แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1937
สรุปบท บทที่ 1937 ยังไงก็มีคนหนุนหลังที่แข็งแกร่ง / บทที่ 1938 ให้ผู้นำของนายตามฉันไป: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี
ตอน บทที่ 1937 ยังไงก็มีคนหนุนหลังที่แข็งแกร่ง / บทที่ 1938 ให้ผู้นำของนายตามฉันไป จาก แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1937 ยังไงก็มีคนหนุนหลังที่แข็งแกร่ง / บทที่ 1938 ให้ผู้นำของนายตามฉันไป คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายจีนปัจจุบัน แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่ 1937 ยังไงก็มีคนหนุนหลังที่แข็งแกร่ง
พันธมิตรอู๋เว่ยที่เร่งรุดมาด้วยไฟโทสะสุมอกต่างก็อึ้งกิมกี่แล้ว
ไม่รอให้ฝั่งพันธมิตรอู๋เว่ยเอ่ยปาก เจียงเหยียนก็โกรธจนสติหลุด “ว่าไงนะ…นอน…นังจิ้งจอก เธอมันใจกล้าบ้าบิ่นจริงๆ!”
เยี่ยหวันหวั่นเลิกคิ้วเล็กน้อย พูดไม่ออกอยู่บ้าง คลังคำพูดของเจ้าหมอนี่น้อยจนน่าสงสาร บทพูดไม่เปลี่ยนทั้งปีทั้งชาติ
เยี่ยหวันหวั่นยั่วมั่วโมโหเจียงเหยียนจนติดใจแล้ว จึงจงใจเอ่ยอย่างยั่วยวน “ใช่ๆ ฉันไม่แค่มานอนนะ แต่ยังนอนกับนายแห่งอาชูร่าของนายด้วย ทำไมเหรอ”
แต่น่าเสียดายนะ เบบี๋ของเธอสั่งว่าห้ามไม่ให้คนอื่นล่วงรู้เรื่องที่ว่าพวกเธอสมคบคิดกัน เธอจึงได้แต่อดทนไม่พูดออกไป
เจียงเหยียนพูดไม่ออก
เป่ยโต่วก็พูดไม่ออก
ชีซิงนิ่งเงียบ
หัวกะทิ หัวหน้าสาขา และย่อยผู้อาวุโสทุกคนต่างก็นิ่งเงียบ
สถานการณ์ในตอนนี้เงียบงันอยู่นานอย่างน่าประหลาด
ลั่วหลินน่าหัวหน้าสาขาย่อยคนหนึ่งเกาหัว “งั้นที่พวกเราร้อนใจวิ่งมาช่วยคนจากวิกฤต ผลก็คือผู้นำของพวกเราแค่มาหาที่นอนเฉยๆ งั้นเหรอ”
เป่ยโต่วเอ่ยเสริม “เพราะงั้นพวกเรารีบร้อนมาช่วยคนจากวิกฤต ผลก็คือพี่เฟิงกลับมาล่อลวงคนงามเหรอ”
ทุกคนพูดไม่ออก
ครั้งนี้เจียงเหยียนโกรธจนใกล้จะเป็นบ้าแล้ว “นังจิ้งจอก! แก…สามหาว!”
เป็นอย่างที่คิด บทพูดนี้อีกแล้ว…
“วันนี้ฉันต้องทำให้แกหายไปตลอดกาล!” เจียงเหยียนสะบัดชีซิงออก แล้วพุ่งเข้าไปหาเยี่ยหวันหวั่นปานสายฟ้าแลบ
เยี่ยหวันหวั่นยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเขยื้อนพลางยิ้มน้อยๆ แม้แต่หัวคิ้วก็ไม่ขมวดสักนิด
อืม ยังไงซะเธอก็มีคนหนุนหลังที่แข็งแกร่ง
เป็นอย่างที่คิด ชั่วพริบตาที่ฝ่ามือของเจียงเหยียนกำลังจะตกลงบนตัวเยี่ยหวันหวั่นประดุจสายฟ้ากัมปนาท ก็มือเรียวยาวข้างหนึ่งปรากฏขึ้นอย่างไร้สุ้มเสียง สกัดกั้นการโจมตีของเขาทันที
เมื่อเห็นผู้มาเยือน เจียงเหยียนก็เบิกตากว้าง “นะ…นายท่าน…”
สมาชิกอาชูร่าเผยสีหน้าหวาดกลัวในทันที พากันทำความเคารพอย่างนอบน้อมหาใดเปรียบ “นายท่าน!”
มือของนายแห่งอาชูร่ายังคงรักษาท่าขวางกั้นเจียงเหยียนไว้ “เจียงเหยียน ถอยไป”
เจียงเหยียนเผยสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความไม่เข้าใจ “แต่นายท่านครับ…”
หลังจากเยี่ยหวันหวั่นไปหลบอยู่ด้านหลังของคนคนหนึ่งอย่างปลอดภัย ก็ยื่นหัวออกมาพลางยิ้มตาหยี เอ่ยอย่าน่ากวนโมโหเป็นที่สุด “หึๆ มาสิๆ ตีฉันสิ!”
เจียงเหยียนโกรธจนแทบกระอักเลือด “นังจิ้งจอก! แก!”
ดวงตาของซือเยี่ยหานวาบแววจนใจและอ่อนโยนอย่างยากที่จะสังเกตเห็น ใช้หางตาเหลือบมองหญิงสาวอย่างตักเตือน เตือนสติเธอให้พูดแค่พอเหมาะ “ผู้นำไป๋”
เยี่ยหวันหวั่นเบ้ปาก สุดท้ายก็ไม่ยุแหย่เจียงเหยียนแล้ว “ก็ได้ๆ เห็นแก่หน้านายท่านของนาย ฉันจะปล่อยนายไปก็แล้วกัน”
เจียงเหยียนหมดคำพูด
เขาอาจเป็นองครักษ์อาชูร่าคนแรกที่ถูกยั่วโมโหจนตายก็ได้…
“ว้าว…ละ…หล่อจัง…นายแห่งอาชูร่าก็หล่อเกินไปแล้ว…ยังหล่อกว่าตอนที่เห็นครั้งก่อนอีก…ถ้าตกผู้ชายคนนี้ได้ ชีวิตนี้ก็ไม่เสียดายแล้ว…” เวลานี้หัวหน้าสาขาย่อยของพันธมิตรอู๋เว่ยลั่วหลินน่าจ้องชายหนุ่มที่อยู่ไม่ไกล สีหน้าเคลิบเคลิ้ม ดวงตาขยับไม่ได้แล้ว
เมื่อเยี่ยหวันหวั่นได้ยินคำพูดนี้ในกลุ่มคนอย่างเฉียบแหลม จึงพลันหรี่สองตาเล็กน้อย สายตายิงไปทางลั่วหลินน่าราวกับคบเพลิง
“เฮ้ เธอสำรวมหน่อย ลืมการสั่งสอนที่บาร์ครั้งก่อนไปแล้วหรือไง” หัวหน้าสาขาย่อยอีกคนเตือนเสียงแผ่ว
ลั่วหลินน่าได้รับสายตาตักเตือนจากผู้นำของตนก็ตกใจกลัวจนตัวสั่น นึกได้ทันควัน ไม่กล้ามองอีกต่อไป
เข้าใจผิด? ก่อความวุ่นวายใหญ่โตขนาดนี้ เข้าใจผิดประโยคเดียวก็ไม่เป็นไรแล้ว?
แต่…เจียงเหยียนก็รู้ดีว่า หากพันธมิตรอู๋เว่ยกับอาชูร่าสู้กันตอนนี้จะไม่เป็นประโยชน์ใดๆ ต่อทั้งสองฝ่าย
บางทีนี่อาจเป็นเหตุผลที่นายท่านอดทนแล้วอดทนเล่ากับพันธมิตรอู๋เว่ย
เมื่อคิดถึงแผนการอันลึกซึ้งในระยะยาวของนายท่าน นึกถึงการสะกดกลั้นอารมณ์ของนายท่าน เจียงเหยียนก็อับอายกับความหุนหันพลันแล่นของตัวเองอย่างยิ่ง สุดท้ายก็ได้แต่กัดฟันถอยหลังไป
“นายแห่งอาชูร่า งั้นก็…ไว้เจอกัน” เยี่ยหวันหวั่นโบกมือลา
นายแห่งอาชูร่าที่คร้านจะสนใจไป๋เฟิงมาตลอด แต่ครั้งนี้กลับพยักหน้าตอบรับ จากนั้นก็ยืนอยู่กับที่เงียบๆ มองส่งหญิงสาวเดินจากไป
เยี่ยหวันหวั่นหันกลับไปมองเงาร่างที่แทบจะกลมกลืนไปกับความมืดของชายหนุ่มยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ในใจก็บ่นกระปอดกระแปด
ปากเอาแต่พูดว่าให้เธอระวังอย่าให้คนอื่นล่วงรู้ความสัมพันธ์ของพวกเขา แต่เจ้าตัวละ เย้ายวนเธอไม่หยุด…
…
“โห! ผู้นำเก่งกาจเกินไปแล้ว บุกเดี่ยวเข้าไปในอาชูร่าแต่ก็ยังกลับมาได้ครบสามสิบสอง!”
“แม้แต่นายแห่งอาชูร่าก็กล้าอยากครอบครอง ผู้นำของพวกเราสมกับเป็นวีรสตรี!”
“ผู้นำเจ๋งเป้ง! เรื่องวันนี้ผมเอาไปคุยโม้ได้ทั้งชาติแล้ว!”
เมื่อได้ยินลูกน้องที่ด้านข้างเอ่ยชมกันเซ็งแซ่ เยี่ยหวันหวั่นก็พูดไม่ออก
นี่เป็นเรื่องที่ควรจะเอาคุยโม้นักเหรอ
งั้นอย่างน้อยก็รอให้เธอคบกันอย่างเปิดเผยเป็นทางการเสียก่อนค่อยโม้!
………………………………………………….
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี