให้รู้ถึงที่สุด
กระทั่งถึงช่วงเย็น ผู้อาวุโสใหญ่จึงค่อยกลับมาถึงพันธมิตรอู๋เว่ย ยังไม่ทันได้รายงานเขาก็เดินตรงไปยังห้องทำงานของเยี่ยหวันหวั่น
“ผู้นำ” ผู้อาวุโสใหญ่มองเยี่ยหวันหวั่น
“ทำไมเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยถามผู้อาวุโสใหญ่
“สืบค้นชัดเจนแล้วครับ” ผู้อาวุโสใหญ่หัวเราะน้อยๆ “ผู้อาวุโสจินของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์นั่น คืนนี้ขับรถไปที่เขตตะวันออกเพื่อขนย้ายสินค้าทรัพยากรที่สาขาหนึ่งของกลุ่มสหพันธ์ฯ มีคนร่วมทางด้วยประมาณสองคนครับ”
“ทำได้ดี” มุมปากเยี่ยหวันหวั่นยกขึ้นน้อยๆ นี่นับเป็นโอกาสดี
ไม่นาน พวกผู้อาวุโสสามก็มาถึงห้องทำงาน และได้รู้ข้อมูลที่สืบมาได้จากปากของผู้อาวุโสใหญ่
“ผู้นำ สองสามปีมานี้ กลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ไม่ถึงขั้นว่าระมัดระวัง เพราะครอบครองอำนาจสูงสุดก็เลยไม่ได้เตรียมตัวในการเคลื่อนย้ายสินค้าทรัพยากรอะไร ทั้งรัฐอิสระไม่มีกองกำลังไหนกล้าไปหาเรื่องกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ ตอนนี้พวกเขาย่ามใจจึงเป็นโอกาสเหมาะที่จะลงมือพอดี!” ผู้อาวุโสสามเริ่มวิเคราะห์
———————————————————–
บทที่ 1920 เข้าใจผิดสุดกู่
คุณงามความดีครั้งนี้ห้ามยกให้ผู้อาวุโสใหญ่เอาไปทั้งหมดเด็ดขาด
“เดี๋ยวก่อน พวกเราไม่พอรับประกันหรอกมั้ง พาคนมากไปหน่อยดีไหม อย่างที่ว่ามากคนมากกำลัง มากคนจัดการง่าย!” เป่ยโต่วเอ่ยขึ้นทันที
“เอาคนมากมายขนาดนั้นไปทำไม แหวกหญ้าให้งูตื่นเปล่าๆ” ชีซิงมองเป่ยโต่ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี