บทที่ 1967 พิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง
อีกอย่าง เธอรู้สึกได้ว่าที่เธอกลับมาเจอจี้ซิวหร่านในครั้งนี้ แม้ว่าจะรู้สึกสนิทสนมคุ้นเคย แต่ก็ไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรขนาดนั้น
เธอคิดว่า…เธอคงจะชอบคนอื่นไปแล้ว ต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างนั้น ที่แม้แต่ชิวสุ่ยเองก็ไม่รู้…
จากข้อมูลที่รู้ในตอนนี้ เธอหายตัวไประหว่างต่อสู้กับนักโทษของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ และไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในช่วงเวลานั้น
เยี่ยหวันหวั่นหรี่ตาลงเล็กน้อย เธอเดาว่าเธอน่าจะรู้จักกับซือเยี่ยหานในช่วงนั้นเอง…
แต่ซือเยี่ยหานคือนายแห่งอาชูร่า เธอเป็นพี่ใหญ่แบดเจอร์แห่งพันธมิตรอู๋เว่ย แล้วเธอจะไปรู้จักมักจี่กับผู้ยิ่งใหญ่แห่งอาชูร่าได้ยังไง?
นี่ไม่น่าจะเป็นไปได้เท่าไร?
คิดไม่ตกเลย…
บ้าฉิบ! เธอโคตรโมโหเลยจริงๆ!
ไอ้เวรนั่นจะให้เธอกินยาถอนพิษ!
นี่คือผลไม้พิษที่ทำให้เธอมีมลทิน!
เธอจะต้องเอาความทรงจำของตัวเองกลับคืนมาให้ได้ เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง!
“สรุปว่าฉันไม่ได้ชอบจี้ซิวหร่านแล้วนะ ฉันก็แค่เล่นๆ กับเขาเท่านั้นแหละ เธอก็อย่าไปพูดมั่วๆ กับอีกใครเด็ดขาด อีกอย่าง เรื่องตัวตนของฉันจะต้องเก็บเป็นความลับโอเคไหม”
“เรื่องนี้ฉันรู้อยู่แล้วแหละน่า เธอวางใจเถอะ!” ชิวสุ่ยกล่าวพลางมองเธออย่างเคลือบแคลง “ทำไมฉันรู้สึกว่าเมื่อกี้มันแปลกๆ นะ ทำไมเธอถึงประหม่ากับนายแห่งอาชูร่า แล้วยังเรียกเขาว่า…ที่รัก?”
“จะไม่ให้ประหม่าได้ยังไงล่ะ? ฉันลำบากแทบตายกว่าฉันจะจีบเขาติด! นี่เพิ่งจะง้อเขาได้สำเร็จ เธอก็มาทำให้เขาโกรธอีก จนสะบัดตูดหนีไปแล้วเนี่ย!” เยี่ยหวันหวั่นกล่าวด้วยความโกรธเคือง
ชิวสุ่ยตะลึงอ้าปากค้าง “ไม่จริงมั้ง? เธอจีบเขาติดแล้วจริงๆ เหรอ?”
หลังจากชิวสุ่ยพูดจบก็รีบตอบสนองทันที เพราะเธอคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ และยังกล่าวเชิงดูถูกว่า “อย่ามาขี้โม้หน่อยเลย เมื่อครู่เขาเพิ่งปฏิเสธจะถอนพิษร่วมกันกับเธอ แล้วยังจะให้เธอกินยาถอนพิษอีก!”
บ้าบอ…
เยี่ยหวันหวั่นเหมือนโดนมีดกรีดแทงใจอีกครั้ง นั่นไม่ใช่เพราะเธอหรือไงที่ทำให้เขาโกรธ?
……
ตอนนี้ท้องฟ้ามืดสนิทแล้ว หลินเชวียที่รออยู่บนถนน เมื่อเขาเห็นซือเยี่ยหานจากระยะไกลก็รู็สึกประหลาดใจเล็กน้อย “เอ๊ะ? พี่เก้า ทำไมกลับมาเร็วจัง? ผมยังคิดว่าคืนนี้พี่จะนอนค้างคืนที่อื่นซะอีก!”
หลินเชวียพูดไปพูดมาก็พบว่าท่าทางของซือเยี่ยหานดูแปลกไป “พี่เก้า เกิดอะไรขึ้น?”
ซือเยี่ยหานเปิดประตูรถโดยไม่ได้มองเขาด้วยซ้ำ ขึ้นไปนั่งตรงเบาะหลังและหลับตาลง ราวกับเรี่ยวแรงทั้งหมดโดนสูบไปหมดแล้ว
“ออกรถ”
“พี่เก้า พี่…” แม้ว่าในหัวของหลินเชวียจะเต็มไปด้วยคำถาม แต่เมื่อเห็นท่าทางของเขาในตอนนี้ที่แลดูอันตรายเป็นอย่างยิ่ง จึงได้แต่อดทนไว้
ที่นั่งตรงเบาะหลัง มุมปากเย็นชาของชายหนุ่มค่อยๆ ยกขึ้นจนเป็นรอยยิ้มอันขมขื่น
หากเป็นเมื่อก่อน เขายังโชคดีที่เธอสูญเสียความทรงจำทั้งหมดไป ทำให้เขาสามารถแน่ใจได้ว่าเธอคงไม่มีวันนึกถึงอดีตอีกแล้ว และเขายังสามารถหลอกตัวเองกับเรื่องความรักระหว่างพวกเขาทั้งสองคน…
แต่ตอนนี้เธอกลับมาแล้ว เธอกลับมาที่นี่แล้ว
ก่อนหน้านี้เขาคาดเดาว่าคนๆ นั้นคือจี้ซิวหร่าน และเธอก็ได้พบกับคนนั้นเรียบร้อยแล้ว
พอถึงวันนี้ ในที่สุดเขาก็มั่นใจแล้วว่า คนที่อยู่ในใจของเธอในตอนนั้น ก็คือจี้ซิวหร่านนั่นเอง
และเขาก็ยังรู้ดีว่า ถึงแม้พวกเขาจะมีความเข้าอกเข้าใจกันดี และไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องนี้ แต่เขาก็รู้ว่าในช่วงนี้ เธอพยายามจะรื้อฟื้นความทรงจำของตัวเองกลับมา จนกระทั่งตอนนี้เธอสามารถฟื้นความทรงจำบางส่วนได้แล้ว…
เขาไม่กล้าคิดถึงสิ่งที่เธอจำได้แล้ว คิดว่าเธอจำได้มากน้อยแค่ไหน เพราะไม่รู้ว่าวันไหน เวลาไหน วินาทีไหน ที่จู่ๆ เธอจะจำอะไรได้ทั้งหมด…
ในช่วงเวลานี้ เขาไม่สามารถอธิบายความทรมานในจิตใจได้เลย
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดไม่ใช่การสูญเสีย แต่คือการรักษาสิ่งที่กว่าจะได้มา ไม่ให้มันเสียไป แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังลังเลไม่อาจละทิ้งความสุข ที่อาจจะเป็นหายไปได้ตลอดเวลา
จวบจนกระทั่งวันนี้ คำพูดของชิวสุ่ยก็ทำให้เขาตื่นจากความฝัน…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี