บทที่ 2003 ท่านผู้นำที่ก้าวราวดุดัน
“ฉันจะให้พวกนายไปจับนายแห่งอาชูร่ามาให้ฉันต่างหาก…”
เยี่ยหวันหวั่นเพิ่งตะโกนประโยคนี้จบ จากนั้นซือเยี่ยหานกับหลินเชวียก็ก้าวเข้ามาจากทางประตูหลังแล้ว
เงาร่างของคนทั้งสองซ่อนตัวอยู่ด้านหลังต้นไม้ใหญ่ ได้ยินประโยคนี้ของเยี่ยหวันหวั่นเข้าพอดี
ซือเยี่ยหานถึงกับชะงักไป
มุมปากของหลินเชวียหยักยกขึ้นด้วยความเบิกบาน “ดูเหมือนยัยคนนี้ก็ยังกระฉับกระเฉงดีนี่นา…”
เพียงแต่ เกรงว่าไม่จำเป็นต้องให้เธอมาจับตัว ใครบางคนก็มาด้วยตัวเองแล้ว
เวลานี้เอง ใบหน้าของเป่ยโต่วขมขื่น สีหน้าปรากฏความสิ้นหวังแล้ว “จบเห่แล้วเหล่าชี พี่เฟิงถูกพิษบงการจิตใจ พูดจาเหลวไหลแล้ว”
ใบหน้าชีซิงเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม ผนึกกำลังร่วมกับเป่ยโต่วพร้อมด้วยผู้อาวุโสใหญ่และผู้อาวุโสสามกดตัวเยี่ยหวันหวั่นไว้อย่างแน่นหนา ถึงพอจะฝืนควบคุมเธอไว้ได้
ไม่ว่าพวกเป่ยโต่วจะพูดอะไรเยี่ยหวันหวั่นก็ไม่ฟังทั้งนั้น ร่างกายทรมานจนแทบจะระเบิดแล้ว
ปฏิกิริยานี้เกิดขึ้นเร็วเกินไป ภายในระยะเวลาสั้นๆ ไม่กี่นาทีก็ทำให้เธอใกล้จะสูญเสียสติสัมปชัญญะแล้ว…
เป่ยโต่วเหงื่อท่วมศีรษะแล้ว “ไม่ได้ๆ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเกิดพี่เฟิงเสียการควบคุมแล้วโผเข้าไปล่วงเกินนายแห่งอาชูร่าเข้า! รีบพาพี่เฟิงไปเร็ว! แล้วติดต่อไปหาชิวสุ่ย ให้พาหมอที่วิจัยยาถอนพิษมาด้วย! ก่อนหน้านี้ได้ยินหมอบอกว่าถ้าออกฤทธิ์แล้วจะต้องกำจัดกู่ให้ได้ภายในสองชั่วโมง ไม่งั้นก็จบเห่แล้ว!”
ชีซิงพยักหน้ารับ “ก็มีแต่ต้องทำแบบนี้แล้ว”
ขณะที่ชาวพันธมิตรอู๋เว่ยกำลังจะคุ้มกันเยี่ยหวันหวั่นออกไป ตอนนี้เอง เนี่ยอู๋หมิงก็รีบกระโจนเข้ามาแล้วร้องว่า “ไอ๊หยา ไปหาหมออะไรกันล่ะ ฉันมียาถอนพิษนะ!”
“อะไรนะ นายมียาถอนพิษเหรอ”
ชั่วพริบตาเดียว สายตาของคนทั้งหมดก็มองไปที่ร่างของเนี่ยอู๋หมิงแล้ว
เนี่ยอู๋หมิงพยักหน้ารับ “ใช่แล้ว!”
ชีซิงเอ่ยถามด้วยความสงสัย “ทำไมนายถึงมียาถอนพิษล่ะ”
เนี่ยอู๋หมิงตอบด้วยสีหน้ามั่นใจว่า “เดิมทีฉันก็มีอยู่แล้ว!”
พอพูดจบก็เดินเข้าไปหาเยี่ยหวันหวั่น “น้องสาวคนดี เธอดูสิ วันนี้บังเอิญมีฉันอยู่ที่นี่ด้วย ทันรับมือกู่พิศวาสของเธอที่ออกฤทธิ์พอดี น้องสาวดวงของเธอนี้ช่างดีจริงๆ!”
เยี่ยหวันหวั่นถลึงตาใส่เขา “พี่รีบหลบไปให้พ้นจากฉันซะ!”
เนี่ยอู๋หมิงยังพูดต่อไป “ไอ๊หยา ใจเย็นๆ สิ ตอนนี้พิษของเธอกำเริบแล้ว อย่าฉุนเฉียวเกินไปสิ ถ้าฉุนเฉียวเกินไปจะทำให้เลือดไหลเวียนเร็วขึ้น และทำให้พิษกระจายเร็วขึ้นนะ!”
เยี่ยหวันหวั่นโมโหแล้ว “พี่ยังจะมาพูดดีอีก!”
ชีซิงจ้องเนี่ยอู๋หมิงด้วยแววตาเยียบเย็นนิดๆ “นายมียาถอนจริงๆ ใช่ไหม”
เนี่ยอู๋หมิงแบะปาก “ก็บอกแล้วไงว่ามี ไม่เชื่อก็ถามผู้นำของพวกนายสิ ผู้นำของพวกนายก็รู้เหมือนกัน! แต่เป็นตายยังไงผู้นำของพวกนายก็ไม่ยอมรับยาของฉันเท่านั้นเอง”
ชีซิงมองเยี่ยหวันหวั่นแวบหนึ่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความงุนงง “ผู้นำไม่ต้องการยาถอนพิษงั้นเหรอ”
เนี่ยอู๋หมิงถอนหายใจด้วยท่าทางจนปัญญา “จริงๆ นะ ไม่เชื่อนายก็ถามเธอเองสิ ฉันอุตส่าห์จะให้ส่วนลดห้าสิบเปอร์เซ็นต์กับเธอแล้ว เธอก็ไม่ยอมซื้อ”
พวกชีซิงได้ยินแล้วก็ผงะไป ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมผู้นำของตัวเองจึงทำแบบนี้
เป่ยโต่วรีบร้อนถาม “พี่เฟิง มียาถอนพิษแล้วทำไมถึงไม่กิน!”
เยี่ยหวันหวั่นชักสีหน้า เอ่ยด้วยสีหน้าที่ยอมตายแต่ไม่ยอมรับความอยุติธรรม “ไสหัวไปให้พ้นจากฉันให้หมด ไม่กิน! โดนกู่พิศวาสก็ยังต้องพึ่งการกินยาเพื่อกำจัดกู่อีก แล้วฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”
ชาวพันธมิตรอู๋เว่ยจ้องมองผู้นำที่ก้าวราวดุดันของตัวเองด้วยความอับจนวาจา
ควรว่ายังไงกับผู้นำของพวกเขาดีนะ
หลินเชวียที่อยู่หลังต้นไม้ก็ได้ยินอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง แต่กลับพูดไม่ออก
ซือเยี่ยหานนิ่งอึ้งไป…
ซือเยี่ยหานนวดหว่างคิ้ว น่าจะรู้ตั้งนานแล้วสิน่า…
ชีซิงปวดหัวเหลือเกิน ทำได้เพียงเอ่ยเกลี้ยกล่อมด้วยความอดทน “พี่เฟิง จะเอาแต่ใจไม่ได้นะครับ ตอนนี้พิษของพี่กำเริบแล้ว เหลือเวลาไม่ถึงสองชั่วโมง จำเป็นต้องกินยาถอนอย่างเร่งด่วน”
——————————————————————-
บทที่ 2004 ในสมองล้วนเต็มไปด้วยเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี