แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1959
บทที่ 1959 พวกเธอมีความสุขกันก็ดีแล้ว
โอ๊ย! ท่าทางเอียงคอของลูกชายน่ารักเกินไปแล้ว!
เยี่ยหวันหวั่นอดใจไม่อยู่จึงลูบหัวเจ้าตัวน้อยพลางเอ่ยว่า “ถูกๆๆ ก็คือเขานั่นละ ลูกรัก ลูกคิดว่าเขาเป็นยังไงบ้าง”
หลังจากที่ได้รับการสัมผัสจากแม่แล้ว ถังถังก็หรี่ตาลงพร้อมเผยสีหน้าเบิกบาน แต่พอได้ฟังคำนี้ ถังถังก็ผงะไปแวบหนึ่ง แล้วจึงเงยหน้าขึ้นพลางเอ่ยถาม “แม่ครับ แม่จะนอกใจเหรอ”
เยี่ยหวันหวั่นสำลักแล้ว “แค่กๆๆ…”
เยี่ยหวันหวั่นสำลักอยู่นานถึงได้สงบลง เธอรู้สึกว่าจะต้องสร้างภาพลักษณ์ที่ดีต่อหน้าลูกน้อยให้ได้ โดยเฉพาะตอนนี้หลังจากที่ยืนยันได้แล้วว่าซือเยี่ยหานก็คือพ่อแท้ๆ ของหนูน้อยถังถัง จะปล่อยให้เขารู้สึกว่าความสัมพันธ์ระหว่างตัวเองกับพ่อของเขาย่ำแย่ไม่ได้เด็ดขาด
ดังนั้นเยี่ยหวันหวั่นจึงรีบพูดไปว่า “แค่กๆ จะเป็นไปได้ยังไง แม่ยังรักพ่อของลูกที่สุดนั่นแหละ!”
“แต่ว่า ตอนอยู่ที่ถนนอาหารเลิศรสครั้งก่อน ผมรู้สึกว่าแม่ดูจะชอบนายแห่งอาชูร่าอยู่ แม่เอาแต่มองเขาตลอดเลย” ถังถังพูดออกมา
เยี่ยหวันหวั่นอดไม่ได้ที่น้ำตานองหน้า สมกับที่เป็นลูกของซือเยี่ยหานจริงๆ ฉลาดเกินไปแล้ว…
“แม่เปล่านะ แม่เปล่าเลย อย่าพูดเหลวไหลสิ! จะเป็นไปได้ยังไงละจ๊ะ! อันที่จริง…ความจริงน่ะเป็นแบบนี้ ตอนนี้พ่อของลูกอยู่ที่จีน มาหาพวกเราไม่ได้ใช่ไหม ที่แม่มองนายแห่งอาชูร่าบ่อยๆ ก็เพื่อ เพื่อ…เอ่อ…มองแก้ขัดไง!” ในที่สุดเยี่ยหวันหวั่นก็คิดข้ออ้างอย่างหนึ่งขึ้นมาได้แล้ว
มองแก้ขัดงั้นเหรอ…
พอได้ยินประโยคนี้ ถังถังก็มีสีหน้าที่ยากจะพูดอยู่บ้าง
หนูน้อยถังถังที่ก่อนหน้านี้พูดอยู่ปาวๆ ว่าจะไม่เล่นกับคนโง่กลับพยักหน้ายอมรับ “ที่แท้ก็เป็นแบบนี้!”
เยี่ยหวันหวั่นโล่งอกแล้ว “ใช่แล้ว เป็นแบบนี้เลย!”
“แม่นายถูกใจเขาแล้วชัดๆ ไม่ใช่เหรอ” อี้สุ่ยหานที่อยู่ด้านข้างเลิกคิ้วแล้วพูดออกมาประโยคหนึ่ง
หนูน้อยถังถังพลันเอ่ยด้วยท่าทางจริงจัง “คุณห้ามว่าแม่แบบนี้”
เยี่ยหวันหวั่นก็เอาด้วยเหมือนกัน “ห้ามมายุแยงความสัมพันธ์ของพวกเราแม่ลูก!”
อี้สุ่ยหานเอือมระอาอยู่บ้าง “ถือว่าฉันไม่พูดแล้วกัน พวกเธอมีความสุขกันก็ดีแล้ว…”
….
ไม่คิดเลยว่าการมาหลบภัยจะทำให้บังเอิญได้พบถังถังเข้า เยี่ยหวันหวั่นฉวยโอกาสอยู่พูดคุยกับลูกน้อยตั้งนานสองนาน จนกระทั่งอี้สุ่ยหานเริ่มออกปากไล่
ถังถังก็ไม่สามารถรั้งอยู่ที่นี่นานเกินไปได้ ยังต้องกลับบ้านสกุลเนี่ย เยี่ยหวันหวั่นถึงได้ยอมจากไปอย่างหักใจไม่ลงอยู่บ้าง
พอกลับไปถึงวิลล่า เยี่ยหวันหวั่นก็อาบน้ำแล้วนอนลงบนเตียง
คาดไม่ถึงเลยว่าคนพวกนั้นจะยังไม่ยอมถอดใจ แถมยังตามมาที่รัฐอิสระ…
โชคดีที่เธอมีต้นขาใหญ่ๆ ให้กอดไว้อยู่ทางนี้ ถึงได้รอดมาได้
ปริมาณข้อมูลที่เธอได้รับมาในช่วงนี้มากเกินไปแล้ว ขณะที่เธอกำลังนอนวิเคราะห์ใคร่ครวญอยู่บนเตียง นอกหน้าต่างพลันมีสายฟ้าแลบผ่านเส้นหนึ่ง ตามมาด้วยเสียงฟ้าผ่าดังกึกก้อง แล้วฝนห่าใหญ่ก็ซัดโครมๆ ลงมา
เวรเอ๊ย…
ทำไมจู่ๆ ถึงมีฝนตกหนักกันล่ะ!
นอกหน้าต่างมีพายุรุนแรง เงาต้นไม้พวกนั้นที่ตกกระทบบานหน้าต่างดูราวกับเงาภูตผี แล้วยังมีเสียงลมอื้ออึงที่น่ากลัวเหมือนเสียงโหยหวนของภูตผีอีกด้วย เยี่ยหวันหวั่นขนลุกซู่ขึ้นมาแล้ว
ในเวลานี้เองโคมไฟที่อยู่เหนือศีรษะก็พลันดับลง!
เดิมทีเธอเคยด่าไป๋เฟิงอยู่ตลอดว่าเป็นคนโง่ ถึงได้ชอบอยู่ในสถานที่ผีสิงแบบนี้
แต่ไม่เคยคิดเลยว่า ไป๋เฟิงก็คือเธอ และตัวเธอเองนั่นแหละที่เป็นคนโง่คนนั้น
ตอนแรกเธอเกือบจะปรับตัวเข้ากับสถานที่ผีสิงแห่งนี้ได้แล้ว แต่ฟ้าผ่าในครั้งนี้ และแย่ที่สุดคือไฟดับ ระดับความกลัวพุ่งกระฉูดขึ้นมาเป็นร้อยเท่าแล้ว!
เยี่ยหวันหวั่นล้วงมือถือออกมาเตรียมจะขอความช่วยเหลือ
เดิมทีเตรียมจะเรียกพรรคพวกจากพันธมิตรอู๋เว่ยสักสองสามคนมาเสริมขวัญกำลังใจ แต่พอคิดๆ ดูแล้วก็ไม่เอาดีกว่า เพราะอะไรน่ะเหรอ ปกติแล้วคนพวกนั้นล้วนเห็นที่นี่เป็นหุบเขามีดทะเลเพลิง ไม่มีทางกล้าย่างกรายเข้ามาแน่
พึ่งพาไม่ได้เอาเสียเลย!
และในตอนนี้เอง มือถือของเยี่ยหวันหวั่นก็พลันสว่างวาบ และจู่ๆ ก็ส่งเสียงขึ้นมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี