บทที่ 1957 ชายชาตรีไม่รื้อฟื้นเรื่องเก่าก่อน
หลังจากถังถังพูดจบ หญิงสาวก็โมโหทันที “ไอ้หนู แก…”
“พวกแกเห็นบ้านฉันเป็นอะไรกัน”
ในน้ำเสียงแหบพร่าเต็มไปด้วยความทนไม่ไหว อี้สุ่ยหานในชุดนอนลายการ์ตูนค่อยๆ เดินขึ้นมาข้างหน้า
“พี่อี้ ทำไมเป็นพี่ไปได้”
หลังจากมองเห็นอี้สุ่ยหาน ชายร่างผอมที่เป็นหัวหน้ากลุ่มก็ตะลึงงันไปแวบหนึ่ง
“โอ้…ฉันก็นึกว่าใคร ที่แท้ก็คนจากสายหลัก” อี้สุ่ยหานเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“พี่อี้ ขอโทษด้วยจริงๆ ครับ พวกเราไม่รู้ว่าที่นี่เป็นบ้านของพี่” ชายร่างผอมเอ่ยพลางโค้งคำนับอี้สุ่ยหาน
“ชดใช้ค่าประตูมา แล้วไสหัวไปซะ” อี้สุ่ยหานกล่าว
ในตอนนี้ เยี่ยหวันหวั่นมองไปที่อี้สุ่ยหานด้วยสีหน้าประหลาดใจ อี้สุ่ยหานรู้จักคนพวกนี้ด้วยเหรอ ยังมีอีก…สายหลักมันหมายความว่ายังไงกัน?!
หลังจากทราบว่าชายในชุดนอนลายการ์ตูนที่เหมือนจะเป็นโรคขี้เซาและขี้หงุดหงิดคนนี้คืออี้สุ่ยหาน ในดวงตาของบรรดาหนุ่มสาวทั้งหลายที่ชายร่างผอมพามาล้วนฉายแววประหลาดใจแวบหนึ่ง
ในรัฐอิสระ มีตำนานกล่าวขาน…ชายผู้มีพลังยุทธ์กล้าแกร่งสุดยอด เป็นหนึ่งไม่มีสอง!
“ที่แท้ท่านก็คือพี่ใหญ่อี้ พวกเราต่างได้ยินกิตติศัพท์ของท่านมาโดยตลอด ถ้าสายหลักได้รับแรงสนับสนุนจากท่าน ก็จะเหมือนพยัคฆ์ติดปีกของจริงแล้ว!” ทางด้านหญิงสาวคนนั้นมองไปยังอี้สุ่ยหานด้วยใบหน้าที่เปี่ยมความเลื่อมใส
“ฮ่าๆ พี่อี้ก็คือคนของพวกเราสายหลักไง” ชายร่างผอมเอ่ยกลั้วหัวเราะ
เยี่ยหวันหวั่นบื้อใบ้ไปแล้ว…
นี่มันอะไรกัน อี้สุ่ยหานเป็นคนของพวกเขางั้นเหรอ?! ทำไมตัวเองถึงหนีเข้ามาในรังเสือแล้วล่ะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น!
“จริงสินะ แม่ของพี่อี้เป็นคนของสายหลักของเรา แบบนั้นพี่อี้ก็ต้องเป็นคนของสายหลักของเราอยู่แล้ว” หญิงสาวรีบพยักหน้ารับ
จากนั้น ชายร่างผอมก็มองไปที่อี้สุ่ยหาน “พี่อี้ เบื้องบนมอบหมายภารกิจ ให้พวกเราชิงแหวนมาจากผู้หญิงคนนี้”
อี้สุ่ยหานยังไม่ทันได้อ้าปากพูด ถังถังก็ขมวดคิ้วกล่าวขึ้นมาแล้ว “อาจารย์ คุณจะรังแกแม่ผมไม่ได้นะ”
อี้สุ่ยหานจ้องมองถังถัง “ฉันไปรังแกแม่นายตอนไหนกัน”
พออี้สุ่ยหานพูดจบ สายตาก็วกกลับไปที่ร่างของคนกลุ่มนั้น “ฉันจำได้ว่าเมื่อกี้ฉันบอกไปแล้วว่า ชดใช้ค่าประตูมา จากนั้นก็ไสหัวไปซะ”
“พี่อี้…”
พออี้สุ่ยหานเปล่งวาจาออกมา พวกหนุ่มสาวเหล่านั้นก็มีสีหน้าตะลึงงัน
“นี่…นี่เป็นคำสั่งจากเบื้องบน…” หญิงสาวรีบเอ่ยขึ้น
“คนของเบื้องบนเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ” อี้สุ่ยหานเริ่มหมดความอดทนบ้างแล้ว
“อาจารย์ของฉันให้พวกแกไสหัวไปได้แล้ว ถ้ายังไม่ไปอีก เกิดใครตายขึ้นมาก็คืนชีพไม่ได้แล้วนะ” ถังถังมองคนอื่นๆ ด้วยสายตาเยือกเย็น
“ได้…ส่วนค่าประตู พวกเราจะโอนเข้าบัญชีของพี่อี้ให้”
ชายร่างผอมตัดสินใจในทันใด หลังจากมองเยี่ยหวันหวั่นแวบหนึ่งแล้ว ก็หันกายออกไปจากที่นี่
หลังจากกลุ่มคนจากไปแล้ว สายตาของอี้สุ่ยหานก็มองไปที่ร่างของเยี่ยหวันหวั่น “มองจากจุดนี้แล้ว เธอมีกุญแจบ้านฉัน เลยคิดจะใช้บ้านฉันเป็นที่หลบภัยเหรอไง ”
เยี่ยหวันหวั่นเถียงไม่ออกเลย…
จะเป็นไปได้ยังไง ฉันเห็นคุณเป็นที่หลับภัยต่างหากสหายอี้ ไม่ใช่บ้านของคุณสักหน่อย…
แน่นอนว่าคำพูดแบบนี้ เยี่ยหวันหวั่นไม่อาจพูดออกมาได้ เธอไม่ได้โง่นี่นา
“เธอเป็นผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยผู้ยิ่งใหญ่ แม้แต่คนพวกนี้ก็สู้ไม่ได้เหรอไง”
ประโยคต่อมาของอี้สุ่ยหาน ทำให้เยี่ยหวันหวั่นสะดุ้งโหยง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี